Η Κυριακή Δερέμπεη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Προέρχεται από οικογένεια μουσικών της παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής. Σε ηλικία πέντε ετών, γράφτηκε για πρώτη φορά σε ωδείο και ξεκίνησε μαθήματα πιάνου και σαντουριού. Αλλά αυτό το «παιδί – θαύμα» δεν έμεινε εκεί. Ξεδίπλωσε το ταλέντο της αρχίζοντας μαθήματα στο μπουζούκι και τις σπουδές στην βυζαντινή μουσική. Από το 2013, παρακολουθεί μαθήματα στο ούτι. Επίσης, μαθήματα φωνητικής κάνει από το 2012 στο κλασσικό και παραδοσιακό τραγούδι.
Έχει βρεθεί στην ίδια σκηνή με σπουδαίους έλληνες καλλιτέχνες από τα 12 της χρόνια όπως: Μανώλης Μητσιάς, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Βασίλης Λέκκας, Κώστας Μακεδόνας, Γρηγόρης Βαλτινός, Γιώργος Νινιός, Μιχάλης Καλιοντζίδης, Πέτρος Γαϊτάνος, Λιζέτα Νικολάου, Χριστίνα Αλεξανιάν, Φίλιππος Νικολάου, Νάντια Καραγιάννη, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Θανάσης Κομνηνός, Παναγιώτης Λάλεζας, Πασχάλης Αρβανιτίδης, Ματθαίος Γιαννούλης, Νίκος Φιλιππίδης, Χρυσόστομος Μητροπάνος, Ασπασία Θεοφίλου και με τους τούρκους καλλιτέχνες Ορχάν Οσμάν και Ντιλεκ Κοτς.
Η Κυριακή έχει αποσπάσει επαινετικά σχόλια από τις εμφανίσεις της σε εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης και σε ηλικία μόλις 18 ετών σήμερα, είναι ένα «νέο αστέρι» έτοιμο να λάμψει. Συνεχίζει με περισσότερο ζήλο τη μουσική της πορεία και εξέλιξη στο πλευρό καταξιωμένων δασκάλων, παραλαμβάνοντας από τα χέρια τους τη «σκυτάλη» για τη διαφύλαξη και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες.
Με ωριμότητα που εκπλήσσει και με ένα ακέραιο ήθος που συναντάμε όλο και πιο σπάνια, η Κυριακή Δερέμπεη απάντησε στις ερωτήσεις του “RP”.
Ο άνθρωπος γεννιέται ή γίνεται;
Σαφώς και τα βασικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μας ή της εξωτερικής μας εμφάνισης προέρχονται από το DNA μας. Αυτά δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε με φυσικούς τρόπους, μάτια, μαλλιά, ανάστημα. Όμως άποψη δική μου είναι πως μπορούμε να πάρουμε στοιχεία από το χαρακτήρα των γονέων μας, γενικά της οικογένειάς μας, στοιχεία όμως που μπορούμε με δικό μας προσωπικό αγώνα να διαμορφώσουμε προς το καλύτερο δυνατό για εμάς τους ίδιους. Δε σημαίνει πως το παιδί ενός παραβατικού ανθρώπου θα εξελιχθεί σε παραβατικό και αντιθέτως το παιδί ενός καλοκάγαθου και έντιμου ανθρώπου πολλές φορές εξελίσσεται σε παραβατικό. Μόνοι μας διαμορφώνουμε το χαρακτήρα μας. Είτε εκμεταλλευόμαστε προς το καλό τα χαρίσματα που μας δόθηκαν από το Θεό, ή σε άλλη περίπτωσή για άλλους λόγους τα θάβουμε μέσα μας και δεν τα εξωτερικεύουμε ποτέ.
Τι μετράει στη ζωή; Το πηγαίο ταλέντο, η καθημερινή προσπάθεια ή να’ χεις «αστέρι»;
Οι τρείς αυτές έννοιες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και θεωρώ πως η μια συμπληρώνει την άλλη και οδηγούν στο δρόμο της επιτυχίας. Όταν λέμε ότι κάποιος έχει «άστρο» σημαίνει ότι γεννηθεί με θείο χάρισμα. Ένα χάρισμα που του εξασφαλίζει αυτό που λέμε πηγαίο ταλέντο. Όμως για να αξιοποιηθούν όλα αυτά χρειάζεται η καθημερινή προσπάθεια αλλιώς το άστρο μένει στο σκοτάδι.
