Ο μονοπολικός κόσμος υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών και η οικονομική κυριαρχία της Ομάδας των Επτά είναι ιστορία, δήλωσε ο αρθρογράφος των Financial Times, προσθέτοντας ότι αν και η G7 εξακολουθεί να είναι το πιο ισχυρό οικονομικό μπλοκ στον κόσμο, το μερίδιό της στην παγκόσμια αγοραστική δύναμη μειώνεται (από 44 σε 30 τοις εκατό την περίοδο 2000–2023), ενώ το μερίδιο της Κίνας αυξάνεται (από 7 σε 19 τοις εκατό).
Η Κίνα είναι πλέον μια οικονομική υπερδύναμη. Μέσω της πρωτοβουλίας της «Belt and Road», έχει γίνει σημαντικός επενδυτής (και πιστωτής) των αναπτυσσόμενων χωρών – ένας πολύ πιο σημαντικός οικονομικός εταίρος για αυτές από την G7. Η Βραζιλία είναι μια από αυτές τις χώρες. Αν και ο πρόεδρος της χώρας, Λούλα ντα Σίλβα, παρευρέθηκε στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της G7 στην Ιαπωνία, δεν μπορούν να αγνοήσουν τη δύναμη της Κίνας.
Πρέπει να αναφερθεί ότι η G7 έχει τη φιλοδοξία να έρθει πιο κοντά σε ορισμένες χώρες, κάτι που έδειξαν στη Χιροσίμα, όπου κάλεσε την ήδη αναφερθείσα Βραζιλία, καθώς και την Ινδία, την Ινδονησία, το Βιετνάμ, την Αυστραλία και τη Νότια Κορέα, αλλά αυτό είναι αμελητέο σε σύγκριση με στις 19 χώρες που θέλουν να ενταχθούν στις BRICS.
Οι BRICS οδεύουν να γίνουν ένας σχετικός παγκόσμιος οργανισμός και τα μέλη του είναι ενωμένα στις προσπάθειές τους να μην εξαρτώνται από τις ιδιοτροπίες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που κυριαρχούν στον κόσμο τους τελευταίους δύο αιώνες. Τελικά, πόσο καιρό μπορεί η G7 να συνεχίσει να συμπεριφέρεται έτσι, αν σκεφτεί κανείς ότι συγκεντρώνει μόνο το δέκα τοις εκατό (10%) του παγκόσμιου πληθυσμού; – λέει ο αρθρογράφος των «Financial Times».
Ένα ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα, προσθέτει, είναι πώς θα διαχειριστεί την παγκόσμια οικονομία.
Θα συνεχίσουν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα να είναι προπύργια της δύναμης της G7 σε έναν όλο και πιο διχασμένο κόσμο; Εάν ναι, πώς και πότε θα αποκτήσουν τους απαραίτητους νέους πόρους; Πώς θα ευθυγραμμιστούν με τις οργανώσεις που δημιουργούνται από την Κίνα και τους συμμάχους της;
Ο αρθρογράφος αναρωτιέται αν δεν θα ήταν καλύτερο να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα της τεράστιας αλλαγής της οικονομικής ισχύος στον κόσμο και να προσαρμοστούμε σε αυτήν, ειδικά έχοντας κατά νου ότι η Κίνα δεν θα εξαφανιστεί.
Όσο για τους πολιτικούς στόχους των μελών της G7, πάνω απ’ όλα ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι αποκλειστικά ο αγώνας της Δύσης. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έχει άλλες ανησυχίες. Επομένως, η Δύση θα καθορίσει την επιβίωση της Ουκρανίας.
Η G7 πρέπει να υπερασπιστεί τις αξίες και τα συμφέροντά της. Αλλά δεν μπορεί πλέον να κυβερνά τον κόσμο, αν και η μοίρα του κόσμου θα είναι και η μοίρα των μελών της ομάδας. Πρέπει να ξαναβρεθεί ο δρόμος της συνεργασίας, καταλήγουν οι «Financial Times».
