Παρενθέτει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης
Follow @a_m_papagiotis
Να δώσουμε ένα credit στον υπουργό, Ν. Φίλη, που δέχθηκε να εμφανιστεί χθες βράδυ Δευτέρας, σε μία ζωντανή τηλεοπτική συζήτηση με ανθρώπους των Γραμμάτων (συνδικαλιζόμενους, σκανδαλιζόμενους και μη).
Μπορεί να έχει κάνει κάποιες ατυχείς δηλώσεις και να έχει υποπέσει σε πολλές κυβιστήσεις, μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει γιατί είναι χοντρός, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ανάλογη live συζήτηση (με πολλούς εμπλεκόμενους) τα τελευταία χρόνια για τον τόσο ευαίσθητο και κρίσιμο τομέα της Παιδείας.
Ξεκίνησε, όμως, μ’ ένα στρατηγικό λάθος, χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας που διέπει τόσο τους πολιτικοούς, όσο και εμάς τους υπόλοιπους πολίτες και γι’ αυτό “δεν το αφήνω να πέσει”:
Αναφερόμενος (κατά την διασύνδεσή τους μέσω skype, στην έναρξη της εκπομπής, βλ.π. συνοδ. φωτ.) στον δάσκαλο του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου των Ακριών στα Δωδεκάνησα, Άξιο Τάσο Ζιάσκα, τον χαρακτήρισε “θύμα των πολιτικών” γιατί αναγκάζεται στα 29 του να είναι αναπληρωτής και κάθε χρόνο να διδάσκει σε άλλο μέρος ανά την Ελλάδα, όπου στέλνεται για να καλύψει κενά.
Ο Τάσος Ζιάσκας δεν είναι θύμα. Άνθρωποι σαν κι αυτόν, που ασκούν λειτούργημα και πηγαίνουν αγόγγυστα, χωρίς να το αποφεύγουν με βύσμα, σε ακριτικές περιοχές για να μάθουν σε λίγα παιδιά γράμματα είναι οι πιο ωραίοι και χρήσιμοι Έλληνες. Έτσι, πρέπει να προσφωνούνται, να χαρακτηρίζονται, να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται: ως τα πιο λαμπρά παραδείγματα. Μόνο τότε θα εμπνευστούμε, θ’ αγαπήσουμε την ευθύνη και θα πειστούμε ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, για να μπορούμε έπειτα να πούμε πως “αν αυτός ο κόσμος χαθεί εγώ θα φταίω”.
Εξάλλου, “το πρώτο μας χρέος, εχτελώντας τη θητεία μας στη ράτσα, είναι να νιώσουμε μέσα μας όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσουμε την ορμή τους και να συνεχίσουμε το έργο τους. Το τρίτο μας χρέος, να παραδώσουμε στο γιο τη μεγάλη εντολή να μας ξεπεράσει.”
