Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow@Nakos_Ioannis
Λίγα εικοσιτετράωρα μετά και το επίσημο πέρας των γερμανικών εκλογών και η Γερμανία προσπαθεί να συνέλθει από τα ομολογουμένως ανησυχητικά ευρήματα της κάλπης. Το μεγαλύτερο σοκ αποτέλεσε η άνοδος της ακροδεξιάς και η είσοδος της στην Βουλή για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας.
Παράλληλα βαριές απώλειες της τάξης του 20% σημείωσε και το κόμμα της κ.Μέρκελ το οποίο μπορεί να έκοψε πρώτο το νήμα της εκλογικής κούρσας με αρκετά μεγάλη διαφορά απο το SPD του κ.Σουλτς, όμως δεν κατάφερε να ‘’μιλήσει’’ και να ‘’απευθυνθεί’’ σε όσους εξ’αρχής στόχευε.
Από την άλλη πλευρά οι Σοσιαλδημοκράτες υπέστησαν συντριπτική πανωλεθρία, με τα ποσοστά του SPD, να πιάνουν πάτο και το κλίμα στο στρατόπεδο του κ.Σουλτς να είναι ιδιαίτερα κακό την επομένη κιόλας των γερμανικών εκλογών. Ήδη από την πρώτη επίσημη ενημέρωση των αποτελεσμάτων οι Χριστιανοδημοκράτες διεμήνυσαν πως δεν προτίθενται να συμμετέχουν σε μια εκ νέου κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, ενδεχομένως έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της μια πιθανή εκ νέου εξαέρωση της εκλογικής τους δύναμης.
Παρατηρούμε δηλαδή ότι το πολιτικό κόστος αποτελεί μείζωνος σημασίας θέμα ακόμη και σε ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης και πως τα πολιτικά παίγνια είναι ένα φαινόμενο αφενώς διαχρονικό και αφετέρου δίχως στενό γεωγραφικό ορίζοντα.
Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένη την μέχρι στιγμής άρνηση του SPD για συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό με τους Χριστιανοδημοκράτες, οι επιλογές για την κ.Μέρκελ περιορίζονται δραματικά και οδηγούν τις πολιτικές εξελίξεις στον μονόδρομο του λεγόμενου ‘’Συνασπισμού Τζαμάικα’.
Ο τελευταίος εάν επιτευχθεί το πολιτικό consensus θα περιλαμβάνει εκτός του αναμενόμου CDU, το κόμμα των Φιλελευθέρων, όσο και εκείνο των Πρασίνων.
Οι τελευταίοι ήδη απάντηση θετικά στην πιθανότητα έναρξης των συζητήσεων και μαζί με τους Φιλελεύθερους αναμένεται να σχηματίσουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πολιτικό τρίγωνο το οποίο κατά πάσα περίπτωση θα βγάλει ‘’λευκό καπνό συνεννόησης’’ σε αρκετό διάστημα από σήμερα.
Ένα σκηνικό το οποίο μου έκανε θετική εντύπωση ήδη από το μακρυνό 2013 ήταν το γεγονός πως όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι κάθισαν από κοινού και με σαφή προγραμματική ατζέντα απόψεων και προτάσεων σε ένα τραπέζι το οποίο είναι γνωστό ως ‘’Γύρος των Ελεφάντων’’. Εκεί η κ Ανγκελα Μέρκελ ανέδειξε για ακόμη μια φορά τα ηγετικά της χαρακτηριστικά καθώς από την μια δήλωσε πως δεν έχει πρόθεση να σχηματίσει μια κυβέρνηση μειοψηφίας, και από την άλλη φάνηκε να επιδεικνύεο πολιτικό πολιτισμό και ανωτερότητα σεβόμενη την επιλογή των Σοσιαλδημοκρατών. Επίσης η Σιδηρά Κυρία της Ευρώπης εμφανίστηκες αισιόδοξη ότι θα καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση πριν τα Χριστούγεννα δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως :«Γενικά είμαι πάντα αισιόδοξη»και πως : «Η δύναμη κρύβεται στην ηρεμία».
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, το σημείο καμπής το οποίο βιώνει η γερμανική πολιτική, είναι μια δύσκολη πολιτική εξίσωση με αρκετούς αποδέκτες και αίτια εμφάνισης, αλλά και ακόμη περισσότερους εγκυμονούντες κινδύνους.
Ο τελευταίος ακούγεται στο όνομα ΑFD,του οποίου η δυναμική είχε ήδη αρχίσει να γίνεται εμφανής αρκετούς μήνες πριν και πιο συγκεκριμένα στις εκλογές των πρώτων κρατιδίων της Γερμανίας. Βέβαια δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω πως υπάρχουν ‘’ψίθυροι’’ πως πίσω από την χρηματοδότηση του εν λόγω ακροδεξιού κόμματος βρίσκονται ρωσικά κεφάλαια, αλλά οι μέχρι στιγμής ‘’κατηγορίες’’, νομίζω πως θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.
Τέλος ένα ακραίο σενάριο το οποίο συγκεντρώνει και τις λιγότερες πιθανές εφαρμογής είναι το σενάριο της πλήρους κατάρευσης των διαπραγματεύσεων μεταξύ CDU,FDP, και Πρασίνων κάτι το οποίο και σημαίνει πως θα πρέπει να έχουμε την προκήρυξη εκ νέου εκλογών, γεγονός που θα σημαίνει και την ταυτόχρονη οπισθοδρόμηση αλλά και καθυστέρηση λήψης αποφάσεων τόσο σε εσωτερικό επίπεδο, όσο και σε εξωτερικό για τα λεγόμενα ‘’σημαντικά ευρωπαϊκά σχέδια’’ για τα οποία η Γερμανία όχι μόνο έχει λόγο και άποψη αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό φαίνεται να τα διαμορφώνει κίολας.
