Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Είναι τόσο κακό να ξεκινάνε τα σχολεία στις 9 το πρωί; Άκουσα την πρόταση του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, την οποία θα μελετήσει ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής της μιας ειδική Επιστημονική Επιτροπή και, ομολογώ, ότι στην αρχή με παραξένεψε.
Αν μη τι άλλο, είναι σαφές ότι τυχόν εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον οικογενειακό προγραμματισμό, με δεδομένο ότι πολλοί άνθρωποι πρέπει να είναι στα γραφεία τους στις 9 το πρωί. Έχοντας να ετοιμάσουν τα παιδιά τους και να τα αφήσουν στο σχολείο, συμπεριλαμβανομένης και της πρωινής κίνησης, είναι πολλοί που προλαβαίνουν οριακά. Συνεπώς, αλλαγή της ώρας έναρξης των σχολικών μαθημάτων, θα είχε ως αποτέλεσμα ένα σημαντικό πρόβλημα για εργαζόμενους γονείς.
Από την άλλη, όμως, ιδίως για τα παιδιά στα Γυμνάσια και στα Λύκεια, υπάρχει μια πληθώρα επιστημονικών μελετών που υποστηρίζουν ότι η έναρξη των σχολικών μαθημάτων λίγο αργότερα είναι επιβεβλημένη. Η εξήγηση είναι ότι, όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, πηγαίνουν όλο και πιο αργά για ύπνο, με αποτέλεσμα να χάνουν ώρες ύπνου, αφού η ώρα έγερσης παραμένει σταθερή. Συνεπώς, ο τρόπος για να κερδίσουν ύπνο είναι να μετακινηθεί η ώρα έγερσης. Δεν χρειάζεται, δε, να εξηγήσω γιατί είναι σημαντικό, ακόμα και για μισή ώρα ή τρία τέταρτα, να αυξηθεί ο μέσος χρόνος ύπνου ενός ανθρώπου, ιδίως στην περίοδο της εφηβείας.
Η πρόταση Γαβρόγλου perse δεν είναι απαγορευτική. Δεν είναι ζήτημα τεμπελιάς, όπως πολλοί έσπευσαν να υποστηρίξουν, αλλά μια πρακτική που διεθνώς συζητείται όλο και περισσότερο και, αν μη τι άλλο, υπάρχει και ένα επιστημονικό υπόβαθρο για να τη στηρίξει με σοβαρά επιχειρήματα.
Το ζήτημα είναι άλλο: στην Ελλάδα, όλα αντιμετωπίζονται με μια διάθεση χαβαλέ. Αντί ο υπουργός να μιλήσει για ένα πρόγραμμα οργανωμένης αναδιάταξης του ημερησίου προγράμματος των δημοσίων σχολείων, αδικεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση, παρουσιάζοντάς την περίπου ως αφορμή για περισσότερο «ραχάτι» στο κρεβάτι. Βεβαίως και η άλλη μεριά κάνει ένα λάθος: με μια προδιάθεση να απορρίψει κάθε πρωτοβουλία που παίρνει αυτή η κυβέρνηση, εκμηδενίζει μια πρόταση που, αν μη τι άλλο, διεθνώς συζητείται σε ένα σοβαρό πλαίσιο.
Η αλήθεια, όμως, όπως πάντα, βρίσκεται κάπου στη μέση. Η πρόταση Γαβρόγλου από μόνη της δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Πρέπει να τύχει περαιτέρω επεξεργασίας σε μια Επιστημονική Επιτροπή του υπουργείου και να αντιμετωπιστούν όλες οι παθογένειες του ωρολογίου προγράμματος, ώστε αυτό να εξυπηρετεί και τους μαθητές, αλλά και τους γονείς που πρέπει να κάνουν έναν ολόκληρο προγραμματισμό μέσα στη μέρα γύρω από το ωράριο των παιδιών τους στο σχολείο. Διότι, είναι σαφές, ότι, αν το σχολείο ξεκινά αργότερα, θα πρέπει να τελειώνει και αργότερα. Ή, αν δεν τελειώνει αργότερα, θα πρέπει να υπάρξει μια αναδιάταξη της δομής της διδακτέας ύλης για να χωράει στο καινούργιο πλαίσιο.
Όλο αυτό είναι μια σοβαρή συζήτηση που θα έπρεπε να κάνουμε και στην οποία θα έπρεπε να πρωτοστατεί το ίδιο το υπουργείο. Τώρα, όμως, θα συζητάμε για το τι ώρα πρέπει να ξυπνούν οι γονείς και αν τα παιδιά θα μπορούν να κοιμούνται ένα μισάωρο ακόμα. Αλήθεια, εσείς τι ώρα ξυπνάτε;
