Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Επέστρεψαν οι Θεσμοί στην Αθήνα με την ελληνική κυβέρνηση να έχει ήδη εδώ και λίγες ημέρες στα χέρια της ένα προσχέδιο των όσων έχουν ‘’συμφωνηθεί’’ σε τεχνικό επίπεδο, προκειμένου να ξεκινήσει ένας ακόμη γύρος διαπραγματεύσεων.
Στην συγκεκριμένη φάση και με τα μέχρι στιγμής δεδομένα στο τραπέζι υπάρχουν τα εξής ζητήματα:
- Μείωση Συντάξεων
- Εργασιακές αναπροσαρμογές με κατεύθυνση προς περικοπές
- Ενεργειακά ζητήματα που αφορούν κυρίως την ΔΕΗ
- Αποκρατικοποιήσεις
- Και εργασιακό ωράριο
Μπορεί τα προαναφερόμενα να ήταν λίγο πολύ γνωστά κατά τις προηγούμενες ημέρες, όμως από χθες κιόλας έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια περαιτέρω συγκεκριμενοποίησης των όσων ζητάνε οι δανειστές σε μια προσπάθεια να κλείσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η δεύτερη αξιολόγηση.
Παράλληλα, αυτό οποίο πρέπει να έχουν υπόψιν τους στην κυβέρνηση είναι ότι οποιαδήποτε παραχώρηση σχετικά με το Χρέος θα πρέπει να συνοδεύεται απαραιτήτως με την τελική ψήφιση όλων των προηγούμενων μέτρων, έτσι ώστε και τυπικά να κλείσει το ζήτημα του SLA και να ξεκινήσει το ουσιώδες θέμα της συμμετοχής της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης με την ταυτόχρονη υιοθέτησης μιας κοινής γραμμής και για το Χρέος, φυσικά.
Και ενώ βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για την διαπραγμάτευση, παρατηρείται ένα ιδιαίτερα καυστικό ‘’blame game’’ από πλευράς της κυβέρνησης με αποδέκτες τους υπόλοιπους δρώντες και κυρίως την ΕΕ.
Στην παρούσα φάση θεωρητικά το Ταμείο και η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να τηρούν την ίδια διαπραγματευτική στάση, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες από το ΔΝΤ, δεν υπάρχουν ενστάσεις σχετικά με τα μέτρα και το δημοσιονομικό τους προσανατολισμό, αλλά όποιες αμφιβολίες υπάρχουν έχουν να κάνουν με τις αόριστες δεσμεύσεις σχετικά με την βιωσιμότητα του ελληνικού Χρέους και φυσικά τις διαθέσεις από τα Κράτη-Μέλη της ΕΕ για μια πιο ευνοϊκή ρύθμιση του.
Στο συγκεκριμένο ‘’παιχνίδι’’ είναι πολύ σημαντικός και ο ρόλος της Γερμανίας, όπου με τον κύριο εκφραστή της πολιτικής της, τον κ. Σόιμπλε, προσπαθεί να θολώσει τα νερά και σε κάθε περίπτωση να κρατήσει χαμηλούς τόνους ενόψει και των επικείμενων γερμανικών εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Η συγκεκριμένη στρατηγική δεν είναι τυχαία, καθώς εδώ και αρκετό καιρό στο Γερμανικό στρατόπεδο θεωρούν πως το ελληνικό χρέος πρέπει να ρυθμιστεί με πιο συγκεκριμένο τρόπο εδώ και τώρα, αφού θα μπορούσε να βλάψει την κυβερνητική πολιτική του κυβερνώντος κόμματος και να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για μια αντιπολιτευτική επίθεση από τα υπόλοιπα γερμανικά κόμματα.
Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να εξετάσουμε και το γεγονός πως, σύμφωνα με πληροφορίες στην προηγούμενη συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ στο Βερολίνο, υπήρξε μια επί της αρχής συμφωνία στο να μην συνεχιστεί αυτός ο κύκλος αβεβαιότητας για το ελληνικό χρέος.
Πιθανότατα κάτι τέτοιο θα αναγόρευε στα μάτια των ήδη δύσπιστων γερμανών ψηφοφόρων την κ. Μέρκελ ως την απόλυτη υπεύθυνη για την κωλυσιεργία του ελληνικού προγράμματος και φυσικά θα της στοίχιζε αρκετά σε εσωτερικό και εξωτερικό, σε μια περίοδο που η Ευρώπη προσπαθεί να ανασυνταχθεί και ψάχνει εναγωνίως για έναν ηγέτη.
Εν πάση περιπτώσει, ο στόχος παραμένει να υπάρξει συνολική συμφωνία και για το χρέος αλλά και για την εκταμίευση στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, κάτι που δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει με σιγουριά, καθώς αρκετοί κύκλοι στην ΕΕ πιστεύουν πως ίσως χρειαστεί να περιμένουμε έως και το καλοκαίρι προκειμένου να βγει ‘’λευκός καπνός’’.
Συμπερασματικά, κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται περήφανος αλλά και ευχαριστημένος με την μέχρι τώρα πορεία της διαπραγμάτευσης, καθώς πραγματικά η οικονομία βρίσκεται σε τραγικό σημείο και ήδη το κόστος της πολύμηνης διαπραγμάτευσης θα αποτυπωθεί τόσο στα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Μάιο όσο και στους υπολογισμούς της Τράπεζας της Ελλάδος το προσεχές διάστημα.
ΥΓ: Το λέω εδώ και καιρό, κλείστε την διαπραγμάτευση τώρα, γιατί τα όσα θετικά έχουν συμφωνηθεί για το Χρέος πίσω από τις ‘’κλειστές πόρτες’’ θα εξανεμιστούν, όταν τα επιτόκια θα ξεκινήσουν την τρελή ανοδική τους πορεία σε λίγο καιρό.
