Γράφει ο Νίκος Ζόμπολας
Και η 29η νίκη της ΔΑΠ, έλαβε μέρος το 2015. Όλες τις χρονιές, πρώτη. Τις περισσότερες με τεράστια διαφορά. Ακόμα και φέτος που είχαμε παρατράγουδα και εξαλλοσύνες από κάποιους αριστερούς, αντιεξουσιαστές. Μάλιστα, αν αθροίσεις όλα τα ποσοστά των άλλων, κάνουν το ποσοστό της ΔΑΠ. Τεράστια επιτυχία και αξιομνημόνευτη ανάλυση αυτής.
Τι σημαίνουν όμως, όλες αυτές οι πρωτιές και τα μεγάλα ποσοστά της;
– Καταρχήν γίνεται σοβαρή & οργανωμένη δουλειά
– Υπάρχει ιδεολογικό υπόβαθρο στην κοινωνία για δεξιόστροφη αντίληψη. Πιστεύω ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι κεντροδεξιοί και φιλελεύθεροι και σε καμία περίπτωση αριστεροί.
– Δεν μετουσιώνονται αυτές οι νίκες σε αντίστοιχα ποσοστά και νίκες στον πολιτικό στίβο της εξουσίας. Κάπου υπάρχει μια στρέβλη μετάδοση δεδομένων και κενά επικοινωνίας και ιδεολογικής ταυτοποίησης. Την ευθύνη την έχουν, βέβαια, οι ηγεσίες της ΝΔ.
– Ο Έλληνας, από φοιτητής από ότι φαίνεται, δεν είναι αναρχικός, δεν του αρέσει το μπάχαλο, είναι συντηρητικός και θέλει να αισθάνεται ασφαλής και με μια οικονομική σταθερότητα και επιθυμεί την πρόοδο. Την ευθύνη εδώ έχουν όλοι οι αριστεροί πρυτάνεις που πέρασαν και ο νόμος Πλαίσιο για την παιδεία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Εν κατακλείδι, η κουλτούρα και η παιδεία του Έλληνα είναι σαφώς δεξιόστροφη και μην ξεχνάμε ότι η δεξιά ήταν κυρίαρχη από τον πόλεμο μέχρι τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί το έχασε το στοίχημα η ΝΔ, η οποία προσπάθησε να ακολουθήσει τις δομές και τα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ με δεξιές αντιλήψεις, πράγμα αδύνατον. Έπρεπε να μείνει σταθερή.
Η ΔΑΠ επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω και είμαι περήφανος που ήμουν μέλος της, γιατί αν δεν έπαιρνε αυτές τις πρωτιές, τα πανεπιστήμια θα είχαν καταρρεύσει ήδη.
Φαινόμενο ΔΑΠ. Ελπιδοφόρο, αναγκαίο, προοδευτικό και κυρίως νικηφόρο.
