Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα στο εσωτερικό, ιδιαίτερα μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού. Παρόλα αυτά μετατόπισε την προσοχή στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής με την ανακοίνωση ότι η Γαλλία αναγνωρίζει τον Εθνικό Συνασπισμό Συριακών Επαναστατικών και Αντιπολιτευόμενων Δυνάμεων ως τον νόμιμο εκπρόσωπο του Συριακού λαού, καθιστώντας τη Γαλλία την πρώτη δυτική χώρα που αγκαλιάζει αυτό τον οργανισμό. Η κίνηση αυτή χαιρετίστηκε σαν κρίσιμο βήμα προς την κατεύθυνση της κατάρρευσης του καθεστώτος Άσαντ και σαν σύμβολο της δυνατότητας του Ολάντ να παίρνει δύσκολες αποφάσεις.
Τι θα πρέπει να διαγνώσουμε σε αυτή την κίνηση Ολάντ; Μετά από αυτή την κίνηση του Γάλλου Προέδρου μόνο η Τουρκία, η Ιταλία και η Αγγλία ακολούθησαν την αναγνώριση. Ο αραβικός Σύνδεσμος το είχε ήδη κάνει, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ παραμένουν ασαφείς στις προθέσεις τους. Αν και η ένταση στη Γάζα παραμέρισε προς το παρόν την κουβέντα για τη Συρία οι παραδοσιακοί σύμμαχοι του Παρισιού δεν φαίνεται να καίγονται να το ακολουθήσουν και να βοηθήσουν στον εξοπλισμό των ανταρτών και οπωσδήποτε δεν είμαστε κοντά σε γάλλο- αγγλικές επιχειρήσεις στην Συρία που να επιτάχυναν την πτώση του Άσαντ.
Παρόλα αυτά η κίνηση αυτή δείχνει το πως ο Γάλλος Πρόεδρος και οι σύμβουλοί του αντιμετωπίζουν την εξάσκηση της εξωτερικής πολιτικής και τη βασική πρόθεσή τους να διατηρήσουν την επιρροή της Γαλλίας. Καθώς η Ουάσινγκτον στρέφει την προσοχή της στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, ζητώντας από τους Ευρωπαίους να ασχοληθούν με την άμεση γειτονιά τους, η παγκόσμια επιρροή της Γαλλίας συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από διπλωματικά ξεσπάσματα τα οποία δείχνουν την ανησυχία της για έλλειψη επιρροής στην παγκόσμια σκηνή. Έχοντας χάσει το παιχνίδι απέναντι στο Βερολίνο όσο αφορά την ηγεσία στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ, το Παρίσι βρίσκεται μόνο του στην προσπάθεια να αναβιώσει μια αληθινή Ευρωπαϊκή Αμυντική Πολιτική.
Είναι ξεκάθαρο ότι το Παρίσι προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του μέσω βαρύγδουπων αναγγελιών, όπως η αποχώρηση από το Αφγανιστάν στο τέλος του χρόνου και η αναγνώριση των ανταρτών της Συρίας. Αυτή τη στιγμή ο δρόμος για τη διατήρηση ενός ηγετικού ρόλου στη διεθνή οικονομική και πολιτική σκηνή έχει πολλά εμπόδια.
Πάντως οι τελευταίες κινήσεις του Ολάντ και της γαλλικής διπλωματίας μπορούν να διαβαστούν με δυο τρόπους. Ο ένας είναι ότι το Παρίσι κάνει πολύ θόρυβο απλά για να ακουστεί και ο άλλος ότι είναι αποφασισμένο να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο για να πιέσει τους συμμάχους του, έτσι ώστε να επηρεάσει την εξέλιξη μιας σειράς κρίσεων στη Μέση Ανατολή και στην κρίσιμη για τη Γαλλία περιοχή της Βόρειας Αφρικής.
