Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Το μεγάλο deal τελικά το «έκλεισε» η Εθνική κι αυτό είναι αναμφισβήτητα μια σημαντική επιτυχία για τη διοίκησή της. Με την πώληση των μετοχών της τουρκικής τράπεζας Finansbank στην τράπεζα του Κατάρ, η Εθνική καταφέρνει σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της να ενισχύσει τη ρευστότητά της κατά περίπου 3,5 δισ. ευρώ συνολικά. Μετά την επιτυχημένη αυτή κίνηση – που είχαμε καιρό να δούμε στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα – η Εθνική γίνεται εκ των πραγμάτων η ισχυρότερη τράπεζα στην ελληνική αγορά από πλευράς κεφαλαίων και ρευστότητας. Και το πιο σημαντικό, μπορεί πλέον από μια νέα βάση, να αξιοποιήσει αυτή τη ρευστότητα και να μπει επικεφαλής για την ανάταξη της εθνικής οικονομίας και τη στροφή στην ανάπτυξη.
Σημειώνω ειδικά αυτό το τελευταίο καθώς δεν είναι καθόλου άσχετο με το γεγονός πως η Πρόεδρος της Εθνικής Λούκα Κατσέλη βρέθηκε πρόσφατα στο «στόχαστρο» διαφόρων «άσπονδων φίλων» της στο ευρύτερο πολιτικό και τραπεζικό περιβάλλον, οι οποίοι δεν έχαναν ευκαιρία για να τη «ροκανίσουν». Με το επιτυχημένο deal στα χέρια πλέον, η Λούκα Κατσέλη πατά γερά στα πόδια της και η διοίκηση της Εθνικής θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους της στρατηγικής που έχει καταρτίσει για την αναπτυξιακή πορεία της ίδιας, αλλά και την ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας.
Η Εθνική, πρωταθλήτρια στον τραπεζικό τομέα από συγκροτήσεώς της, βρέθηκε τα τελευταία χρόνια στη δίνη αλλαγών που την κατέβασαν από την πρώτη θέση. Έφταιξαν οι δεσμοί με το κράτος, που γέννησαν την καχυποψία της τρόικας, η οποία φρόντισε όλα τα οφέλη της εξυγίανσης του τραπεζικού τομέα να πάνε σε άλλες τράπεζες, ενώ η πίεση πάνω στην Εθνική ήταν διαρκής. Όταν άλλες τράπεζες προικοδοτούνταν με υγιή assets όπως για παράδειγμα η τύχη της Αγροτικής Τράπεζας, ύστερα από το χωρισμό της σε good και band bank, η Εθνική ήταν στην «απέξω».
Κι αν άντεξε σε αυτό το pressing η Εθνική, εν πολλοίς αυτό οφείλεται στη συμβολή που είχε στην κερδοφορία της η Finansbank. Η εξαγορά της το 2006 αποτελεί ένα μεγάλο τραπεζικό κατόρθωμα του τότε διοικητή της Τάκη Αράπογλου, ο οποίος με την κίνηση αυτή επέδειξε μια σπάνια διορατικότητα για Έλληνα τραπεζίτη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως κι αυτός πολεμήθηκε από ένα «σύστημα» φοβικό και άτολμο, που τα μετράει όλα με λογιστικούς όρους σε ένα excel, αδυνατώντας να οραματιστεί και να σχεδιάσει στρατηγική σε βάθος χρόνου.
Φαίνεται λοιπόν πως αυτός ο κύκλος που μεσολάβησε ανάμεσα στη διοίκηση Αράπογλου και τη διοίκηση Κατσέλη κλείνει εδώ και η Εθνική έχει όλες τις προϋποθέσεις για να επιστρέψει στην κορυφή. Αυτή η «επανενθρόνιση της βασίλισσας» στηρίζεται στο «όνομα», στην καταθετική της βάση που παραμένει ισχυρή και στην απόκτηση πλέον εκείνης της ρευστότητας που της επιτρέπει αφενός την εξόφληση κοστοβόρων οφειλών και αφετέρου τη στήριξη μιας υγιούς αναπτυξιακής επανεκκίνησης.
Η απογείωση της μετοχής της Εθνικής ύστερα από το κλείσιμο του deal είναι «ψήφος εμπιστοσύνης» στη «νέα εποχή» της Εθνικής.
