Ερευνητές στη Γερμανία ανέπτυξαν μια «έξυπνη» σκουριά, νανοσωματίδια οξειδίου του σιδήρου, δηλαδή, που καθαρίζουν το νερό από ρύπους, όπως πετρέλαιο, νανο- και μικροπλαστικά και γλυφοσάτη. Μπορεί επίσης να απορροφήσει ορμόνες όπως τα οιστρογόνα που βλάπτουν την υδρόβια ζωή.
«Η ‘έξυπνη’ σκουριά μας είναι φθηνή, μη τοξική και ανακυκλώσιμη», δήλωσε ο δρ Μάρκους Χαλίκ, επικεφαλής ερευνητής της μελέτης από το Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg. «Αποδείξαμε τη χρήση της για όλα τα είδη ρύπων, δείχνοντας τη δυνατότητα αυτής της τεχνικής να βελτιώσει δραματικά την επεξεργασία του νερού», πρόσθεσε.
Πώς λειτουργεί η «έξυπνη» σκουριά;
Η «έξυπνη» σκουριά περιέχει νανοσωματίδια οξειδίου του σιδήρου, τα οποία έλκονται από μαγνήτες αλλά δεν κολλάνε μεταξύ τους, που σημαίνει ότι παραμένουν διασκορπισμένα. Για να ενισχύσουν τις δυνατότητες δέσμευσης της ρύπανσης, οι ερευνητές επικάλυψαν τα σωματίδια αυτά με μόρια φωσφονικού οξέος, μετατρέποντάς τα σε μικροσκοπικά σφουγγάρια ρύπων. Ρυθμίζοντας το άλλο άκρο αυτών των μορίων οξέων, οι ερευνητές μπόρεσαν να προσαρμόσουν τα σωματίδια ώστε να απορροφούν διάφορους ρύπους.
Σε προηγούμενα πειράματα, η «έξυπνη» σκουριά είχε καθαρίσει αργό πετρέλαιο από νερό της Μεσογείου και γλυφοσάτη από το νερό λίμνης. Επιπλέον, αυτά τα νανοσωματίδια απομάκρυναν μικροσκοπικά πλαστικά σωματίδια από δείγματα νερού. Ωστόσο η ομάδα δεν σταμάτησε εκεί. Ο Λούκας Μούλερ, μεταπτυχιακός φοιτητής και μέλος της ερευνητικής ομάδας, διερεύνησε αν η «έξυπνη» σκουριά θα μπορούσε να καθαρίσει ίχνη ρύπων και συγκεκριμένα ορμόνες. Τα οιστρογόνα, τα οποία είναι ορμόνες που βρίσκονται φυσικά στον άνθρωπο και τα ζώα, συχνά καταλήγουν στις πηγές νερού και διαταράσσουν το οικοσύστημα, ακόμη και σε ελάχιστες ποσότητες.
«Ξεκίνησα με το πιο κοινό οιστρογόνο, την οιστραδιόλη και στη συνέχεια με τέσσερα άλλα παράγωγα που έχουν παρόμοια μοριακή δομή», εξήγησε ο ερευνητής.
Η προσέγγισή του περιλάμβανε τη δημιουργία «θυλάκων» στην επιφάνεια της «έξυπνης» σκουριάς που προσελκύουν και εγκλωβίζουν την οιστραδιόλη.
«Προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε διαφορετικά κομμάτια παζλ για να κατανοήσουμε πώς συναρμολογούνται τα μόρια στην επιφάνεια των νανοσωματιδίων», είπε ο ερευνητής.
Στη συνέχεια, η επιστημονική ομάδα θα δοκιμάσει τα σωματίδια σε πραγματικές συνθήκες και θα εξετάσει τις δυνατότητες ανακύκλωσής τους.
«Με την συνεχή ανακύκλωση αυτών των σωματιδίων, ο αντίκτυπος στα υλικά από αυτή τη μέθοδο επεξεργασίας νερού θα μπορούσε να είναι πολύ μικρός», σημείωσε ο δρ Χαλίκ.
Η έρευνα παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια της φθινοπωρινής συνάντησης της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας.
ΠΗΓΗ: Studyfinds
