Γράφει ο Μανόλης Καμπουράκης
Το κλίμα της Εθνικής σε Αυστρία και Ουγγαρία με έπεισε. Αποφάσισα να της δώσω άλλη μία ευκαιρία και είδα τον αγώνα απέναντι στους Ούγγρους με την ελπίδα να δω μια ομάδα μεταμορφωμένη προς το καλύτερο. Με την βαθμολογία να είναι κατά μας και να βρισκόμαστε στην τελευταία θέση το ματς είχε χαρακτήρα τελικού. Η ήττα ισοβαθμούσε με αποκλεισμό και με μεγαλύτερη κατρακύλα στην ειδική βαθμολογία της UEFA. Πράγματι η ομάδα παρουσιάστηκε βελτιωμένη ως προς την τακτική και το πλάνο. Όμως ο Μαρκαριάν έκανε σοβαρά λάθη τόσο στο coaching όσο και στις κλήσεις και η Ελλάδα έχασε μια δικιά της νίκη.
Η αμυντική συμπεριφορά θύμισε για λίγο την Εθνική του παρελθόντος. Οι κεντρικοί αμυντικοί ήταν εξαιρετικοί. Ο Παπασταθόπουλος αποδεικνύει ότι βελτιώνεται συνεχώς και εξελίσσεται σε ηγέτη του μέλλοντος ενώ ο Μανωλάς έχει βελτιώσει πολλά αδύνατα σημεία του παιχνιδιού του και μπορεί να γίνει αμυντικός high-class. Ο Τοροσίδης ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας, έκανε τα πάντα σε άμυνα και επίθεση εκτός από το να σκοράρει. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε επικίνδυνη κατάσταση από την πλευρά του ενώ στην επίθεση ταλαιπώρησε πολύ τους αντιπάλους δημιουργώντας πολλά ρήγματα. Τέλος ο νεαρός Σταφυλίδης ήταν σωστός αμυντικά και προσπάθησε στην επίθεση.
Οι μέσοι παρουσιάστηκαν καλύτεροι αλλά όχι όσο καλοί θα έπρεπε. Στα ευχάριστα η θετική παρουσία του Κυριάκου Παπαδόπουλου που έδειξε ότι είναι υγιής και πολυθεσίτης. Ο Σάμαρης προσπάθησε να σπάσει την άμυνα των Ούγγρων με κάθετες πάσες αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο ήταν σωστός αμυντικά. Ο Κονέ δεν έδειξε τόσο ομαδικό πνεύμα καθώς σε πολλές περιπτώσεις προτίμησε ένα μακρινό σουτ από μία κοντινή πάσα. Επίσης έκανε πολλά αβίαστα λάθη και φάνηκε κάπως αγχωμένος αλλά θα ήταν άδικο να μην επισημάνουμε ότι βοήθησε στην άμυνα και προσπάθησε στην επίθεση. Οι αλλαγές του προπονητή δεν έδωσαν ώθηση την ομάδα. Ο Φορτούνης δεν μπορεί να παίξει στα πλάγια ενώ η αλλαγή του Κατσουράνη που πλέον είναι αργός ήταν τουλάχιστον άστοχη. Μια αλλαγή Φορτούνη – Κυριάκου θα βοηθούσε περισσότερο.
Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας ήταν για ένα ακόμα αγώνα η επίθεση. Φετφατζίδης και Χριστοδουλόπουλος ήταν πολύ καλοί. Μάλιστα ο πρώτος ήταν άκρως θετικός και μόνιμη πηγή κινδύνου. Αν καταφέρει να προσθέσει στο παιχνίδι του την ικανότητα να πασάρει την κατάλληλη στιγμή θα εξελιχθεί σε μεγάλο κεφάλαιο για την ομάδα. Ο Αθανασιάδης παρουσιάστηκε ανεπαρκής. Στον αέρα αντιμετώπισε πρόβλημα με τους ψηλούς αμυντικούς ενώ με την μπάλα στα πόδια δεν μπόρεσε να απειλήσει. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε μια τέτοια Εθνική με τον Μήτρογλου τραυματία δεν έχει θέση ο Αραβίδης. Ο επιθετικός της ΑΕΚ είναι γρήγορος, δυνατός, βρίσκεται σε καλή κατάσταση και θα μπορούσε να απειλήσει περισσότερο. Έστω ότι ο Αραβίδης δεν ήταν στο επίπεδο της Εθνικής. Γιατί ο Μαρκαριάν δεν χρησιμοποίησε τον Καρέλη που είναι παρόμοιου τύπου επιθετικός και θα υποστήριζε καλύτερα το κάθετο παιχνίδι;
Η Εθνική ήταν καλύτερη στην Βουδαπέστη. Στο δεύτερο ημίχρονο ήταν η καλύτερη ομάδα των τελευταίων μηνών. Όλοι περιμέναμε το γκολ για να πανηγυρίσουμε αλλά δεν ήρθε. Η ισοπαλία δεν είναι καλό αποτέλεσμα αλλά ούτε κακό. Πρέπει να κερδίσουμε όλους τους αγώνες στη συνέχεια αν θέλουμε να πάμε στη Γαλλία. Ο προπονητής έκανε το αυτονόητο αλλά έκανε εγκλήματα. Ας υποθέσουμε μια ενδεκάδα με σταθερή την άμυνα, Σάμαρη αμυντικό χαφ και δίπλα του ο Κονέ μπροστά τους ο Φορτούνης οργανωτής τα έξτρεμ να παραμείνουν τα ίδια και στην κορυφή Αραβίδης ή Καρέλης. Η ταχύτητα θα ξεχείλιζε με αυτή την ενδεκάδα και θα μπορούσαμε να φύγουμε με το διπλό από την Βουδαπέστη.
