Με οφειλές 8,07 δισεκ. ευρώ προς τους ιδιώτες έκλεισε τον Ιανουάριο το Δημόσιο, εκ των οποίων τα 4,46 δισεκ. ευρώ είναι οφειλές ασφαλιστικών ταμείων, 1,88 δισεκ. των νοσοκομείων, 1 δισεκ. της τοπικής αυτοδιοίκησης και 493 εκατ. ευρώ των υπουργείων. Κι αυτά παρά την σούπερ δόση από το δάνειο των πιστωτών της χώρας. Πάντως, όπως φρόντισε ο κ. Σταϊκούρας να μάθουμε, τον Ιανουάριο δημιουργήθηκε πρωτογενές πλεόνασμα που ανήλθε στο 1,64 δισ. ευρώ.
Τι να σκεφθεί ο πολίτης γι’ αυτό; Το μόνο που μπορεί να σκεφθεί είναι ότι το κράτος μπορεί να χρωστάει της Μιχαλούς και να δανείζεται δεκάδες δισεκατομμύρια, ενώ ο υπερφορολογημένος πολίτης αντιμετωπίζει την διαπόμπευση και τη φυλάκισή του για χρέη 5000 ευρώ προς το Δημόσιο, χωρίς να μπορεί να δανεισθεί από πουθενά, καθώς το τραπεζικό σύστημα έχει μεταβληθεί απλώς σε μια θυρίδα όπου φυλάσσονται κάποια μετρητά.
Το δεύτερο που μπορεί να σκεφθεί είναι ότι πληρώνει πολύ ακριβά ένα κράτος ανίκανο, ακριβό και επικίνδυνο, αφού ήδη κόστισε 1,5 εκατ. θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Το τρίτο που σκέπτεται ο υπερφορολογημένος πολίτης είναι ότι η κυβέρνηση δίνει μία ακόμη μάχη με την Τρόικα για να συντηρήσει το κηφηναριό του δημοσίου.
Η μάχη για την διατήρηση μερικών χιλιάδων θέσεων στο δημόσιο είναι πλέον στα μάτια του μέσου πολίτη, μια μάχη ακατανόητη, μάταιη, πολιτικά ύποπτη και εχθρική. Διότι αυτός εν τέλει πληρώνει το λογαριασμό. Αν το 2010 είχαν απολυθεί 50.000 δημόσιοι υπάλληλοι, μπορεί να είχαν σωθεί 500.000 θέσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Έτσι, σκέφτεται ο κόσμος πια. Δεν τον νοιάζει αν ο Τσοχατζόπουλος έφαγε 8 χρόνια φυλακή, αλλά θεωρεί ότι το πρόστιμο των 520.000 ευρώ και η κατάσχεση του σπιτιού της Διον. Αρεοπαγίτου δεν είναι αρκετά. Θέλει πίσω στο δημόσιο ταμείο, όλα τα λεφτά.
