Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Η ιστορία θα γράψει ότι στην Κύπρο, το καλοκαίρι που συμπληρώνονταν πενήντα χρόνια κατοχής, αντί να ασχολούνται με το θεμελιώδες ζήτημα του σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών, ασχολούνταν με τα συνηθισμένα φαιδρά της κυπριακής πραγματικότητας. Κι αυτό γιατί οι μάζες δεν συγκινούνται πια από όσα συζητούνται, αφού επικρατεί η αίσθηση ότι οι περιουσίες στα κατεχόμενα είναι χαμένη υπόθεση -αυτή την αίσθηση επέβαλαν στον λαό όλες οι ηγεσίες μετά την τουρκική εισβολή. Έτσι, οι αποκαλύψεις του Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασίας Πολιτών και της Ένωσης Κυπρίων, αντί να ρίξουν τα τσιμέντα, πέρασαν στην ιστορία. Η κυβέρνηση είναι απασχολημένη με τις βολιδοσκοπήσεις της και η κοινωνία με τις… ανησυχίες του Φειδία.
Αλλά το θέμα είναι σοβαρό, όπως ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια που μιλούσαμε για επιχειρηματίες, φίλους του Ερντογάν, οι οποίοι κτίζουν καζίνο και πανεπιστήμια για να δημιουργήσουν τετελεσμένα στη Μόρφου, στην Καρπασία, στην Αμμόχωστο -η Κερύνεια θεωρείται εκλιπούσα, από τις φοβερές μας ηγεσίες, από την επόμενη μέρα της εισβολής. Το θέμα είναι σοβαρό και αποδεικνύεται από την έρευνα που έκαναν οι Οικολόγοι, ο Οζ Καραχάν και Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι, τις ώρες που Κυπριακή Δημοκρατία και κυπριακή δικαιοσύνη δεν μπορούν να κρατήσουν στη φυλακή κανέναν από τους σφετεριστές που συλλαμβάνονται.
Ας ξανασημειώσουμε τις οντότητες που εμπλέκονται με τον σφετερισμό, μήπως και κολλήσει κάτι. Πολλές από αυτές έχουν ιδρυθεί σε τρίτες χώρες, οι οποίες δεν δίνουν δεκάρα για την παρανομία που συντελείται στο πλαίσιο μιας γενοκτονίας εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού. Μεταξύ των σφετεριστών είναι και η οικογένεια του Ερχάν Αρικλί, ο οποίος καταζητείται για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ και έπρεπε να εκτίει ποινή ισόβιας φυλάκισης στις κυπριακές φυλακές, αλλά πέντε κυβερνήσεις αγνόησαν επιδεικτικά το ισχύον διεθνές ένταλμα σύλληψης εναντίον του.
Οι εταιρείες Arikli Family, Arkin Group, Lewis Trust Group, DND Homes, Uzun Group, Avrasya Construction, Ozok Estate, Kibris Developments, Noyanlar Group of Companies, Dovec Construction, Northern Land, Akol Group, Ozyalcin Construction, Umay Group, Farz Group of Companies, Carrington Group, Omag Group of Companies, 4ER Construction, Lewis Claydon Developments, Arok Construction, Famagusta Construction, Immobilen Nord Zypern, Tekce Overseas Gayrimenkul και North Sky Property εμπλέκονται σε αξιόποινες πράξεις και η κυβέρνηση οφείλει να κινητοποιηθεί.
Μαζί με τις παραπάνω οντότητες υπάρχουν κι άλλες και ένας Θεός ξέρει αν υπάρχει κάποια διαδικασία εναντίον τους, έστω και σε επίπεδο διερεύνησης. Πάντως, δεν φαίνεται να έχει τεθεί σε προτεραιότητα από την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη καθώς οι όποιες υποθέσεις δημοσιοποιούνται από ιδιωτικές καταγγελίες ή τυχαίες αναφορές. Και ούτε η παρασκηνιακή κινητοποίηση λύνει το πρόβλημα όταν οι Ισραηλινοί κτίζουν κοινότητες στα κατεχόμενα και αποτρέπεται ένα πολύ μικρό ποσοστό. Μα το ζήτημα -μαζί με τον εποικισμό- είναι ουσιώδες για το ίδιο το Κυπριακό και έπρεπε να συζητείται στον ΟΗΕ, στο Ευρωκοινοβούλιο, στην Κομισιόν, να υποχρεωθούν τα κράτη να επιβάλουν κυρώσεις σε υπηκόους τους που εμπλέκονται στον σφετερισμό και όχι να αποτελεί απλώς ενδοκυπριακή είδηση σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Αυτό είναι άραγε το τέλος του Κυπριακού; Η εδραίωση του σφετερισμού σε κάθε γωνιά των κατεχομένων ώστε να μην μπορεί καν να συζητηθεί το κεφάλαιο του περιουσιακού; Τι έκαναν, άραγε, τόσα χρόνια οι κυπριακές κυβερνήσεις; Έδειχναν καλή θέληση και περίμεναν τη λύση; Τόσες συμμαχίες και δεν μπορούμε να πείσουμε ότι ο σφετερισμός παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου; Δεν μπορούμε να πείσουμε για την έκδοση διεθνών ενταλμάτων σύλληψης, επιβολής κυρώσεων σε εταιρείες ή ακόμα και χώρες, όπως την Τουρκία, τη Βρετανία, το Ισραήλ, τη Ρωσία, το Ιράν; Σε τι βοηθούν οι πόζες του Προέδρου με αξιωματούχους και ηγέτες, αν δεν μπορεί να τους πείσει να μιλήσουν για το πρόβλημα του σφετερισμού στα κατεχόμενα; Πότε θα γίνει ο απαραίτητος χαμός; Όταν ξεκινήσουν συνομιλίες και δεν θα υπάρχει Περιουσιακό να συζητήσουν;