Δύση ή Ανατολή;
Δύση και Ανατολή… Πόσο ωραία ακούγονται αυτοί οι δύο πολιτισμοί με τις διαφορετικές τους κουλτούρες και τα διαφορετικά αρώματά τους. Στη Δύση όλα ακούγονται πιο ορθολογιστικά, πιο ρεαλιστικά, επικρατεί η λογική και ακρίβεια. Ο νους και η αυστηρότητα στις έννοιες και στις ανθρώπινες σχέσεις. Στην Ανατολή αντιθέτως επικρατεί το συναίσθημα και η καρδιά και ίσως το «περίπου»… Στην Ανατολή ισχύει η φιλοσοφία «Χίλιοι καλοί χωράνε». Θεωρώ ότι εμένα με χαρακτηρίζει περισσότερο η φιλοσοφία της Ανατολής. Δρω περισσότερο με το συναίσθημα, λόγω του ότι είμαι παιδί προσφύγων από τις τέσσερις αλησμόνητες πατρίδες, Σμύρνη – Πόντο – Θράκη – Κωνσταντινούπολη. Συν το γεγονός ότι στο καθημερινό μου μαγείρεμα χρησιμοποιώ τα μεθυστικά μπαχάρια, τις απίστευτες αυτές μυρωδιές που μου στέλνει μια καλή φίλη από την αγορά της Κωνσταντινούπολης. Όσον αφορά την μουσική κουλτούρα αυτών των πολιτισμών, δεν μπορώ να ξεχωρίσω, θεωρώ πως δεν θα φανώ δίκαιη. Άλλη η Δυτική μουσική και άλλη η Ανατολίτικη. Κάθε μια ξεχωριστή! Δεν έχει τίποτε να ζηλέψει η μια από την άλλη.
Τι σε γοητεύει στην Ανατολή;
Με γοητεύει το άρωμά της, η ντομπροσύνη της, η αυθεντικότητά της. Η καθόλου δηθενιά, η απλοϊκότητα, ο σεβασμός στους μεγαλύτερους, το χειροφίλημα στον πατέρα και στη μάνα, η πίστη για το Θεό, (όποιος και αν είναι ο Θεός του καθενός) και η τιμή και η αγνότητα του κοριτσιού μέχρι το γάμο που είναι πάνω από όλα. Με γοητεύουν οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν στο λεξιλόγιό τους οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους. Εκφράσεις τόσο γλυκές, τόσο τρυφερές όπως «γιαβρί μου», «τζιέρι μου»… Εκφράσεις που δείχνουν το μέγεθος μιας αγάπης που όμοιά της δεν υπάρχει. Οι εκφράσεις αγάπης στη Δύση αντιθέτως ακούγονται τόσο ρηχές και απλοϊκές.
Tι σε απωθεί στην Ανατολή;
Δε μου αρέσουν κάποιες ακραίες συμπεριφορές που αφορούν τη θέση των γυναικών μέσα στην οικογένεια. Γίνεται λόγος συχνά για γυναίκες που κακοποιούνται γιατί δεν γέννησαν αγόρι και γέννησαν κορίτσι, κορίτσια να κακοποιούνται από την παιδική τους ηλικία με σκοπό να ξεχρεωθεί κάποιο οικογενειακό χρέος τις οποίες εξαναγκάζουν να παντρευτούν, αν και ανήλικες. Γενικά με απωθεί ο εξευτελισμός προς τη γυναίκα. Παιδιά της ηλικίας μου αντί να σπουδάσουν και να κάνουν όνειρα, αναγκάζονται να τεκνοποιήσουν, να παντρευτούν με το ζόρι, γιατί έτσι θα σώσουν την υπόλοιπη οικογένεια.
Τι σε γοητεύει στη Δύση;
Δύση για μένα είναι: αναγέννηση – τέχνη –πολιτισμός –ζωγραφική – διαφωτισμός.
Τι σε απωθεί;
Απεχθάνομαι τους τύπους. Και στη Δύση επικρατεί μόνον η λογική, δεν χωρά περιθώριο λάθους και όλα λειτουργούν σαν ρολόι, όλα τυπικά!
Έχεις φανταστεί τον εαυτό σου να ζεις στο Βυζάντιο;
Ακούω διηγήσεις, μέσα από την Ιστορία κι αφουγκράζομαι όσα έχουν συμβεί. Με τα μάτια της ψυχής έπλασα μια εικόνα της μεγάλης ακμής αλλά δυστυχώς και της πτώσης.
Που θα ήθελες να εμφανιστείς και να σε αποθεώσουν; Πως φαντάζεσαι το χώρο;
Οι συναυλιακοί χώροι, τα μέγαρα μουσικής και οι μουσικές σκηνές πάντα υπάρχουν στη πορεία όλων των καλλιτεχνών και αναγκαία εμφανίζονται σε αυτά και αποτελούν επιλογές του καθενός. Αυτό που θα με συγκλονίσει και έχει περάσει μια φορά από το νου μου, είναι να ερμηνεύσω το «η Ρωμανία επάρθεν» εντός της Αγιάς-Σοφιάς με τον πιο κορυφαίο Έλληνα Καλλιτέχνη της παραδοσιακής και βυζαντινής μουσικής τον Πέτρο Γαϊτάνο, οι φωνές μας να συμπληρώσουν η μία την άλλη και με την συνοδεία μιας ποντιακής λύρας, απαλά να παίζει. Να «ταρακουνηθεί» ολόκληρη η Αγιά-Σοφιά μπας και ξυπνήσει η Ρωμιοσύνη.
