Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Η πολιτική υποκρισία δεν είναι κάτι άγνωστο σε κανέναν πολίτη, καμίας χώρας. Ωστόσο η υποκρισία της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προκάλεσε αυτή τη φορά το γέλιο δημοσιογράφων που την παρακολουθούσαν και την έντονη αμηχανία της ίδιας.
Για να το πάρουμε όμως από την αρχή. Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την δημόσια καταγγελία του Νικολά Μαδούρο ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να στήσουν πραξικόπημα στη Βενεζουέλα. Η καταγγελία ακολούθησε μια όντως δύσκολο να υποστηριχθεί κίνηση του Ομπάμα να διακηρύξει τη Βενεζουέλα «απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ».
Αυτό από μόνο του δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί. Ωστόσο ο Μαδούρο το συνέδεσε και με μια συνομωσία, την οποία ανακάλυψαν οι μυστικές υπηρεσίες της Βενεζουέλας και την οποία επίσης δημόσια ανακοίνωσε ο πρόεδρος της χώρας. Ο Μαδούρο μίλησε για συνομωσία στην οποία συμμετείχε ο Κάρλος Μανουέλ Οσούνα Σαράκο, ο οποίος δραστηριοποιείται λίγο έξω από τη Νέα Υόρκη και το Μιάμι με τη βοήθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Υπάρχει μάλιστα σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βενεζουέλας ηχητικό ντοκουμέντο με τον Οσούνα να διαβάζει δήλωση των αρχηγών του πραξικοπήματος που θα ανακοινωνόταν μετά το πραξικόπημα.
Υπάρχει ήδη στο παρελθόν άλλη μια προσπάθεια των ΗΠΑ για πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, με συνομωσία το 2002 εναντίον του Ούγκο Τσάβες, την οποία οι ΗΠΑ στήριξαν δημόσια, πριν πέσει το πραξικόπημα και επιστρέψει ο Τσάβες στην εξουσία.
Στις σημερινές καταγγελίες του Μαδούρο, το Στέιτ Ντιπαρτμεντ έσπευσε να απαντήσει δια της εκπροσώπου του Τζεν Πσάκι η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι «Σύμφωνα με τη μακροχρόνια πολιτική τους, οι ΗΠΑ δεν στηρίζουν μεταβάσεις με μη συνταγματικά μέσα. Οι πολιτικές μεταβάσεις θα πρέπει να είναι δημοκρατικές, συνταγματικές, ειρηνικές και νόμιμες».
Αυτό προκάλεσε το γέλιο ενός δημοσιογράφου ο οποίος γελώντας της θύμισε πως πληθώρα γεγονότων στη λατινική Αμερική αποδεικνύουν πως αυτό δεν ισχύει. Ο Πσάκι απάντησε ότι αναφέρεται στις παρούσες αναφορές για προσπάθεια πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα με σχετική αμηχανία, για να λάβει την απάντηση πως σε κάθε περίπτωση «δεν μπορεί να αναφέρεται σε μακροχρόνια πολιτική πρακτική των ΗΠΑ».
Κάποια έργα τα έχουμε δει να παίζονται ξανά και ξανά, τόσο που και τα πιο τραγικά, δια της επαναλήψεως, καταντούν γελοία.
