Μετά το ξήλωμα των ομπρελών, στην Σάντα Μαρία της Πάρου, οι οργανωμένες διεκδικήσεις των πολιτών πετυχαίνουν καθημερινά μερικές ακόμα μικρές νίκες και σε άλλες παραθαλάσσιες περιοχές.
«Παίρνουμε μηνύματα από ανθρώπους οι οποίοι μας ρωτούν πως να το κάνουμε. Πώς να το κάνουμε γιατί κι εμείς εδώ είτε είναι στη Χαλκιδική είτε είναι στη Κρήτη είτε είναι στις παραλίες της Αττικής αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα», λέει ο Ηλίας Πετράκης, μέλος της κίνησης πολιτών Πάρου για ελέυθερες παραλίες.
Στη Χαλκιδική ακόμα και στο ελεύθερο κομμάτι της παραλίας, κάποιοι έχουν πακτώσει μία ομπρέλα στην άμμο για να «καταλάβουν» στο σημείο.
«Αν θες να πας να πάρεις ξαπλώστρα, ζητάνε περίπου 50 ευρώ με κατανάλωση μέχρι και 100. και είμαστε αναγκασμένοι να έρθουμε εδώ ο ένας πάνω στον άλλον», εξηγεί λουόμενος στην ΕΡΤ.
Το νομοθετικό πλαίσιο
Το ισχύον νομικό πλαίσιο μπορεί να είναι σαφές, φαίνεται όμως ότι σε ελάχιστες περιπτώσεις εφαρμόζεται. Σύμφωνα με Κοινή Υπουργική Απόφαση του περασμένου Μαρτίου, οι επιχειρηματίες μπορούν να βάλουν ομπρέλες και ξαπλώστρες στο 60% της παραλίας ανεξαρτήτως τετραγωνικών και μόλις στο 30% σε παραλίες που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Η νομοθεσία υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων να εξασφαλίζουν την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού κάθετα και παράλληλα προς τη θάλασσα και να υπάρχει ελεύθερη ζώνη από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον 5 μέτρων.
Μετά τη Πάρο και τη Νάξο, πολλοί ακόμα πολίτες οργανώνονται μέσω των μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και σε άλλες περιοχές όπως στην Κρήτη και στη Βόρεια Ελλάδα προαναγγέλλοντας κινητοποιήσεις.