Θα μπορούσες να σε φανταστείς σε ένα γυναικείο ροκ συγκρότημα;
Όχι, δεν έχει περάσει ποτέ από το νου μου κάτι τέτοιο… Δεν νομίζω ότι θα μου ταίριαζε να είμαι μέλος ροκ συγκροτήματος. Όχι πως υποτιμώ τη μουσική, κάθε άλλο! Απλά εμένα δεν μου ταιριάζει νομίζω. Ίσως να μη μπορούσα να το υποστηρίξω.
Τι γνώμη έχεις για τη Madonna;
Θεωρώ πως είναι η κορυφαία pop τραγουδίστρια του αιώνα. Όσον αφορά τη μουσική και την εξωτερική της εμφάνιση εξελίσσεται συνεχώς. Της αρέσει να πειραματίζεται και τα καταφέρνει μια χαρά. Είναι μια πραγματική σταρ. Σταρ για μένα θα πει… ότι κάνεις να γίνεται μόδα. Πραγματικά η κάθε κίνηση της η όποια ενδυματολογική της επιλογή όσα χρόνια και αν περάσουν γίνεται μόδα. Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας της. Θεωρώ Madonna γεννιέται μια στα εκατό χρόνια.
Πως φαίνεται η κρίση στα μάτια μιας νέας ταλαντούχας κοπέλας;
Η κρίση στα μάτια μιας νεαρής Ελληνίδας όπως εγώ. Αποτελεί μάστιγα για την ελληνική νεολαία. Είναι σα μια ρουφήχτρα καταμεσής στο πέλαγο, έτοιμη να ρουφήξει ότι βρει μπροστά της. Νιώθω θυμό, νιώθω πίκρα απέραντη, νιώθω να πνίγομαι, να θέλω να φωνάξω, να πω «Σταματήστε!». Ναι, αυτό ακριβώς. Νιώθω να θέλω να μπω μπροστά στο διάβα όλων αυτών των νέων, που θέλουν να βρουν την τύχη τους σε άλλη γη. Δεν είναι αυτό η πατρίδα μου. Δεν είναι αυτό η Ελλάδα μου. Θέλω να πω στους συνομηλίκους μου να μη κιοτέψουν. Να μείνουν να αγωνιστούν εδώ. Έτσι θα δείξουν τη δύναμή τους, εδώ στη πατρίδα μας και στα καλά και στα κακά.
Για τους πρόσφυγες, τι λες;
Μεγάλη πληγή. Παγκόσμια πληγή. Ντροπή απέραντη που είμαι άνθρωπος. Ήθελαν άραγε αυτοί οι άνθρωποι να ξεσπιτωθούν; Ήθελαν άραγε να χάσουν τα υπάρχοντά τους και να καταντήσουν ζήτουλες των κρατών; Ως παιδί 5ης γενιάς προσφύγων, νιώθω τι ακριβώς έχει συμβεί και γιατί έχει συμβεί. Είναι τα παιχνίδια των κρατών. Είναι τα παιχνίδια των συμφερόντων. Δε φταίνε οι λαοί. Φταίνε οι πολιτικές τους. Νιώθω πως θα ‘ρθει καλοκαίρι και πια η θάλασσα του Αιγαίου δεν θα είναι ίδια. Εσείς, εμείς, εγώ θα μπορέσουμε να απολαύσουμε ανέμελοι ξανά ποτέ το γαλάζιο του Αιγαίου; Σα να μην έχει συμβεί ποτέ και τίποτε; Πιστέψτε με τίποτε δε θα είναι το ίδιο. Σίγουρα, με την είσοδο των προσφύγων εισέβαλλαν και κακοποιά στοιχεία. Σε αυτό φυσικά και είμαι αντίθετη και το καταδικάζω. Ο Θεός θα μας φυλάει να μην δει η γενιά μου ξανά τη προσφυγιά.
Πολλοί νέοι της ηλικίας σου σχεδιάζουν να φύγουν στο εξωτερικό. Είναι κάτι που το σκέφτεσαι κι εσύ; Κι αν ναι, σε ποια χώρα θα ήθελες να πας και τι θα κάνεις εκεί;
Αν οι νέοι της ηλικίας μου σκέφτονται να επεκτείνουν τη μόρφωσή τους και σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού και μετά να επιστρέψουν στη χώρα τους τότε ναι είμαι σύμφωνη. Είμαι αντίθετη στο να φεύγει το δυναμικό της Ελλάδας που είναι οι νέοι για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί αυτό το κομμάτι το ψωμί θα το βρουν και εδώ, τουλάχιστον όμως θα είναι στη πατρίδα. Στα πλαίσια των σπουδών μου σκέφτομαι κι εγώ να σπουδάσω σε πανεπιστήμιο της Βόρειας Ευρώπης για να εξελιχθώ στο κομμάτι το μουσικό…
Πες μου αυτό που θα ήθελες πολύ να πεις, αλλά δεν σε ρώτησα…
Θα ήθελα να κλείσω με μια ευχή σε ένα ιδιαίτερο πρόσωπο, ξεχωριστό για μένα… που άθελά του στάθηκε σημείο αναφοράς στη μουσική μου πορεία, στο να διαμορφώσω το χαρακτήρα μου: «Φως στα μάτια σου».
