Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Follow @LOUDPLUS
“Έρχομαι από μακριά κι έχω μια θεά να σας συστήσω”. Κάπως έτσι πρέπει να ξεκινούσαν ενδιαφέρουσες συζητήσεις στην ύστερη αρχαιότητα, καθώς ήταν φανερό πλέον, τουλάχιστον στους πιο οξυδερκείς, πως ο παλιός κόσμος κατέρρεε κι ένας νέος, ήταν έτοιμος να γεννηθεί…
Τηρουμένων των αναλογιών το ίδιο θέλω να σας πω κι εγώ. Έχω μια θεά να σας συστήσω: τη γυναίκα στην Ελλάδα της κρίσης. Ναι, έτσι ακριβώς. Και δεν είναι μια θεά φανταστική, είναι μια θεά ζωντανή. Αν σήμερα η κοινωνία είναι όρθια, το χρωστάμε στα καθημερινά θαύματα που κάνει αυτή η ζωντανή θεά. Στο σπίτι της. Στην πολυκατοικία της. Στη γειτονιά της. Στους δρόμους. Στα σχολεία. Στα νοσοκομεία. Στις δράσεις αλληλεγγύης. Σε πρωτοβουλίες συνεργασίας. Σε προσπάθειες αυτοβελτίωσης. Παντού. Ακόμη και στα νεκροταφεία, γυναίκες κατά κύριο λόγο αποδίδουν τιμές στους νεκρούς, κατά το ήθος της παράδοσής μας.
Όσοι δεν βλέπουν αυτά τα θαύματα πάσχουν σοβαρά από την ανίατη τυφλότητα που προκαλεί η συναισθηματική απονέκρωση. Κι αυτή είναι μια σοβαρή ψυχολογική και διανοητική διαταραχή που απειλεί να αφανίσει ολόκληρο τον πλανήτη και το ανθρώπινο είδος. Ακριβώς γιατί έχει μεταδοθεί σαν ένας θανατηφόρος ιός μέσω της δήθεν «πληροφορίας» πως “the good guys lost”. Αλήθεια, μάγκες; Από πότε;
Έχω γεννηθεί σε έναν ευλογημένο τόπο ανάμεσα στον «χριστιανικό κόσμο», στον οποίο το κοσμικό δράμα δεν σταματάει στη «σταύρωση» με την οποία απειλείται με αφανισμό το καλό. Στην πνευματική παράδοση αυτού του ευλογημένου τόπου πανηγυρίζεται η Ανάσταση εκ νεκρών!
Δυστυχώς όμως σε αυτό τον ευλογημένο τόπο, τη γενναιότητα της υπεράσπισης του καλού, την έχουν αναλάβει κατά πλειοψηφία οι γυναίκες. Εμείς λίγο «μαυρίσαμε». Κι αν δεν συνέλθουμε, αν δεν αναστήσουμε εκ νεκρών τη συναισθηματική νοημοσύνη μας, εάν δεν νιώσουμε ξανά συγκίνηση και να δούμε τα θαύματα που επιτελούν γυναίκες μπροστά στα μάτια μας, ώστε να βάλουμε κι εμείς κάνα χεράκι, τότε θα γίνει… κόλαση. Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Ωστόσο, για τους άπιστους, όπως έχω υπάρξει αναμφίβολα κι εγώ επί μακρόν, η μόνη πίστη που έκανε θαύματα ήταν η τραπεζική. Πιστεύαμε στη visa! Μιλάμε δηλαδή για ανθρωπολογική φθορά βαριάς μορφής. Αλλά ότι δεν συνειδητοποιείς εσύ, στο πετάει στα μούτρα η ζωή.
Γι αυτό τώρα έχουν σημασία μόνο τα θεμελιώδη. Δηλαδή, παρά τις όποιες δυσκολίες, αντιξοότητες ή κινδύνους, είναι θεμελιώδες για το «ποιος είσαι», να μπορείς να χορεύεις. Το να παραμένεις ανθρώπινος είναι θεϊκή ιδιότητα, σε απάνθρωπους καιρούς. Να ζει μέσα σου ο Λύσιος Διόνυσος. Αυτό είναι σε δυο γραμμές το ελληνικό πνεύμα.
Οπότε αν αξίζει να υπάρχει Ελλάδα είναι για να ζει αυτό το πνεύμα της δημιουργικής ελευθερίας, κόντρα και ενάντια σε κάθε εξουσιαστική επιβολή απ’ όπου κι αν προέρχεται. Γιατί αυτό το πνεύμα μπορεί να σμιλεύει ανθρώπους ελεύθερους και δημιουργικούς.
Προσωπικά αυτό το πνεύμα, σε αυτή τη δύσκολη εποχή, το βλέπω κατά κύριο λόγο σε γυναίκες. Γυναίκες που αγωνίζονται, δημιουργούν, δεν το βάζουν κάτω και κάνουν θαύματα.
Ας μου επιτρέψετε να απαριθμήσω μερικά.
Το θαύμα τις φροντίδας που περικλείει πολλά, όπως τη γνώση για τη θεραπευτική ιδιότητα μιας αγκαλιάς χωρίς λόγο, το πόσο σημαντικό είναι να παίρνεις βάρος από τις πλάτες του διπλανού σου μόνο και μόνο για να ανασάνει και να σου χαρίσει ένα μικρό χαμόγελο.
