Οι βουλευτές της ΝΔ πάσχουν από το σύνδρομο «εμ-εμ» υποστήριξε ο βουλευτής του ΠαΣοΚ Φ.Σαχινίδης μιλώντας στη βουλή .Όπως υποστήριξε το προσχέδιο του προϋπολογισμού συνεχίζει τη δημοσιονομική προσαρμογή που ξεκίνησε το 2010, προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο το έλλειμμα που έφτασε το 15,7% του ΑΕΠ το 2009.
Αυτή την πραγματικότητα δυσκολεύονται να την αποδεχτούν οι συνάδελφοι της ΝΔ, οι οποίοι πιστεύουν, ότι είχαν δίκιο στη φάση της αντιμνημονιακής περιόδου των «Ζαππείων», τότε που εναντιώνονταν στη δημοσιονομική προσαρμογή αλλά έχουν δίκιο και σήμερα που υπερασπίζονται με πάθος τη δημοσιονομική προσαρμογή και την διεκδικούν ως δικό τους επίτευγμα.
Αυτό είναι το γνωστό πολιτικό σύνδρομο «εμ-εμ». Εμ έτσι, εμ αλλιώς.
Σύνδρομο, που οδηγεί στην απαξίωση του πολιτικού δυναμικού της χώρας, καθώς δυσκολεύεται να κάνει στοιχειώδη αυτοκριτική για λανθασμένες επιλογές. Σε αντίθεση όμως με τις απόψεις που ακούστηκαν από τη ΝΔ, κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, το έλλειμμα δεν μηδενίστηκε στα τρία χρόνια, δηλαδή μεταξύ 2012-2014.
Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι ο εισηγητής του κ. Τσακαλώτος έθεσε το ερώτημα της αποτελεσματικότητας της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια και επικαλούμενος τον νομπελίστα οικονομολόγο Τζ.Στίγκλιτζ διερωτήθηκε αν το κόστος για την επιστροφή στην ανάπτυξη ήταν το ελάχιστο δυνατό και αν θα επιστρέψουμε σε ανάλογους ρυθμούς ανάπτυξης με αυτούς πριν από την κρίση.
Η αποεπένδυση που κυριαρχεί στη χώρα από το 2007 καθιστά αδύνατη την επιστροφή σε ρυθμούς της τάξης του 3,5%.Για να αποκατασταθεί ο παραγωγικός ιστός χρειάζονται πάνω από 30 δις επενδύσεων την επόμενη τριετία πέρα από τις επενδύσεις του ΠΔΕ.
Στη συζήτηση που κάνουμε δεν ακούσαμε, ποιες είναι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων; Μήπως επειδή έχει ιδεολογικές «αλλεργίες» στις ιδιωτικές επενδύσεις σε μια μεικτή οικονομία; Τέλος, στο ερώτημα αν είναι εφικτή η επιστροφή στο αρχικό δυνητικό ΑΕΠ, πρέπει πρώτα να απαντηθεί αν οι ρυθμοί μεγέθυνσης πριν από την κρίση προέκυπταν από ένα βιώσιμο παραγωγικό πρότυπο.
Αναφερόμενος στο σχέδιο εξόδου από το μνημόνιο και το ΔΝΤ που προωθεί η κυβέρνηση ο κ.Σαχινίδης τόνισε ότι
στο προσχέδιο, ενσωματώνεται η υπόθεση, ότι η χώρα το 2015 θα καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες από τις αγορές. Η επιλογή αυτή, οδηγεί σε αύξηση του κόστους δανεισμού και σε συνεπακόλουθη επιβάρυνση του προϋπολογισμού. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να διασφαλιστεί πρώτον, ότι η χώρα θα βγει με ασφάλεια στις αγορές, ως αποτέλεσμα της βελτίωσης των οικονομικών συνθηκών και όχι για να εξυπηρετηθούν πρόσκαιρες πολιτικές σκοπιμότητες ή για να εμπλουτιστεί η πολιτική αφήγηση με εφήμερα τρόπαια και δεύτερον, να μπορεί να δανείζεται με ανταγωνιστικά επιτόκια.
Από το Μνημόνιο κατέληξε, πρέπει να βγούμε επειδή θα πείσουμε ότι μπορούμε να βγούμε. Αν δώσουμε την εντύπωση, ότι θέλουμε να βγούμε επειδή απλά βολεύει πολιτικά, καήκαμε. Και μαζί θα καεί η χώρα.
