Σε μια εποχή που οι θλιβερές αρνητικές πρωτιές για την Ελλάδα σε διάφορες λίστες είναι ο κανόνας, δεν ήρθε η εξαίρεση στον τομέα της προσέλευσης θεατών στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της χώρας.
Σύμφωνα με έρευνα της UEFA, η ελληνική Σούπερ Λίγκα είχε τη μεγαλύτερη μείωση εισιτηρίων την τελευταία σεζόν, σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, φτάνοντας σε ποσοστό μείωσης 23,2%.
Η κρίση είναι η εύκολη απάντηση. Και, εως ένα μεγάλο βαθμό, λογική. Πώς όμως εξηγείται ότι σε χώρες που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, όπως π.χ. η Πορτογαλία, σημειώθηκε στην ίδια αγωνιστική περίοδο αύξηση στα εισιτήρια του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος;
Ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να τα ξοδεύει στις αναμετρήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά ακόμη κι αν θέλει ή μπορεί να το κάνει, έχει κι άλλους ενδοιασμούς.
Μπορεί να αισθάνεται ότι τον κλέβουν, όταν σε ματς που δεν είναι καν ντέρμπι υπάρχουν εισιτήρια που τιμώνται προς 25 και 30 ευρώ.
Μπορεί να φοβάται ότι στις εξέδρες θα γίνει θύμα βίας, η οποία ανά πάσα στιγμή και δίχως συγκεκριμένο λόγο είναι πιθανό πια να εκδηλωθεί.
Δεν ελκύεται από το θέαμα, καθώς ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής είναι πια είδος προς εξαφάνιση, ενδιαφέρον για την έκβαση του τίτλου έχει πάψει να υπάρχει με τον Ολυμπιακό να έχει ξεχωρίσει για διάφορους λόγους από τις υπόλοιπες ομάδες, ενώ τα πραγματικά δυνατά παιχνίδια είναι λίγα με τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος να μοιάζει εκτός πραγματικότητας. Δίχως, ας πούμε, μια μοντέρνα ιδέα να γίνει ένα σύστημα που θα περιλαμβάνει πιο πολλά ντέρμπι, πιο πολλές αμφίρροπες αναμετρήσεις και πιο μικρό αριθμό δυνατών ομάδων που θα παίζουν περισσότερες φορές μεταξύ τους.
Επιπλέον, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η παροχή υπηρεσιών στα ελληνικά γήπεδα έχει μείνει δεκαετίες πίσω.
Το ελληνικό πρωτάθλημα διώχνει εδώ και καιρό τον κόσμο από τα γήπεδά του και η οικονομική κρίση είναι ένα από τα πολλά προβλήματα. Αν ήταν το μοναδικό, οι λύσεις θα ήταν πιο εύκολες, ακόμη κι από υπεύθυνους (Πολιτεία, φορείς, ΠΑΕ) που ουδέποτε ασχολήθηκαν υπεύθυνα.
