Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης
Διάβασα τα -προς το παρόν προτεινόμενα- μέτρα του νέου μνημονίου με έλουσε κρύος ιδρώτας. Όποιος στοιχειωδώς γνωρίζει από πραγματική οικονομία με ευκολία αντιλαμβάνεται ότι προοπτική ανάπτυξης απλώς δεν υπάρχει για τα επόμενα χρόνια, ότι κι αν λέει η κυβέρνηση, ότι κι αν λένε οι εταίροι. Για άλλη μία φορά η ουσία του μνημονίου είναι η αύξηση της φορολογίας και ο εξωραϊσμός του ασφαλιστικού συστήματος, χωρίς την ελάχιστη ριζική μεταρρύθμιση. Όσες μεταρρυθμίσεις θα επιβάλλουν οι εταίροι είναι ασφαλώς θετικές, αλλά οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν θα έχουν άμεσες οικονομικές επιπτώσεις. Το πλήρες και οριστικό άνοιγμα των επαγγελμάτων θα είχε άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα σε μια αγορά που αναπτύσσεται και όχι σε μια αγορά που συρρικνώνεται. Οι μειώσεις του κόστους, που ασφαλώς θα επέλθουν, θα αργήσουν να φθάσουν στον τελικό καταναλωτή ενώ θα αργήσουν να ανακόψουν την ανεργία. Οι κλειστές ή χρεωκοπημένες επιχειρήσεις λίγο ενδιαφέρον έχουν για την μείωση του κόστους…
Αναρωτιέμαι πως θα επιβιώσω σε μια τέτοια αγορά, δηλαδή σε μια αγορά σχεδόν ανύπαρκτη. Η δουλειά είναι να παρέχω χρηματοπιστωτικές συμβουλές σε επιχειρήσεις: χρηματοδότηση, εξαγορές, αναδιάρθρωση προβληματικών. Όλα αυτά έχουν νόημα σε μια οικονομία που λειτουργεί κανονικώς, σε μια οικονομία που διαθέτει τραπεζικό σύστημα και εμπορική πίστη. Μόνο σε μια τέτοια οικονομία γίνονται επενδύσεις, οι επιχειρήσεις αναζητούν -και βρίσκουν- κεφάλαια για να επεκταθούν και έχουν χρήματα για να πληρώσουν συμβούλους. Σήμερα, έχω ελάχιστα έως τίποτα να προσφέρω σε μια επιχείρηση! Φοβάμαι ότι θα πεινάσω… ήδη επιβιώνω κάνοντας ακόμη και δουλειές του ποδαριού, όσο υπάρχουν ακόμη!
Τι ανύπαρκτο επαγγελματικό μου μέλλον δεν με κάνει να αλλάζω γνώμη. Ποτέ δεν ταυτίσθηκα με τον παραλογισμό των αντιμνημονιακών, των οπαδών της δραχμής και όλων όσων συγκροτούν το λαϊκίστικο μέτωπο που μας κυβερνά. Στάθηκα απέναντι στον παρδαλό εσμό του παραλογισμού, αλλά και στο σύνολο του φαύλου και ανίκανου πολιτικού συστήματος της μεταπολιτεύσεως. Δεν μετανοιώνω, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι όλοι αυτοί οι παράφρονες είναι ικανοί να μας σύρουν στην καταστροφή, είτε για να δικαιώσουν τις εμμονές τους είτε/και για να πααρμείνουν στην εξουσία! Και, όταν μιλώ για παράφρονες, δεν εξαιρώ κανέναν: είναι όλοι ίδιοι, από την Χ.Α. μέχρι την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.!
Το έχω ξαναγράψει, με ή χωρίς συμφωνία δεν υπάρχει σωτηρία όσο οι ανίκανοι και φαύλοι μας κυβερνούν. Ότι και αν επιβάλλουν οι εταίροι όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά μπορεί και να είναι σε λάθος κατεύθυνση! Ποτέ μια χώρα δεν αναπτύχθηκε και δεν προόδευσε βασιζόμενη μόνο στην καλή προαίρεση των συμμάχων της! Ουδείς θα μας σεβασθεί, ουδείς θα ενδιαφερθεί για εμάς εάν εμείς δεν είμαστε άξιοι και ικανοί να ενδιαφερθούμε για τον εαυτό μας. Και, όσο μας εκπροσωπούν ανεπάγγελτοι και ανίκανοι, φαύλοι και ψεύτες, άνθρωποι που ποτέ δεν δημιούργησαν το παραμικρό γιατί ποτέ δεν εργάσθηκαν έξω από κομματικά γραφεία, δεν μπορούν να σώσουν τη χώρα γιατί αυτοί ευθύνονται για την καταστροφή της! Είναι σα να ζητούσαμε από τον Χίτλερ να αποναζιστικοποιήσει τη Γερμανία!!!
