Οι χώρες έχουν περάσει δεκαετίες δημιουργώντας υποδομές ζωτικής σημασίας που τώρα λυγίζουν κάτω από ακραία ζέστη, πυρκαγιές και πλημμύρες, αποκαλύπτοντας πόσο απροετοίμαστα είναι τα συστήματα ενέργειας και μεταφορών του κόσμου για να αντέξουν την αστάθεια της κλιματικής αλλαγής.
Αυτά τα τρωτά σημεία έχουν εμφανιστεί πλήρως τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς οι θερμοκρασίες ρεκόρ συντρίβουν τον κόσμο, καταπονούν τα ηλεκτρικά δίκτυα, απειλούν την παροχή νερού και στραβώνουν τους δρόμους. Ο Ιούλιος ήταν ο πιο ζεστός μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ —σύμφωνα με την Υπηρεσία Κλιματικής Αλλαγής του Copernicus— με έντονη ζέστη να κατακλύζει την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, την Ανταρκτική και τη Νότια Αμερική, όπου αυτή τη στιγμή είναι χειμώνας. Ακόμη και οι ωκεανοί του κόσμου δεν έχουν γλιτώσει, με τις υψηλές επιφανειακές θερμοκρασίες όλων των εποχών στη Μεσόγειο και τον Βόρειο Ατλαντικό να αποδεκατίζουν τα συστήματα των κοραλλιογενών υφάλων και να απειλούν τη θαλάσσια ζωή.
Στη Σλοβενία και τον Καναδά, οι πλημμύρες έχουν πλήξει κοινότητες και βυθίζουν χωριά. Οι παγετώδεις πλημμύρες στην Αλάσκα έχουν παρασύρει ολόκληρα σπίτια. Οι πόλεις στην Ισπανία έχουν πλημμυρίσει χειρότερα από τον Νώε και το γόνο του, ενώ η νότια Σουηδία παλεύει με τις πιο έντονες βροχοπτώσεις των τελευταίων 160 και πλέον ετών. «Είναι απλά ένα απίστευτο καλοκαίρι», είπε ο Peter Gleick, κλιματικός επιστήμονας και ανώτερος συνεργάτης στο Pacific Institute. «Είναι το είδος του ακραίου καιρού για το οποίο εμείς οι επιστήμονες του κλίματος προειδοποιούμε εδώ και δεκαετίες – τώρα φαίνεται να συμβαίνει παντού, ταυτόχρονα».
Η κλιματική αλλαγή, λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας, καθιστά την υπερβολική ζέστη και τις βροχοπτώσεις πιο συχνές και έντονες – τροφοδοτώντας τις πλημμύρες, τα κύματα καύσωνα και τις πυρκαγιές που έχουν προκαλέσει όλεθρο σε όλο τον κόσμο. Οι επιπτώσεις κατέδειξαν πώς τα συστήματα υποδομής που στηρίζουν την παγκόσμια ανάπτυξη δεν κατασκευάστηκαν για να αντέχουν αυτήν την ολοένα και πιο ακραία κλιματική πραγματικότητα και οι επενδύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί ήταν λιγότερο από χρήσιμες.
Το τεράστιο σχέδιο υποδομής Belt and Road της Κίνας έχει κατασκευάσει περισσότερα εργοστάσια άνθρακα σε όλη την Ευρασία, μεταξύ άλλων. Η Γερμανία έκλεισε τους πυρηνικούς σταθμούς της, όχι τα εργοστάσια άνθρακα. Η Φλόριντα απαγόρευσε στην πραγματικότητα τους κρατικούς αξιωματούχους να επενδύουν δημόσιο χρήμα σε πράσινες προσπάθειες. Το μεγάλο πακέτο καθαρής ενέργειας της κυβέρνησης Μπάιντεν εξόργισε τους συμμάχους και πυροδότησε ανησυχίες για εμπορικό πόλεμο.
Η πιο πρόσφατη πλημμύρα της Κίνας, για παράδειγμα, αποκάλυψε βασικά κενά στην υποδομή της αποχέτευσης. Σε όλη την Ευρώπη, όπου οι οικιακές μονάδες κλιματισμού δεν είναι ο κανόνας, η υπερβολική ζέστη έχει στραγγαλίσει τις κοινότητες, έχει καταπονήσει τα δίκτυα ηλεκτροδότησης και έχει πυροδοτήσει κυβερνητικές προειδοποιήσεις για την υγεία – ιδιαίτερα μετά το κύμα καύσωνα της ηπείρου πέρυσι που σκότωσε περίπου 61.000 ανθρώπους. Στο Φοίνιξ της Αριζόνα, μια πτήση ακυρώθηκε επειδή η εσωτερική θερμοκρασία του αεροπλάνου έγινε αφόρητα καυτή, με αποτέλεσμα τρεις επιβάτες να λιποθυμήσουν από θερμική εξάντληση.
«Η πραγματική πρόκληση είναι ότι μέχρι στιγμής, δεν είμαστε κοντά στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με τη σοβαρότητα που απαιτείται για να κινηθεί πραγματικά η βελόνα», δήλωσε ο Daniel Swain, επιστήμονας του κλίματος στο UCLA. «Αν στην πραγματικότητα δεν κάνουμε τη σκληρή δουλειά για να το αντιμετωπίσουμε σε βάθος, τότε θα συνεχίσει να χειροτερεύει.
Όπως οι Ολλανδοί, πολλές κυβερνήσεις εστιάζουν όλο και περισσότερο στην προσαρμογή των συστημάτων υποδομής τους, από την ενσωμάτωση κλιματικών μοντέλων στη διαχείριση του νερού έως την ανάπτυξη στρατηγικών μετριασμού της θερμότητας. Ωστόσο, εάν οι χώρες δεν κάνουν πιο συντονισμένες προσπάθειες τόσο για να μειώσουν τις εκπομπές άνθρακα όσο και να ενισχύσουν τα μέτρα προσαρμογής, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι περιμένουν περισσότερα δεινά.
Η φυσική ετοιμότητα είναι επίσης μόνο ένα μέρος της εξίσωσης προσαρμογής, είπε ο Stéphane Halegatte, ανώτερος σύμβουλος για το κλίμα στην Παγκόσμια Τράπεζα, ο οποίος ήταν ένας από τους συγγραφείς της μελέτης του 2013. Πέρα από τις υποδομές, μια ισχυρή απάντηση σημαίνει επίσης ανάπτυξη κοινωνικών συστημάτων για να βοηθηθούν οι ευάλωτες κοινότητες στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κρίσης.
