Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Πολλή συζήτηση για το τίποτα.
Το σημειώνω με έμφαση με αφορμή τις διάφορες συζητήσεις που γίνονται αυτή την περίοδο για τις πολιτικές εξελίξεις, κι αφορούν στο προσφιλές θέμα για το εάν και κατά πόσο «χωράνε» νέα κόμματα στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.
Συνήθως, κάποιοι εκ των συμμετεχόντων στις συζητήσεις αυτές, τοποθετούνται με βάση τις προσωπικές φιλοδοξίες τους, τα «απωθημένα» τους ή την πολιτική «μοναξιά» τους κι έτσι πριμοδοτούν σενάρια που θέλουν να υπάρχει πρόσφορος πολιτικός χώρος αμφίπλευρα της ΝΔ.
Έτσι, κάποιοι θέλουν να βλέπουν χώρο δεξιότερα της ΝΔ για ένα κόμμα «πατριωτικής και λαϊκής Δεξιάς», ενώ άλλοι πάλι τονίζουν την ανάγκη μιας πολιτικής σφήνας «μεταρρυθμιστικού κέντρου» ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Ο καθένας για τον εαυτό του μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και με όση σιγουριά θέλει αλλά στην πολιτική αυτό που μετράει στο τέλος είναι η «ετυμηγορία» του εκλογικού σώματος. Το να αναπαράγουμε λοιπόν κι εμείς στο Rizopoulos Post τις «φρούδες ελπίδες» του καθενός ή το παραπολιτικό κουτσομπολιό γύρω από κινήσεις και σενάρια, όπως κατά κόρον συμβαίνει στο ελληνικό διαδίκτυο, δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα και την παραμικρή αξία για την ουσιαστική ενημέρωση των αναγνωστών μας που μας τιμούν καθημερινά με την εμπιστοσύνη τους.
Έτσι αποφασίσαμε να διερευνήσουμε σε πανελλαδική δημοσκόπηση με τη συνεργασία της “Pulse RC”, το αν η κοινή γνώμη βλέπει πολιτικό κενό που θα πρέπει να καλυφθεί από κάποιο κόμμα αμφίπλευρα της ΝΔ.
Επτά στους δέκα (70%) απαντούν αρνητικά («σίγουρα» ή «μάλλον» όχι) στο αν «…υπάρχει πολιτικό κενό… δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας». Το ποσοστό αυτών που απαντούν «Σίγουρα Ναι» είναι χαμηλό (10%) – ιδιαίτερα μάλιστα μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ που περιορίζεται στο 6%.
Λίγο περισσότεροι είναι οι εκλογείς (13%) που βλέπουν πολιτικό κενό μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του μεγαλύτερου φορέα της Κεντροαριστεράς (Δημοκρατική Συμπαράταξη-ΠΑΣΟΚ / ΔΗΜΑΡ). Είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς τη διαρκή κινητικότητα που υπάρχει στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Και σε αυτό το ερώτημα, το ποσοστό της απάντησης «Σίγουρα Ναι» μειώνεται μεταξύ των ψηφοφόρων (Σεπτ. 2015) της ΝΔ (10%). Έχει τη σημασία του πως το ποσοστό αυτών που αναζητούν κάτι «νέο» στο χώρο του Κέντρου, αυξάνει μεταξύ των ηλικιών 17-29 ετών (19%).
Με βάση τα αποτελέσματα αυτά τα συμπεράσματα κατά τη γνώμη μου είναι δύο:
Πρώτον, η ΝΔ έχει την απόλυτη πολιτική ηγεμονία στο χώρο που ορίζεται ως «Δεξιά – Κεντροδεξιά» και δεν υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησής της.
Δεύτερον, στο χώρο του Κέντρου υπάρχουν σκέψεις και αναζητήσεις μεταξύ προσώπων αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο στο κατά πόσο θα μπορούσαν να οδηγήσουν έστω και σε κάτι που θα μοιάζει με τις πολιτικές «φωτοβολίδες» που έχουμε δει μέχρι σήμερα («Ποτάμι», «Ένωση Κεντρώων»), οι οποίες διαγράφουν μια τροχιά εφήμερης λάμψης και σβήνουν πολύ σύντομα στην αδιαφορία.
Η Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις με διψήφια ποσοστά διαφοράς από το ΣΥΡΙΖΑ και η λεγόμενη «παράστασης νίκης» αποτυπώνει την πεποίθηση της κοινής γνώμης πως θα είναι το πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Και είναι σύνηθες όταν ένα κόμμα προηγείται και διεκδικεί την εξουσία, να «συμπιέζει» τους όμορους, πολιτικά, χώρους, όταν φθάνει η στιγμή της κάλπης. Ειδικά στην περίπτωση της ΝΔ σήμερα και με έναν αρχηγό που τον χαρακτηρίζει η κεντρώα μετριοπάθεια στην πολιτική συμπεριφορά, όσοι αναζητούν το «μεταρρυθμιστικό κέντρο» είναι σαφές πως το βλέπουν περισσότερο στο πρόσωπο του αρχηγού της ΝΔ παρά στις ομιχλώδεις αναζητήσεις πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ.
Οι δημοσκοπήσεις είναι ακριβό σπορ. Κι αυτή είναι η αδυναμία τους. Θα θελα πολύ αντί για δείγμα 1210 ψηφοφόρων να είχαμε 2500, όπως η πρόσφατη έρευνα στη Γερμανία που δίνει 4 μονάδες προβάδισμα στη Μέρκελ. Παρ’ όλα αυτά το δείγμα της συγκεκριμένης έρευνας είναι επαρκές για ένα πλήθος διασταυρώσεων που έχουν τη σημασία τους. Διασταυρώσεις που δείχνουν πως ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ που αυτοπροσδιορίζονται ως «δεξιοί» και του Ποταμιού που αυτοπροσδιορίζονται ως «κεντρώοι» συγκλίνουν πλέον στην αναγνώριση της πολιτικής υπεροχής της ΝΔ σε όλο αυτό το χώρο.
Φιλοδοξίες λοιπόν μπορεί να υπάρχουν κι αυτό είναι ανθρώπινο. Αλλά τα αντικειμενικά δεδομένα δείχνουν ξεκάθαρα πως οι πολιτικές φιλοδοξίες, είτε «δεξιότερα» είτε «αριστερότερα» της ΝΔ, είναι καταδικασμένες σε αδιέξοδο.
Τα στοιχεία και τα αποτελέσματα της έρευνας αναλυτικά:
