Σήμερα το μεσημέρι, στην Πλατεία Βικτωρίας, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την είσοδο μιας πολυκατοικίας. Από μέσα βγήκε μια ηλικιωμένη κυρία με μπαστούνι. Ο οδηγός άνοιξε το πορτ παγκάζ και μία γυναίκα, προφανώς h κόρη της, τη βοήθησε να βγάλει κάποιες σακούλες.
Υπέθεσα πως η κυρία είναι κάτοικος της περιοχής και επέστρεφε από την κυριακάτικη βόλτα με τα παιδιά της. Η σκέψη μού φάνηκε πολλή γλυκιά. Όμως, η αλήθεια ήταν καλύτερη…
Οι τσάντες αυτές ήταν γεμάτες με σάντουιτς, το καθένα προσεκτικά τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο, κέικ με χαρτοπετσετούλες σε διάφανα σακουλάκια, σταφιδόψωμα, βραστά αυγά, μπουκαλάκια με νερό.
Η ηλικιωμένη κυρία τα παρέδωσε στους εθελοντές που μαγείρευαν εκείνη την ώρα για τους πρόσφυγες κι έφυγε αθόρυβα. Η κόρη της γύρισε απλά και μας είπε: «Είναι 92 χρονών. Εκείνη μας ζήτησε να έρθουμε».
Αυτή την Ελλάδα δεν την αλλάζω με τίποτα…
πηγή: Λιάνα Ντενεζάκη
Φωτογραφίες: Οδυσσέας Γαλανάκης
