Περί τα 123 εκατ. ευρώ πρόκειται να επιστρέψει η Ελλάδα στην ΕΕ. Δεν είναι τα μόνα (εκκρεμεί ακόμη η ιστορία του πακέτου Χατζηγάκη) και πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα είναι και τα τελευταία. Τον «μποναμά», ανακοίνωσε η Κομισιόν την Μεγάλη Πέμπτη στο πλαίσιο εκκαθάρισης των λογαριασμών για τις γεωργικές δαπάνες.
Συνολικά, η Κομισιόν πρόκειται να ανακτήσει 230 εκατ. ευρώ από 14 κράτη-μέλη στο πλαίσιο του ελέγχου των δαπανών της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Τα ποσά αυτά θα επιστραφούν στον προϋπολογισμό της ΕΕ, λόγω μη συμμόρφωσης με τους κοινοτικούς κανόνες ή λόγω πλημμελών διαδικασιών ελέγχου των γεωργικών δαπανών. Ειδικότερα τα ποσά θα ανακτηθούν από Βέλγιο, Τσεχική Δημοκρατία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Μάλτα, Πολωνία, Πορτογαλία, Σλοβενία, Σλοβακία και Ηνωμένο Βασίλειο.
Θα πει κανείς, μα δεν είμαστε οι μόνοι. Ναι, σύμφωνοι. Αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση ευχάριστο κάτι παραπάνω από το μισό ποσό που πρόκειται να ανακτηθεί να αφορά στη χώρα μας! Δεν πήγε απλά μια φορά κάτι στραβά στις διαδικασίες, φαίνεται ότι μονίμως κάτι στραβά πηγαίνει στις διαδικασίες κι αυτό είναι που πρέπει να προβληματίσει. Όσο περνάει ο καιρός και το ζήτημα όχι απλώς της ανάπτυξης, αλλά της υγιούς ανάπτυξης μπαίνει με επιτακτικό τρόπο, είναι να τρελαίνεται κανείς, όταν αναλογίζεται πως πραγματικά χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης που απλόχερα παρείχε η ΕΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Θα μπορούσαμε να έχουμε μια ανταγωνιστική γεωργία και δεν έχουμε, θα μπορούσαμε να έχουμε έργα υποδομής που δεν έχουμε (επιτρέπεται εν έτει 2013 να μιλάμε ακόμη για πέταλο Μαλιακού ; )…. Πιθανά η σημερινή ζοφερή πραγματικότητα (δε θα πούμε ότι μπορούσε ενδεχομένως να αποφευχθεί) να είχε έναν προβλέψιμο, περιορισμένο ορίζοντα χρόνου, αν είχαμε αδράξει την ευκαιρία.
Δεν έγινε. Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα να αλλάξουμε το παρελθόν.
Μπορούμε όμως να μην το επαναλάβουμε.
