Γράφει ο Σεραφείμ Κοτρώτσος
Follow @serkot65
Δυο περιστατικά εκ πρώτης όψεως ανόμοια που, όμως, αποκαλύπτουν μια από τις πιο επικίνδυνες παθογένειες της τελευταίας 20ετίας.
Η Γενική Περιφερειακή Διεύθυνση της Κομισιόν απειλεί να «παγώσει» κονδύλια του ΕΣΠΑ με αφορμή όσα φαίνεται ότι έρχονται στο φως από έρευνα της ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού για «στημένους διαγωνισμούς» στα έργα υποδομών στη χώρα μας από το 1989 μέχρι και πρόσφατα.
Από την άλλη, ο πρόεδρος της Ν.Δ Κυριάκος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, καλεί τους επιχειρηματίες να επαναπατρίσουν κεφάλαια και να δράσουν ως «νέοι ευεργέτες» επενδύοντας στη χώρα τους.
«Σε ένα σφιχταγκαλιασμένο ταγκό ενός συχνά κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, πολιτικές δυνάμεις και επιχειρηματίες υπονόμευσαν την παραγωγική βάση της χώρας», υπογράμμισε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. «Οι πολιτικοί παρασύρθηκαν από τις ιδεοληψίες του κρατισμού», είπε και πρόσθεσε: «Οι επιχειρηματίες συχνά μερίμνησαν μόνο για τα συμφέροντα των μετόχων και όχι για τη συνολική ευρωστία της αγοράς».
Και τόνισε, χαρακτηριστικά, πως δεν αρκεί να δηλώνει κάποιος επιχειρηματίας πατριώτης επειδή έδωσε χρήματα για να κατασκευαστεί ένα εκκλησάκι στη γενέτειρά του, ούτε επειδή δημοσίευσε ισολογισμό με κάποιο υψηλό κονδύλι εταιρικής ευθύνης.
Ως προς τούτα, εύγε κ. Μητσοτάκη.
Οι «στημένοι διαγωνισμοί» με τις υπερτιμολογήσεις και ο εναγκαλισμός μιας επιχειρηματικής ελίτ με τα κόμματα εξουσίας του παρελθόντος, γεγονότα, δηλαδή, που προκάλεσαν το πλιάτσικο του δημοσίου χρήματος και έμμεσα τον υπερδανεισμό της χώρας είναι, άλλωστε, η άλλη όψη όσων ανέφερε ο πρόεδρος της Ν.Δ.
Η εγγενής αδυναμία του πολιτικού συστήματος, βεβαίως, να πει «ονόματα και διευθύνσεις» ακόμα κι όταν διατυπώνει ισχνό λόγο αυτοκριτικής –όπως στην περίπτωση του προέδρου της Ν.Δ- είναι γνωστή. Ακόμα κι έτσι, όμως, οι αναφορές του τελευταίου δεν πρέπει να διαλάθουν της προσοχής μας, ούτε να υποτιμηθούν.
Θα έλεγε, δε, κανείς –βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο- πως η αναφορά του κ. Μητσοτάκη θα μπορούσε να είναι ο κοινός τόπος σύγκλισης της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση που δείχνει αποφασισμένη να συγκρουστεί, κατά το μέτρο του εφικτού, με αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα που διογκώθηκαν τεχνητά στο πλαίσιο της έκνομης διαπλοκής.
Θα μπορούσαν Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης να συμφωνήσουν σε ένα «συμβόλαιο τιμής» ότι δεν θα επιτρέψουν αμφότεροι να παραδοθεί το όποιο σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης χρειάζεται η χώρα στην μεταπρατική επιχειρηματική ελίτ που σε συνθήκες πολιτικού ασύλου έδρασε όπως έδρασε τα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας.
Το ερώτημα, βεβαίως, είναι εάν υπάρχει πια υγιής επιχειρηματικότητα. Η απάντηση ΠΡΕΠΕΙ να είναι καταφατική. Κι αν δεν υπάρχει θα έπρεπε να την εφεύρουμε.
Εάν, όμως, παρατηρήσει τη δυναμικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό, την ραγδαία βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους και τη φαντασία στο νέο επιχειρείν μπορεί να είναι αισιόδοξος.
Δύο συμπεράσματα λοιπόν: πρώτον, ο επαναπατρισμός κεφαλαίων θα δείξει ότι κάποιοι αλλάζουν συμπεριφορές και δεύτερον, οι κυβερνήσεις να δημιουργήσουν τάχιστα το νέο διαφανές και ελκυστικό επιχειρηματικό περιβάλλον για να δρομολογηθούν εκείνα τα επενδυτικά σχέδια που έχει ανάγκη η χώρα.
