Γράφει ο Σταύρος Τασιόπουλος*
Φόρος σε όλα τα ακίνητα και ας μην αποφέρουν κανένα κέρδος; Ναι, μιας και η στέγαση είναι κέρδος, μπορούσες να είσαι άστεγος. Συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη η στέγαση 21 παρ. 4 Σ και η ενίσχυσή της από το κράτος; Χάριν ταμειακού δημοσίου συμφέροντος παρακάμπτεται…
Δεν είσαι όμως άστεγος, άρα κέρδος, άρα φόρος (λογική κυβερνώντων). Oσο για τη μεγάλη ακίνητη περιουσία, αν κάποιος έχει πάνω από 5 κατοικίες, καλό είναι να πληρώνει αναλογικά, μιας και μέχρι 5 είναι λογικό, 1 του συζύγου, 1 της συζύγου, 1 εξοχικό, 1 στο χωριό, και 1 αγορασμένο ή κληρονομημένο για τα παιδιά. Υπάρχει εδώ κανένα κέρδος; Προστασία της ιδιοκτησίας από το κράτος, αρ.17 Σ, αγνοείται… Για περαιτέρω ακίνητα, ας υπάρχει φορολόγηση αναλογική, όπως και για ακίνητα που είναι ενοικιασμένα.
Oσο για αστέγους, ας δώσει το κράτος τόσα ακίνητα που έχει στην ιδιοκτησία του και ρημάζουν, όπως και η Εκκλησία που της γράφουν τόσα άκληροι ηλικιωμένοι. Και επίσης, αντί για χαράτσια, να κόψει τις ενοικιάσεις ακινήτων για υπηρεσίες του Δημοσίου κάτι ενοίκια 5.000 ώς 20.000 ευρώ τον μήνα και ύστερα βλέπουμε…
Τι και αν το άρθρο 25 παρ. 4 Σ μιλάει για αξίωση του κράτους από τους πολίτες για εκπλήρωση του χρέους κοινωνικής αλληλεγγύης, όταν το ίδιο δεν εφαρμόζει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και της χρηστής διοίκησης, συνεισφέροντας με την περιουσία του Δημοσίου στους πιο αδύναμους. Επίσης, με βάση το ίδιο άρθρο, βασίζεται και η μη φορολόγηση των κάτω του ορίου φτώχειας πολιτών.
Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς πλέον: τζαμπατζήδες ή συνάνθρωποι και δικαιώματα άρθρου 25 Συντάγματος;
Μιας και η χάραξη κρατικής πολιτικής δεν βασίζεται σε υποχρεώσεις εκ του Συντάγματος, αλλά στο πώς διαλέγει να τις ερμηνεύει η εκάστοτε κυβέρνηση, με τη συνδρομή – αν χρειαστεί – του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλ. Ταμειακό Συμφέρον Δημοσίου).
Ας προσδοκούμε να αποφευχθούν τα χειρότερα…
* Ο Σταύρος Τασιόπουλος είναι Δικηγόρος.
