Γράφει ο Νίκος Ζόμπολας
Θυμάμαι τον πατέρα μου τον Σπαρτιάτη, αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, γεννημένο στην κατοχή, φιλό-βασιλικό και φιλό-χουντικό, όχι με την έννοια που σας έχουν μάθει να παρεξηγείτε, αλλά με την έννοια του “μαζεμένου” κράτους και των ελεγχόμενων δαπανών και συντηρητικής δεξιάς καθημερινότητας, να μου λέει όταν ήμουν πιτσιρικάς, ότι εγώ είμαι “εθνικόφρων φιλελεύθερος κομμουνιστής”.
Τώρα τελευταία κατάλαβα τι εννοούσε.
Τον Σπαρτιάτικο λιτό τρόπο ζωής της εξουσίας και του καθημερινού βίου και ισότητας και σταθερότητας των δομών του κράτους και των πολιτών (κομμουνιστής), με παράλληλη προστασία της πατρίδας, θρησκείας, οικογένειας (εθνικόφρων) και ελεύθερες δομές οικονομίας (φιλελεύθερος). Όλα αυτά μαζί.
Πως γίνονται όλα αυτά πράξη, σήμερα;
1) Με την ενίσχυση της προεδρευόμενης δημοκρατίας υπέρ του ΠτΔ, δηλαδή ο ΠτΔ θα είναι ο γενικός δερβέναγας της εκτελεστικής εξουσίας, των αιρετών βουλευτών, υπουργών και και πρωθυπουργού. Με άμεση επέμβαση.
Δηλαδή σαν μονάρχης, αλλά χωρίς υπερεξουσίες.
Ίσως θα έπρεπε να έχει υπό την επίβλεψη του και την τοπική αυτοδιοίκηση ή να χρειάζεται την δική του έγκριση η νομοθέτηση της κυβέρνησης, εφόσον δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία.
2) Να θεσμοθετηθεί ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο 15 υπουργών και να υπάρχει ασυμβίβαστο υπουργών και βουλευτών
3) Να υπάρξει ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ, σταθερό, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Το ίδιο και ΠΑΙΔΕΙΑΣ
4) Να απαγορεύονται πλήρως οι μετατάξεις και οι αλλαγές στην δημόσια διοίκηση
5) Να υπάρξει πλήρης διαχωρισμός της Εθνικής Οικονομικής πολιτικής από την “αγορά”. Να μπορεί ο “φιλελεύθερος” Έλληνας πολίτης να “επιχειρεί” ανεξαρτήτως πολιτικής κατάστασης και πολιτικής βούλησης. Με μνημόνια που μπερδεύουν το Εθνικό χρέος, τις τράπεζες και την επιχείρηση, δεν γίνεται.
Απλές σκέψεις, γραμμένες σε 2-3 λέξεις ως στρατηγικός σχεδιασμός του Έθνους με την λέξη “φιλελεύθερος” ως επιθετικός προσδιορισμός και όχι ουσιαστικό (φιλελευθερισμός).
Το πλαίσιο αυτό θα μπορούσε κάποιος να το αποκαλέσει “ΕΘΝΙΚΟ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ”.
Η καλύτερη μίξη της δεξιάς, κατά την ταπεινή μου γνώμη.
