Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Από τις αντιφάσεις της διεθνούς πολιτικής σκηνής. Εντυπωσιάζουν οι αναπάντεχες μελίρρυτες αγάπες , πρώην κεντρικών αντιπάλων. Σαφώς και σκανδαλίζει έναν μεγάλο παίκτη, να φέρει κοντά του και να κερδίσει την υποταγή, ενός πρώην μικρού αλλά εντυπωσιακού αντιπάλου του. Αυτού που του υπονόμευε το γόητρο της παντοδυναμίας και τον περίπαιζε στη λογική «Δαυίδ – Γολιάθ» ! Όταν θεωρείσαι υποτεταγμένος σε ένα σύστημα ισχύος, τότε οι συμπεριφορές σου είναι προβλέψιμες, τα όριά σου εγνωσμένα και κάποτε γίνεσαι «άνοστος» ! Ο πρόεδρος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πορεύτηκε αρχικά στην διεθνή του παρουσία, κόντρα σε όλους και σε όλα, στην δύση. Έσπειρε τον τρόμο και την βεβαιότητα σε όλους μας τους οικονομικούς και γεωστρατηγικούς εταίρους, για το που πάει τη δουλειά ! Και δεν απήχε πολύ από την πραγματικότητα με τα καμώματά του, η στρατηγική συνεργασία του, με την Ρωσία, την Βενεζουέλα ή και αυτό ακόμα το Ιράν. Βεβαίως το φλέρτ του, με αυτούς τους ξεχωριστούς για την Ελλάδα εταίρους, εξατμίστηκε σύντομα, γιατί επήλθε η επίγνωση. Στις μέρες μας η Ελλάδα είναι τροχιοδρομημένη, επάνω στα αχνάρια των παλιών και σταθερών γεωστρατηγικών της συμμαχιών. Στις μεν οικονομικές της επιλογές και δυνατότητες, είναι προσδεδεμένη στο άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνιστώντας συνάμα και μέλος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στα δε θέματα της εθνικής της ασφάλειας, διάγει μια πολύ φιλική περίοδο συνεργασίας με τις ΗΠΑ και είναι ενταγμένη μέσα στο πακέτο ασφάλειας, που διατρέχει την δύση. Τα δυο πάνω παραπάνω κεντρικά πολιτικά, εθνικά προτάγματα της Ελλάδας, δεν ήταν με την έλευση των Αλέξη Τσίπρα- Καμμένου στην εξουσία, δεδομένα.
Αναφαίνεται έτσι το ερώτημα, αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα αποσπάσει ωφελήματα, από το σημερινό θετικό γεωστρατηγικό μας status; Δύσκολα θα απαντούσε κανείς, διότι ναι μεν καλό το σημερινό status, από την άλλη την χώρα μας διατρέχει το βαλκανικό σύνδρομο. Δηλαδή αρεσκόμεθα στην σιγουριά την Δύσης, αλλά την κάνουμε και «γυριστή», με αντιστυστημική υστερία, όταν οι εταίροι μας γίνουν υπέρ του δέοντος σκληροί ! Συνεπώς το κλίμα υπεραισιοδοξίας που έχει διαμορφωθεί, δοθέντος ότι διάγουμε και μια άκρα πολωτική προεκλογική περίοδο, δεν είναι ωφέλιμο. Από την άλλη πρέπει να προσέξει την στρατηγική της η «Νέα Δημοκρατία» και να στηριχτεί περισσότερο στις δικές της δυνάμεις και στην ειλικρινή σχέση που ήδη χτίζει με τον ελληνικό λαό, προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές και να ξεκινήσει το ανορθωτικό της έργο, παρά να δυσφορεί σαν «απατημένη σύζυγος», για τα «αδειάσματα» που τρώει κατακέφαλα από το δυτικό παράγοντα. Ας θυμηθεί εδώ η φιλελεύθερη παράταξη, ότι στην μεταπολιτευτική μας ιστορία, κανένα κόμμα δεν κέρδισε τις εκλογές «επειδή το ήθελαν οι ξένοι», όπως καλλιεργείται αυτός ο αστείος μύθος στα καφενεία. Το πρόγραμμά σου και η εντιμότητα του λόγου σου, θα σου χαρίσουν την νίκη και όχι οι ξένοι. Την «Νέα Δημοκρατία» ήθελαν το ΄81 οι ξένοι και ο Ανδρέας Παπανδρέου έσκισε τα δίχτυα ! με το 48%, έναντι 36% της Ν.Δ. Ιστορικά μαθήματα που δεν πρέπει να ξεχνούμε.
Τέλος θα πρέπει να αποτιμήσουμε τι εν τέλει θα ωφεληθεί η Ελλάδα, από το καλό ομολογουμένως γεωστρατηγικό μας status και δη με τους Αμερικανούς. Σε τούτη την φάση της έξαρσης, είναι δύσκολες ασφαλείς εκτιμήσεις, μέσα στον θόρυβο και τη φασαρία! Αναμένουμε κάποια δωρεάν οπλικά συστήματα, θα μας παρασχεθούν εχέγγυα, ότι σε μια κρίση με τους Τούρκους στο Αιγαίο, οι ΗΠΑ θα καθαρίσουν το θέμα, θα μας προστρέξουν ακόμα σε ένα θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο; Τι τελικά από όλα αυτά ή και άλλα, μπορούμε να περιμένουμε; Γιατί τελικά στην ζωή και περισσότερο στη διπλωματία, μετρούν τα έργα και όχι τα λόγια… Άμα δούμε τις πρώτες κινήσεις από τον μεγάλο σύμμαχο, θα μπορούμε να εκτιμήσουμε, αν κάτι επιτύχαμε, οι πάλι φρούδες ελπίδες. Έως τότε, σύνεση και ψυχραιμία!
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων www.panosavramopoulos.blogspot.gr
