Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Για τον «χριστουγεννιάτικο μποναμά» του Τσίπρα στους χαμηλοσυνταξιούχος έγραψα αναλυτικά την περασμένη Παρασκευή. Είναι πρωτίστως μια επικοινωνιακή πρωτοβουλία που δεν θα έχει κανένα χειροπιαστό όφελος και πολύτιμοι πόροι θα σπαταληθούν χωρίς να αφήσουν κάποιο θετικό αποτύπωμα.
Επειδή όμως υποστηρίζω πάντα πως η κριτική από μόνη της δεν φτάνει, χρειάζονται και εναλλακτικές προτάσεις, χρωστάω και τη δική μου αντιπρόταση. Δεν την έγραψα χθες, όπως είχα υποσχεθεί, αφού ήταν η ονομαστική μου γιορτή και προτίμησα όλη τη μέρα να δέχομαι τις ευχές φίλων που είχαν την καλοσύνη να με θυμηθούν. Επανέρχομαι σήμερα λοιπόν…
Στον προϋπολογισμό του 2017 που μόλις ψηφίστηκε προβλέπονται αυξημένα έσοδα από τον ΦΠΑ κατά 434 εκ. ευρώ από την αύξηση του ΦΠΑ από 23% σε 24%. Πράγμα που σημαίνει πως μια εναλλακτική διαχείριση του ποσού που μοιράζει σαν 13η σύνταξη ο Τσίπρας και φτάνει τα 617 εκ. ευρώ θα μπορούσε να αφορά στην οριζόντια μείωση του ΦΠΑ κατά δύο μονάδες σχεδόν. Θα μπορούσε πραγματικά να το διαπραγματευτεί με τους δανειστές και να πετύχει τον καλύτερο τρόπο για να επιστραφεί ως μέρισμα στην κοινωνία το ποσό αυτό, το οποίο στο κάτω κάτω υπάρχει εξαιτίας των δικών της θυσιών.
Αγορά και οικονομία είναι ψυχολογία!
Μια τέτοια επιλογή θα είχε πραγματικά πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία. Με μείωση δύο μονάδων στο ΦΠΑ, το κλίμα και η ψυχολογία στην αγορά θα άλλαζαν. Θα ωφελούνταν και οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές. Ακόμη και οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα ήταν πολλαπλώς κερδισμένοι από τη μείωση 2 μονάδων του ΦΠΑ και σίγουρα περισσότερο από το να πάρουν ένα βοήθημα το οποίο θα εξανεμιστεί πριν το καταλάβουν. Με δυο μονάδες κάτω τον ΦΠΑ, θα «ζεσταινόταν» η αγορά που παραμένει παγωμένη και από την αύξηση των συναλλαγών που θα τροφοδοτούσε μια τέτοια απόφαση θα ενισχύονταν ακόμη περισσότερο τα δημόσια έσοδα και θα έμοιαζε περισσότερο εφικτό το πλεόνασμα του 2% επί του ΑΕΠ που προβλέπεται για το 2017 στον προϋπολογισμό.
Επιπλέον δεν τίθεται ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, διότι είναι γνωστό πως οι έμμεσοι φόροι είναι οι πιο άδικοι φόροι. Άρα, με μια τέτοια συλλογιστική η μείωση του ΦΠΑ κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες θα ωφελούσε πρωτίστως τους μη έχοντες και όχι τους έχοντες.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν μοίρασε ο Τσίπρας. Το θέμα είναι πως μοίρασε με κριτήριο την επικοινωνία και όχι την οικονομία. Το ίδιο ποσό με διαφορετική διαχείριση θα μπορούσε να δώσει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, αν κάποια στιγμή ξεφεύγαμε από την πελατειακή αντίληψη που επενδύει σε εφήμερες εντυπώσεις και όχι σε μόνιμα αποτελέσματα.
Αγορά και οικονομία είναι ψυχολογία!
Γι αυτό και ο Τσίπρας έχασε κατά τη γνώμη μου μια καλή ευκαιρία να δείξει πως αντιλαμβάνεται τα ζητούμενα των καιρών. Δυστυχώς, απέδειξε το αντίθετο. Ακολουθεί την μεταπολιτευτική πεπατημένη και δίνει προτεραιότητα στους πολιτικούς σχεδιασμούς του και όχι στις πραγματικές ανάγκες της αγοράς και της οικονομίας. Κι αυτό η χώρα το έχει πληρώσει πολύ ακριβά και συνεχίζει να το πληρώνει.
