Μία από τις μόνιμες επωδούς των «σωτήρων» της χώρας τα τελευταία τρία–τέσσερα χρόνια είναι και η ανάγκη να αποκτήσει ο πολίτης φορολογική συνείδηση. Αυτό που ξεχνούν ή θέλουν να ξεχνούν όσοι κουνάνε το δάκτυλο προς τους πολίτες είναι πως η κοινωνική συμβίωση σε ένα μεγάλο μέρος της δεν είναι παρά μια διαδικασία μίμησης.
Για αυτό και στο βαθμό που το ζητούμενο είναι φτάσουμε σε μια σοβαρή και υπεύθυνη κοινωνία, θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε ένα σοβαρό και υπεύθυνο κράτος, το οποίο θα δίνει πρώτο το καλό παράδειγμα στον πολίτη. Διότι όταν το κράτος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις υποχρεώσεις του έναντι του πολίτη τότε είναι πολύ φυσιολογικό να κάνει το ίδιο και ο πολίτης έναντι του κράτους.
Το παράδειγμα των ακινήτων είναι πολύ χαρακτηριστικό. Είναι συνταγματική υποχρέωση του κράτους η προστασία της ιδιοκτησίας, και μάλιστα σύμφωνα με ερμηνείες έγκυρων συνταγματολόγων η υποχρέωση αυτή αφορά την ατομική, δηλαδή την ιδιωτική ιδιοκτησία φυσικών και νομικών προσώπων.
Στον δυτικό πολιτισμό, τουλάχιστον μέχρι τώρα, η ιδιοκτησία συνυφαίνεται άρρηκτα με την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Η ελευθερία ολοκληρώνεται με την προστασία της ιδιοκτησίας, η ελευθερία δεν είναι νοητή και εφικτή χωρίς ιδιοκτησία. Φαίνεται πως όλα αυτά θα πρέπει να τα ξεχάσουμε και καλούμαστε να ανεχτούμε την κρατική αυθαιρεσία και τον ιδιότυπο «σοβιετισμό» των μνημονίων.
Λείπουν, λέει, από το κράτος τρία και κάτι δις ευρώ. Και αυτή η «τρύπα» έρχεται στην επιφάνεια μόλις λίγο μετά τους πανηγυρισμούς και τα επινίκια για τη σωτηρία της χώρας. Κι επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να σκεφτούν κάτι διαφορετικό από την πεπατημένη, αυτά που λείπουν από τα κρατικά ταμεία θέλουν να τα πάρουν μέσα από το «αναμορφωμένο» σύστημα φορολόγησης των ακινήτων.
Η αγορά των ακινήτων έχει πεθάνει. Ένας στους δύο ιδιοκτήτες δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα βάρης της υπερφορολόγησης και το Υπουργείο Οικονομικών κάνει την «αναμόρφωση» με βάση αυθαίρετες αξίες. Ενώ ξέρει τι συμβαίνει, ενώ ξέρει πως οι αξίες των ακινήτων είναι στο ναδίρ, επιλέγει μια βίαιη και απροκάλυπτη ληστεία στις τσέπες κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου ή και αγροτεμαχίου, εξετάζοντας μάλιστα σοβαρά η φορολόγηση να ξεκινάει από το πρώτο ευρώ (της αυθαίρετης αξίας) και να μην υπάρχει αφορολόγητο.
Αν αυτό δεν είναι έμμεση δήμευση ατομικών περιουσιών, τότε τι είναι; Ποιος θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στα νέο ενιαίο χαράτσι; Όταν μάλιστα πολλά από τα ακίνητα έχουν αγοραστεί με δάνεια, τι να πρωτοπληρώσει ο ιδιοκτήτης, το κράτος ή την τράπεζα;
Η σπουδή μάλιστα της τρόικας να ξεπαγώσουν οι πλειστηριασμοί για την πρώτη κατοικία, δείχνει πως σίγουρα έχουν κάτι στο μυαλό τους. Κι αυτό που έχουν είναι πολύ απλό. Να στερήσουν την ιδιοκτησία από τον μέσο Έλληνα. Να στερήσουν δηλαδή την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του. Αυτό διακυβεύεται επί της ουσίας και ας μιλάει το Υπουργείο Οικονομικών για αριθμούς, συντελεστές και κλίμακες. Όλα αυτά είναι προπέτασμα καπνού. Θέλουν να βάλουν στο χέρι την ιδιοκτησία των Ελλήνων και το ελληνικό κράτος συνεργεί.
Είναι ή δεν είναι λοιπόν ωμή παραβίαση της συνταγματικής επιταγής για την προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας; Συμπεριφέρεται ή όχι το κράτος με αυθαίρετο τρόπο επιβάλλοντας με τη δύναμή του τον «ετσιθελισμό» του; Για ποια ανομία μπορούν να μιλήσουν μετά, όταν είναι το ίδιο το κράτος ο πρώτος διδάσκαλος της ανομίας;
Αν νομίζουν πως η κοινωνία είναι «ψεκασμένη» και δεν καταλαβαίνει που το πάνε, είναι βαθιά νυχτωμένοι. Τα «ραβασάκια» του κράτους έχουν αρχίσει να διαβάζονται από τους παραλήπτες-πολίτες σαν προκηρύξεις τρομοκρατικής οργάνωσης. Και κανείς δεν μπορεί να ζει συνέχεια με τον τρόμο…
ΥΓ1: Τις παραμονές της ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981, η Νέα Δημοκρατία έκανε μια επικοινωνιακή αντεπίθεση απελπισίας, διακινώντας τότε διάφορα σενάρια πως «θα έρθει το ΠΑΣΟΚ με τους κομμουνιστές και θα πάρουν τα σπίτια του κόσμου». Το επιχείρημα δεν έπιασε. Να όμως τώρα που η Νέα Δημοκρατία μαζί με το ΠΑΣΟΚ και κάτι από πρώην κομμουνιστές, είναι έτοιμοι να το πράξουν στ’ αλήθεια.
ΥΓ2: Βασική υπόθεση εργασίας των εμπνευστών των μέτρων αυτών είναι πως κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης θα σηκώσει τα χέρια ψηλά και θα πει «πάρτε το και κάντε το ό,τι θέλετε». Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο να πει: «Μολών λαβέ!». Τότε, τι θα γίνει παιδιά;
