Η τίγρης της Τασμανίας ή θυλακίνος ήταν ένα σαρκοφάγο μαρσιποφόρο σε μέγεθος σκύλου που κάποτε περιπλανιόταν στην αυστραλιανή ήπειρο και στα παρακείμενα νησιά και τρεφόταν με καγκουρό και άλλα θηράματα. Ωστόσο, το ζώο αυτό κυνηγήθηκε σε σημείο εξαφάνισης από τους Ευρωπαίους αποίκους. Η τελευταία τίγρης της Τασμανίας πέθανε σε ζωολογικό κήπο το 1936.
Τώρα, ερευνητές δήλωσαν ότι ανέκτησαν μόρια RNA – γενετικό υλικό που υπάρχει σε όλα τα ζωντανά κύτταρα και έχει δομικές ομοιότητες με το DNA – από το αποξηραμένο δέρμα και τους μυς μιας τίγρης της Τασμανίας που φυλασσόταν από το 1891 σε μουσείο της Στοκχόλμης.
Οι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια έχουν εξαγάγει DNA από αρχαία ζώα και φυτά, ορισμένα από αυτά ηλικίας άνω των 2 εκατομμυρίων ετών. Όμως η μελέτη αυτή σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ερευνητές καταφέρουν να ανακτήσουν το RNA από ένα εξαφανισμένο είδος.
Αν και δεν ήταν αυτός ο στόχος αυτής της έρευνας, η δυνατότητα εξαγωγής, αλληλούχισης και ανάλυσης παλιού RNA θα μπορούσε να ενισχύσει τις προσπάθειες άλλων επιστημόνων για την αναδημιουργία άλλων εξαφανισμένων ειδών. Η ανάκτηση RNA από παλιούς ιούς θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στην αποκρυπτογράφηση των αιτιών παλαιότερων πανδημιών.
«Η αλληλουχιση RNA δίνει μια ιδέα της πραγματικής βιολογίας και της ρύθμισης του μεταβολισμού που λάμβανε χώρα στα κύτταρα και τους ιστούς των τίγρεων της Τασμανίας πριν εξαφανιστούν», δήλωσε ο Εμίλιο Μάρμολ Σάντσεζ, γενετιστής και υπολογιστικός βιολόγος στο Κέντρο Παλαιογενετικής στη Σουηδία και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Genome Research».
Όπως αναφέρει το Reuters, οι επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι αν το RNA είχε επιβιώσει στις συνθήκες υπό τις οποίες ήταν αποθηκευμένο το λείψανο της τίγρης (θερμοκρασία δωματίου, σε ένα ντουλάπι). Τα λείψανα στο Σουηδικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας βρίσκονταν σε κατάσταση ημι-μουμιοποίησης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το δέρμα, οι μύες και τα οστά του ζώου είχαν διατηρηθεί, ενώ τα εσωτερικά όργανα έλειπαν. Οι περισσότεροι επιστήμονες πίστευαν ότι το RNA θα επιβίωνε μόνο για πολύ μικρό χρονικό διάστημα – ημέρες ή εβδομάδες – σε θερμοκρασία δωματίου. Αυτό είναι πιθανό να ισχύει όταν τα δείγματα είναι βρεγμένα ή υγρά, αλλά προφανώς δεν ισχύει όταν είναι στεγνά, δήλωσε ο εξελικτικός γενετιστής Λαβ Νταλέν του Κέντρου Παλαιογενετικής.
Η τίγρης της Τασμανίας έμοιαζε με λύκο, πέρα από τις ρίγες που είχε στη ράχη της. Η άφιξη των ανθρώπων στην Αυστραλία πριν από περίπου 50.000 χρόνια προκάλεσε μαζικό αφανισμό πληθυσμών. Η άφιξη των Ευρωπαίων αποικιοκρατών τον 18ο αιώνα σήμανε το τέλος για τους εναπομείναντες πληθυσμούς του συγκεκριμένου είδους που ζούσαν στο νησί της Τασμανίας. Αργότερα μάλιστα, η τίγρης της Τασμανίας «επικηρύχθηκε» αφού θεωρήθηκε απειλή για τα οικόσιτα ζώα.
Έχουν ήδη ανακοινωθεί ιδιωτικές πρωτοβουλίες «επαναφοράς» εξαφανισμένων ειδών, όπως η τίγρης της Τασμανίας, το ντόντο ή το μαλλιαρό μαμούθ.
«Παρόλο που παραμένουμε επιφυλακτικοί ως προς τη δυνατότητα πραγματικής αναδημιουργίας ενός εξαφανισμένου είδους με τη χρήση γονιδιακής επεξεργασίας σε ζωντανά συγγενικά ζώα- και το χρονικό πλαίσιο για να φτάσουμε στο τελικό σημείο μπορεί να έχει υποτιμηθεί – υποστηρίζουμε τη διεξαγωγή περισσότερης έρευνας σχετικά με τη βιολογία αυτών των εξαφανισμένων ζώων», δήλωσε ο Σάντσεζ.