Το θαύμα του “είμαι εδώ” μέσα από ένα απλό βλέμμα, την αυτόματη ηρεμία είτε είσαι παιδί, είτε ενήλικας που σου δίνει μια σχέση σιωπής…
Το να δημιουργεί το μοναδικό μέσα από το τίποτα. Πάντα θα θυμάσαι με αγάπη εκείνο το κέικ με τα κεράκια που έφτιαξε η Τάνια στο 2ο έτος της σχολής, όχι γιατί ήσουν ερωτευμένος αλλά γιατί δεν είχατε ούτε για σπόρια.
Το θαύμα της διαίσθησης που σου λέει το πόσο σε μελέτησε, σε “ένιωσε” και προσπάθησε να σε μάθει. Κι’ όμως πάντα τρέχουμε να ξεφύγουμε από αυτό, λες και μπορούμε.
Το να υπερασπίζεται τη δικαιοσύνη ή να πολεμά το άδικο εκεί έξω είτε για τα σκυλάκια της γειτονιάς, είτε για τη κυρία στον έκτο που της έκοψαν τη θέρμανση, είτε για το ζητιάνο που τον κλώτσησαν… είτε για όλα αυτά και άλλα τόσα μαζί.
Το να ενώνει σε ένα τραπέζι ψυχές και να τις θεραπεύει μια-μια με σοφία.
Το θαύμα της πίστης στο καλό, στη νίκη του λευκού, στη βελτίωση του κάθε ανθρώπου. Θέλει δύναμη να πιστέψεις τον άλλον από το μηδέν.
Το θαύμα να βιώνει έντονα όμορφα συναισθήματα και όχι μόνο θυμό ή εγωιστική τάση. Έχει μέσα της πιο πολύ λευκό από ότι κόκκινο, ροζ ή πράσινο.
Τη δύναμη να σκορπάει ένα “όλα καλά θα πάνε” και να το πιστεύεις γιατί απλά το ξέρει. Δε ξέρεις γιατί το ξέρει, αλλά κοίτα την… ΤΟ ΞΕΡΕΙ!
Τη μοναδικότητα να προσφέρει βοήθεια σε όλα ενώ δε το περιμένεις και μάλιστα να το κάνει με εφευρετικότητα και αποτελεσματικότητα.
Το θαύμα να παραγκωνίζει ότι είναι η ίδια και να γίνει ένα απλό τραπέζι ώστε πάνω της να ξετυλίξεις της δυνατότητες σου ενώ αυτή σε κοιτάζει με καμάρι. Όχι… αυτή δεν είναι μόνο η μάνα σου.
Την ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες της με τη μικρότερη δυνατή φθορά, σφίγγοντας γροθιές, δόντια και στομάχι.
Το θαύμα να παίρνει ένα στυλό και να τον κάνει χίλια αντικείμενα που θα βοηθούν κάπου. Αν το δεις καλύτερα θα σκέφτεσαι λίγο πιο ανοιχτά από αύριο.
Τη χαρά της έντασης και του ενθουσιασμού με τα απλά πράγματα, πολλές φορές σχεδόν χαζά. Από την άλλη πόσο φως έχει ένας άνθρωπος που δακρύζει σε μια ανατολή και πόσο τυχερός όποιος το δει; Ακόμα πιο πολύ να νιώσει λίγο από το μεγαλείο.
Την ιδιότητα να πιστέψει τόσο σε εσένα ώστε να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο αν της το επιτρέψεις… (ή αν το αντέξεις)
Ιέρειες και φύλακες της ζωής, της εστίας, της δικαιοσύνης, της σοφίας, της δύναμης, των ζώων, των ψυχών, της αρμονίας, της ομορφιάς βρίσκονται γύρω μας… κάθε μέρα.
Αρπάζουν κάθε φωτεινό νήμα της ανθρωπότητας και πλέκουν φωτεινές μέρες.
ΥΓ: Τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου, στις 5μμ, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αιγάλεω «Γιάννης Ρίτσος» ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός iDialogue συνεχίζει το ταξίδι του στα θαύματα της γυναικείας δημιουργικότητας. Και όχι μόνο. Κάθε δημιουργικός άνθρωπος, γυναίκα ή άντρας, μπορεί να μιλήσει για τη δική του εμπειρία δημιουργικότητας, να ακούσει και να δικτυωθεί με άλλους δημιουργικούς ανθρώπους μέσα σε ένα συνεργατικό δίκτυο που σχηματίζεται με άξονα αυτή τη δράση.
Η τρίτη συνάντηση των Wowo’s θα περιλαμβάνει, όπως και οι προηγούμενες ιστορίες έμπνευσης, life coaching για την επίτευξη προσωπικών στόχων και tips για την αξιοποίηση του διαδικτύου. Σε αυτή τη συνάντηση θα παρουσιαστεί όμως και μια ιστορία για το πώς ήδη μέσα από τις δύο προηγούμενες συναντήσεις, γεννιούνται ήδη ιδέες και πρωτοβουλίες που θα είναι τα επόμενα success stories. Δημιουργήστε φυσικά… Διαδώστε digital!
Model: Anna Liakou
Photo: Marios Sabanis Photography
Garment design: Geli Paris
Hairstyle and Make-up: Stella Miliadou
