Γράφει ο Μάκης Ανδρονόπουλος*
«Τη χρονιά εκείνη, καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί.
Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια,
μέχρι που συμπληρώθηκε γενιά
χωρίς καμιά καινούργια γενιά να΄ρθει στον κόσμο…»
Δημήτρης Δημητριάδης, «Πεθαίνω σαν χώρα», εκδ. Άγρα
Η χρονιά αυτή είναι βέβαιο ότι θα κλείσει με αισθητή μείωση των γάμων και κατ΄επέκταση, μείωση των γεννήσεων. Το ίδιο θα συμβεί και το 2013. Ο καθένας από μας γνωρίζει τουλάχιστον ένα ζευγαράκι που δεν αποτολμά τον γάμο εξ αιτίας της ανεργίας και της οικονομικής κατάστασης. Με 400-500 ευρώ όσοι δουλεύουν δεν μπορούν να προχωρήσουν σε γάμο. Πόσο μάλλον οι χιλιάδες των άνεργων πτυχιούχων. Έτσι, το δημογραφικό πρόβλημα στη χώρα μας που ήταν ούτως ή άλλως οξύ και πριν από την κρίση, θα αποκτήσει εκθετική ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.
Σε αυτό θα συμβάλει και η κατάργηση όλων των πολιτικών στήριξης της οικογένειας και των νέων παιδιών. Το κράτος είναι πλέον εχθρός της οικογένειας και επιδιώκει την εξόντωσή της. Ο φορολογικός συντελεστής 45% για εισοδήματα 26.000 ευρώ που αποσύρθηκε, ήταν απόπειρα δολοφονίας. Αλλά ούτως ή άλλως η νέα φορολογική πολιτική αποβλέπει στην κατάργηση της ενδοοικογενειακής αλληλεγγύης. Θα φορολογήσει τα λεφτά στήριξης των γονιών προς τα παιδιά και των παιδιών προς τους γονείς. Το τέλος της ελληνικής οικογένειας είναι προδιαγεγραμμένο.
Αν προσθέσουμε το 1,5 εκατ. μεταναστών, τις 3.500 αυτοκτονίες (που είναι πολύ περισσότερες, αλλά δεν δηλώνονται ως τέτοιες), τους 20.000 αστέγους των Αθηνών, τους θανάτους από το στρες και την δραματική κατάρρευση του συστήματος υγείας και την εκτέλεση του υπαρκτού κοινωνικού κράτους, η εικόνα γίνεται πιο ευκρινής. Ζούμε σε μια χώρα στα πρόθυρα ανθρωπιστικής κρίσης.
Όταν η κυβέρνηση τρέχει να ανακοινώσει την ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία για εξετάσεις και θεραπείες για τα επόμενα τρία χρόνια 300.000 άνεργων και ανασφάλιστων (που όμως είναι 1,2 εκατ. αλλά δεν έχουν την ιδιότητα του ανέργου όπως την ορίζει η γραφειοκρατία), όταν ο υπουργός Παιδείας –μετά την δημοσιοποίηση του αριθμού των 2.000 παιδιών που υποσιτίζονται– σπεύδει να ανακοινώσει ότι από τον Φεβρουάριο θα ξεκινήσει η δωρεάν παροχή γάλακτος και φρούτων στα σχολεία (γιατί τον Φεβρουάριο άραγε;) σημαίνει πως πράγματι είμαστε μπροστά σε επικείμενη ανθρωπιστική κρίση, η οποία, όπως πολλοί φοβούνται, θα λάβει διαστάσεις και εξ αιτίας των παράλογων αυξήσεων της τιμής του πετρελαίου και του ρεύματος.
Με αυτούς που άρπαξαν τον πλούτο της χώρας και έχουν βγάλει στο εξωτερικό πάνω από 600 δισεκ. ευρώ και με τις πολιτικές που εφαρμόζονται για να σωθεί (;) η χώρα, δεν μπορούμε να μιλάμε για κοινωνική συνοχή. Δεν υπάρχει, έχει διαρραγεί και αυτό θα αποδειχθεί σύντομα. Με την ανεργία στο 26% και τη βαθιά ύφεση να εισέρχεται στον έκτο χρόνο, με την επικείμενη εφαρμογή μέτρων 14 δις ευρώ το 2013 και άλλων 6,4 δισ. ευρώ, για τη διετία 2015-2016, και την κυβέρνηση έτοιμη να πουλήσει δύο από τα υπό κατασκευή υποβρύχια και να εκχωρήσει την Εθνική Τράπεζα στη Deutsche Bank που ορέγεται τους ελληνικούς ενεργειακούς πόρους, μπορούμε να μιλάμε, ως λογικοί άνθρωποι και όχι ως συνομωσιολόγοι, για τη συστηματική εξόντωση του λαού της Ελλάδας και την κατοχή της από ξένους. Αυτό με μια λέξη λέγεται γενοκτονία.
*Ο Μάκης Ανδρονόπουλος είναι δημοσιογράφος, blogger και συγγραφέας του βιβλίου «Η Ελλάδα στο ντιβάνι – Διεργασίες ανατροπής γύρω από την ιστορία, τη γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011).