Είναι άμεση ανάγκη η άμεση ανάδυση ενός νέου πολιτικού συστήματος, χωρίς τη συμμετοχή των ανίκανων, των φαύλων και των απατεώνων! Αυτό δεν θα γίνει εύκολα και, κυρίως, όχι χωρίς τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές που θα τσακίσουν τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Απαιτείται ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, δηλαδή νέο πολίτευμα πλήρους διαχωρισμού των εξουσιών και αυξημένου ελέγχου και λογοδοσίας. Χωρίς αυτό κανένα νέο πολιτικό σχήμα δεν έχει την παραμικρή ελπίδα, όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του, όσο άξια και αν είναι τα στελέχη του. Όσο το αδιέξοδο πολίτευμα του 1974 συνεχίζει να υπάρχει, η χώρα δεν θα δει προκοπή γιατί είναι ένα πολίτευμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της διαπλοκής, είναι πολίτευμα που ευνοεί την ανάδειξη φαύλων, ανίκανων και απατεώνων σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας, από την αυτοδιοίκηση μέχρι την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Μόνον μια κυβέρνηση εκλεγμένη με αληθώς δημοκρατικές διαδικασίες, μια Βουλή χωρίς κομματικές πειθαρχίες και αρχηγικά μαντριά και μια ανεξάρτητη Γερουσία με ισχυρές ελεγκτικές αρμοδιότητες θα μπορέσουν αφ’ ενός να εκφράσουν την αληθινή βούληση του ελληνικού λαού, αφ’ ετέρου να διαπραγματευθούν, με πλήρη αξιοπιστία έναντι των εταίρων, ένα αληθώς αναπτυξιακό πρόγραμμα και όχι μία ακόμη φορολογική καταιγίδα! Μόνον ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα μπορεί να εφαρμόσει μια ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ, αλλά και να δημιουργήσει ένα μηχανισμό πλήρους χρηματοδοτήσεως της παραγωγής και της οικονομίας. Ένα μηχανισμό που θα επαναφέρει τα ελληνικά κεφάλαια που έχουν εξαχθεί, νομίμως ή παρανόμως, και που θα αποκαταστήσει την τεράστια αδικία του PSI, εις βάρος των Ελλήνων αποταμιευτών. Χωρίς αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, χωρίς σταθερό φορολογικό σύστημα χαμηλών συντελεστών, η χώρα δεν θα δει ανάπτυξη. Ξένα κεφάλαια δεν θα έρθουν πριν ενεργοποιηθούν τα ελληνικά.
Όλα αυτά δεν θα γίνουν εν κενώ. Πολλοί πιστεύουν ότι η παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο στην ανάδυση ενός νέου πολιτικού σχηματισμού που θα εκφράσει την μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Κάνουν λάθος. Η Ν.Δ. έχει κλείσει τον ιστορικό της κύκλο και το σύνολο των ηγετικών της στελεχών έχει πλήρως απαξιωθεί. Όμως, έχουν γαντζωθεί στις καρέκλες τους και πεισματικώς αρνούνται να παραδεχθούν την ολοσχερή τους αποτυχία. Δεν ανέμενα διαφορετική συμπεριφορά από τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, η παραμονή στην εξουσία είναι ζήτημα «ζωής ή θανάτου» γι’ αυτούς! Όμως, το ίδιο είναι και για όλους εμάς τους υπολοίπους: ο θάνατός τους η ζωή μας!
Υπάρχουν δεξαμενές νέων και άφθαρτων δυνάμεων, αλλά αναζητούν αλλού την πολιτική τους εκπροσώπηση. Αυτές οι δυνάμεις πρέπει να (ανα)συγκροτηθούν γύρω όχι μόνον από νέα ηγεσία, αλλά από την ηγεσία μπορεί να εκφράσει το όραμα της Ανασύνταξης! Οι υπόγειες εξελίξεις έχουν ήδη ξεκινήσει και δεν θα αργήσουν να έρθουν στην επιφάνεια. Στο νέο πολιτικό σκηνικό δεν έχουν θέση όσοι φοβούνται και αρνούνται τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Οι διαχειριστικές λογικές, οι συμβιβασμοί και ο φόβος του πολιτικού κόστους μας οδήγησαν στην χρεωκοπία, όχι μόνο την οικονομική, αλλά πρωτίστως την πολιτική!
Φοβάμαι ότι θα πεινάσω… δεν μου μένει παρά να παλέψω για να μην συμβεί και η πολιτική είναι ο μόνος τρόπος! Είναι καιρός να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να πάψουμε να είμαστε θεατές της ίδιας μας της ζωής, σαν έργο που σκηνοθετούν άλλοι! Οι νέοι ηγέτες, το νέο πολιτικό προσωπικό, θα αναδειχθούν όχι μέσα από τη συνδιαλλαγή των βρώμικων κομματικών διαδρόμων, αλλά από τους αγώνες που δίνει η κοινωνία μας για επιβίωση και για αξιοπρέπεια. Χρειαζόμαστε ανθρώπους της εργασίας, όχι επαγγελματίες της πολιτικής, όχι παιδιά του κομματικού σωλήνα, όχι δοτούς ηγέτες! Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα προτείνουν τους νέους πολιτειακούς θεσμούς, το νέο Σύνταγμα που χρειάζεται η χώρα, ένα σύνταγμα πλήρους διαχωρισμού των εξουσιών και αληθινής ελευθερίας, ένα πραγματικό καταστατικό χάρτη δημοκρατικής και αποτελεσματικής διακυβερνήσεως της χώρας. Χρειαζόμαστε ένα όραμα για την Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία, ένα όραμα για την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία και την ανάπτυξη…
