Ούτε λόγος για το πόσο σημαντικά είναι τα λουλούδια στη ζωή μας. Ξαποσταίνουν τα μάτια μας στη θέα τους και γαληνεύει η ψυχή μας. Στολίζουμε με αυτά την πόλη μας και το σπίτι μας. «Διακοσμούμε» τους εαυτούς μας, φορώντάς τα ως μοτίβα σε ενδύματα ή σε κοσμήματα. Γράφουμε ποίηματα για αυτά, συνθέτουμε τραγούδια για αυτά, τα προσφέρουμε σε αγαπημένα πρόσωπα. Τα καλλιεργούμε, επιστρέφοντας ευγνωμοσύνη για την ομορφιά που δίνουν στην καθημερινότητά μας. Πώς ήταν, όμως, το πρώτο λουλούδι στον πλανήτη Γη, ο πρόγονος των σημερινών;
Πριν 140 εκατομμύρια χρόνια, αυτά τα όντα τα οποία αποκαλούμε σήμερα λουλούδια μόλις είχαν αρχίσει να αναδύονται στην εξελικτική διαδικασία. Ακριβώς πώς, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Όμως, χάρη σε επιστημονικές έρευνες και προσομοιώσεις σε υπολογιστή, έχουμε πια μια ιδέα του πώς θα μπορούσαν να ήταν. Και – τι έκπληξη – ο μακρινός πρόγονος είναι αναγνωρίσιμος, μοιάζει ακριβώς με αυτό που βλέπουμε σήμερα στα δάση, σε ανθοκομεία, σε κήπους.
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων ένωσαν τις γνώσεις και δεξιότητές τους, έβαλαν πάνω στο τραπέζι ό,τι μπορούσαν για την εξέλιξη των λουλουδιών – DNA συμπεριλαμβανομένου – και «βάδισαν πίσω στον χρόνο» για να φτάσουν σε έναν, θεωρητικά, κοινό πρόγονο. Ο πρόγονος – ο οποίος, βεβαίως, δεν έχει όνομα -είχε τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό μέρος. «Αυτά τα αποτελέσματα αμφισβητούν πολλά από όσα, στο παρελθόν, πιστεύαμε και διδάσκαμε για την εξέλιξη των ανθέων» επισήμανε, στην ανακοίνωση Τύπου, ένας εκ των συντονιστών της επιστημονικής ομάδας, ο Juerg Schoenenberger.
Η έρευνα στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης δημοσιεύθηκε, στις αρχές της εβδομάδας, στο επιστημονικό περιοδικό «Nature Communications». Υπάρχουν πολλά που πρέπει ακόμη να μάθουμε σχετικά με την εξέλιξη των ανθέων, ειδικά για το πώς και κατέληξαν σε αυτή την απίστευτη ποικιλία που έχουμε σήμερα. Κάποια από τα μυστήρια ενδέχεται να λυθούν στην περίπτωση εύρεσης απολιθωμάτων αυτών των τόσο παλιών λουλουδιών.
Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες-ερευνητές είναι ευχαριστημένοι με την πρόοδο που έχει γίνει. «Όταν είχαμε τα τελικά αποτελέσματα έμεινα κατάπληκτος, έως ότου συνειδητοποίησα ότι όντως ήταν πολύ λογικά» δήλωσε ο Herve Sauquet, καθηγητής στο Universite Paris-Sud και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
