Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Προσφάτως βρέθηκα στη Λευκάδα, για την κηδεία ενός θείου μου. Ξέρω το νησί από μικρό παιδί, είναι η καταγωγή της μητέρας μου και γνωρίζω ότι όλες οι –πάρα πολλές- εκκλησίες του είναι βασιλικές χωρίς τρούλο.
Σε μια τέτοια βασιλική, της Παναγίας των Ξένων, εψάλλη η εξόδιος ακολουθία. Πρόκειται για μια εκκλησία διακοσμημένη με αληθινές τοιχογραφίες αναγεννησιακού ύφους, που είναι σαν ζωντανές, σαν πίνακες σε μουσείο με αληθινές αναλογίες, χαρακτηριστικό της επτανησιακής τεχνοτροπίας, και όχι σαν τις συνηθισμένες στυφές, ξερακιανές και αποκόσμιες βυζαντινές αγιογραφίες, στις οποίες το ελληνικό μέτρο απλώς δεν υπάρχει και η έννοια της αναλογίας είναι άγνωστη. Οι τοιχογραφίες αυτές είναι τόσο υποβλητικές που -μαζί με τα ολοζώντανα χρώματα της τοιχοποιίας- σου φωνάζουν ότι ο Οίκος του Θεού δεν είναι για μοιρολατρεία και μοιρολόγια, αλλά για την εξύμνηση της ζωής! Μια εκκλησία που προϊδεάζει για τον Παράδεισο…
…αλλά που έχει πολύ κοντά της μια μικρή Κόλαση! Μιλάω για το νεκροταφείο της πόλεως. Η εικόνα που παρουσιάζει δεν τιμά ούτε την Δημοτική Αρχή ούτε, βεβαίως, την Ιερά Μητρόπολη Λευκάδος και Ιθάκης. Η εγκατάλειψη του χώρου είναι πλήρης και καθολική. Τα ξερόχορτα πνίγουν τα μνήματα και ο κίνδυνος πυρκαϊάς είναι εμφανέστατος. Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει η ελάχιστη μέριμνα για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του χώρου.
Θα μπορούσα, ίσως, να υποθέσω ότι η ιδεολογική τοποθέτηση της Δημοτικής Αρχής δεν τοποθετεί το κοιμητήριο ψηλά στις προτεραιότητές της. Όμως, απορώ για την Ιερά Μητρόπολη… είναι δυνατό να αδιαφορεί; Υπάρχει, άραγε, καλύτερο επιχείρημα για όσους επιθυμούν την καύση από την τραγική κατάσταση του κοιμητηρίου; Μήπως, αναρωτιέμαι, πρέπει να ενδιαφερθεί η Εισαγγελία και να διερευνήσει εάν διαπράττεται –έστω δια παραλείψεων- το αδίκημα της εξυβρίσεως νεκρού;
Αλήθεια, τι θα λέμε αν τα ξερόχορτα πάρουν φωτιά από τυχαία αιτία; Ποιος θα φταίει αν καεί το νεκροταφείο και τα εκατοντάδες λιόδεντρα τριγύρω; Είναι τόσο δύσκολο να ορίσει ο δήμος ένα συνεργείο εργατών του και να αποψιλώσουν το χώρο; Πόσο πια κοστίζει; Μήπως, άλλωστε, δεν χρεώνονται οι υπηρεσίες του κοιμητηρίου;
Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στη Λευκάδα. Σχεδόν το σύνολο των κοιμητηρίων των μεγάλων πόλεών μας είναι σε απαράδεκτη κατάσταση. Καμία χωροταξική μέριμνα και πλημμελής φροντίδα καθαριότητας. Και, σα να μην έφθανε η ανεπάρκεια των δημοτικών υπηρεσιών, έρχεται και η «ιδιωτική πρωτοβουλία» να κάνει την κατάσταση ακόμη χειρότερη! Η ανύπαρκτη αισθητική μας δίνει τα ρέστα της στα κοιμητήριά μας αφού καθ’ ένας νομίζει ότι με μια ογκώδη, κακόγουστη –πολλές φορές σε βαθμό χυδαιότητος- ταφική κατασκευή θα τιμήσει τον εκλιπόντα συγγενή του. Στην πραγματικότητα το μόνο που θέλει, όποιος κατασκευάζει τέτοιους «κιτς» τάφους, είναι να επιδειχθεί, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
Η κοινωνία μας -κράτος και πολίτες, δημόσιος και ιδιωτικός χώρος- έχει χάσει το μέτρο εντελώς. Η χώρα που γέννησε την αισθητική και το κάλος έφθασε να πρωτοστατεί σε κακογουστιά, χυδαιότητα και ασέβεια! Όπως μουτζουρώνουμε και βανδαλίζουμε αγάλματα και μνημεία έτσι και αδιαφορούμε για τα νεκροταφεία μας…
Έθνος που ξεχνά την ιστορία του δεν έχει μέλλον! Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για μια πόλη ή μια ολόκληρη χώρα που ασεβεί στους νεκρούς της…
