Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που οι αστρονόμοι εντόπισαν τον πρώτο επιβεβαιωμένο διαστρικό επισκέπτη μας, αλλά ακόμη και σήμερα, οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι για το τι ήταν ο ‘Oumuamua, καθώς είναι πολύ μακριά για να διερευνηθεί.
Μια νέα μελέτη προτείνει ένα σχέδιο για μια μελλοντική αποστολή με σκοπό την αναχαίτιση μελλοντικών διαστρικών αντικειμένων, η οποία θα μπορούσε να επιβεβαιώσει σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τη σύνθεση και την προέλευσή τους. Αλλά πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια τέτοια αποστολή;
Τα διαστρικά αντικείμενα έχουν ενδιαφέρον επειδή είναι τόσο παράξενα. Ο 2I/Borisov συμπεριφέρθηκε σαν ένας τυπικός κομήτης μόλις εισήλθε στο ηλιακό σύστημα, ενώ ο ‘Oumuamua, δεν ανέπτυξε ποτέ κομητική ουρά, όπως περίμεναν πολλοί επιστήμονες. Παρουσίασε επιτάχυνση που δεν φαινόταν να εξηγείται από την ακτινοβολία ή άλλα μέσα, κάνοντας ορισμένους διακεκριμένους επιστήμονες να πιστέψουν ότι πρόκειται για εξωγήινο σκάφος.
Το τηλεσκόπιο του αστεροσκοπείου Vera C Rubin θα είναι σε θέση να ανιχνεύει 1 με 10 διαστρικά αντικείμενα περίπου στο μέγεθος του ‘Oumuamua κάθε χρόνο, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών. Ποιος θα είναι όμως ο κατάλληλος υποψήφιος και ποια κριτήρια θα πρέπει να πληροί; Η προέλευσή του σίγουρα θα παίξει σημαντικό ρόλο. Αν και δεν υπάρχει μια ιδανική γωνία για την προσέγγιση ενός διαστρικού αντικειμένου (ISO), έχει σημασία πού θα τοποθετηθεί ο «διαστρικός αναχαιτιστής» (ISI).
Σύμφωνα με μια προδημοσίευση που έκαναν οι ερευνητές, το καλύτερο μέρος για κάτι τέτοιο είναι πιθανότατα το σημείο Lagrange L2 μεταξύ Γης-Ήλιου, καθώς έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: θα χρειαστούν πολύ λίγα καύσιμα για να φτάσει εκεί το ISI, το οποίο πιθανότατα θα μείνει σε επιφυλακή για χρόνια. Μόλις εντοπιστεί ένα διαστρικό αντικείμενο, θα πρέπει να δράσει γρήγορα και σε αυτό θα το βοηθήσει ένα άλλο σκάφος που θα μπει σε τροχιά L2. Η NASA σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το Time-domain Spectroscopic Observatory (TSO), ένα τηλεσκόπιο 1,5 μέτρων, μαζί με πιο διάσημα τηλεσκόπια όπως το James Webb (JWST).
Παρ’ όλη την εκπληκτική του ικανότητα να καταγράφει θεαματικές εικόνες, το JWST έχει μια σημαντική αδυναμία – είναι αργό. Μπορεί να χρειαστούν 2-5 ημέρες για να εστιάσει σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Το TSO, από την άλλη πλευρά, χρειάζεται μόνο λίγα λεπτά για να τα εντοπίσει. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι υπάρχει πιθανότητα 85% ένα ISI σταθμευμένο στο L2 να μπορέσει να βρει ένα κατάλληλο διαστρικό αντικείμενο στο μέγεθος του ‘Oumuamua μέσα στα επόμενα 10 χρόνια.
Μόλις το ISI πλησιάσει το διαστρικό αντικείμενο, θα ξεκινήσει τις κοντινές παρατηρήσεις, με πλήρη φασματοσκοπική χαρτογράφηση τόσο των φυσικών όσο και των τεχνητών υλικών. Θα μπορούσε επίσης να παρακολουθεί για τυχόν αέρια εκπομπών που μπορεί να εξηγήσουν την παράξενη τροχιακή κίνηση του ‘Oumuamua.
ΠΗΓΗ: Science Alert
