Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν την αναζήτησή τους για ζωή πέρα από τη Γη, οι βιολόγοι αναγκάζονται να επανεξετάσουν τον ίδιο τον ορισμό της ίδιας της ζωής.
Οι επιστήμονες ασχολούνται εδώ και πολύ καιρό με το ερώτημα του νοήματος της ζωής και με το αν υπάρχει κάποιος σκοπός πίσω από την ύπαρξή μας. Αν και οι οριστικές απαντήσεις μπορεί να μας διαφεύγουν, μπορούμε τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να ορίσουμε τη ζωή με επιστημονικούς όρους. Ωστόσο, η κατανόησή μας για τη ζωή εξελίσσεται συνεχώς, ιδίως λόγω της προόδου στην εξερεύνηση του διαστήματος.
Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν την αναζήτησή τους για ζωή πέρα από τη Γη, οι βιολόγοι αναγκάζονται να επανεξετάσουν τον ίδιο τον ορισμό της ίδιας της ζωής. Παραδοσιακά, οι βιολόγοι περιέγραφαν τη ζωή ως ένα αυτοσυντηρούμενο χημικό σύστημα ικανό να επιτελεί βασικές λειτουργίες, όπως η κατανάλωση τροφής, ο μεταβολισμός, η απέκκριση, η αναπνοή, η μετακίνηση, η ανάπτυξη, η αναπαραγωγή και η ανταπόκριση σε ερεθίσματα.
Αυτός ο ορισμός μας έχει χρησιμεύσει καλά στην κατανόηση της ζωής στη Γη, με λίγες εξαιρέσεις όπως οι ιοί. Παρ’ όλα αυτά, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αν η ζωή υπάρχει κάπου αλλού στο σύμπαν, μπορεί να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και να μην ανταποκρίνεται στις οικείες προσδοκίες μας. Μπορεί να είναι εντελώς μη αναγνωρίσιμη, καθιστώντας την αναγνώριση της εξωγήινης ζωής μια δύσκολη προσπάθεια.
Η αστροβιολόγος Sara Imari Walker και ο χημικός Lee Cronin προτείνουν μια συναρπαστική λύση. Υποστηρίζουν ότι τα εξαιρετικά πολύπλοκα μόρια που υπάρχουν σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς δεν μπορούν να προκύψουν καθαρά τυχαία. Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν ότι το σύμπαν πρέπει να διαθέτει έναν μηχανισμό παραγωγής και αναπαραγωγής περίπλοκων πληροφοριών.
