Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
Σήμερα το πρωί ξυπνήσαμε σε μια χώρα όπου συνέβησαν τις προηγούμενες ώρες τόσα πολλά γεγονότα που έχουν ιστορική σημασία μόνο και μόνο για το γεγονός ότι ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα τα δούμε. Και για να το ξεκαθαρίσω από την αρχή, η νίκη ενός κόμματος προερχόμενο από τη ριζοσπαστική αριστερά, είναι μόνο ένα από αυτά.
Έτσι παρά το γεγονός ότι η ιστορική νίκη της αριστεράς στην Ελλάδα, επισκιάζει οτιδήποτε άλλο συμβαίνει για πρώτη φορά και διεκδικεί το χαρακτηρισμό του ‘ιστορικού συμβάντος’ ακόμη και με χιουμοριστικό τρόπο, εμείς τα βάλαμε κάτω και βρήκαμε τα γεγονότα που σε άλλες εποχές θα μας φαίνονταν αδύνατα ή έστω θα προκαλούσαν τον ξάφνιασμά μας.
Για πρώτη φορά λοιπόν στην Ελλάδα κυβερνούν κομμουνιστές. Εκείνοι που ηττήθηκαν με τη συμφωνία της Βάρκιζας και περίμεναν υπομονετικά με τα χρόνια τη σταδιακή τους επίσημη πολιτική αποκατάσταση από το ελληνικό κράτος, με τους Κ. Καραμανλή, Κ. Μητσοτάκη και Α. Παπανδρέου να παίζουν ιστορικό ρόλο σε πτυχές του πονεμένου αυτού θέματος.
Για πρώτη φορά επίσης ο πρωθυπουργός της χώρας δεν ορκίζεται με θρησκευτικό όρκο.
Και ενώ κάτι τέτοιο θα το περιμέναμε από τον Αλέξη Τσίπρα, σκέφτεται επίσης κανείς ότι είναι εκείνος που για πρώτη φορά, μετά τη νίκη στις εκλογές ως πρωθυπουργός, τον πρώτο που επιλέγει να συναντήσει, δεν είναι τον Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά ο Αρχιεπίσκοπος της Ορθόδοξης Ελλαδικής Εκκλησίας; (Για όσους δεν έχουν διαβάσει τα νέα, ο λόγος της προσωπικής επίσκεψης ήταν να δείξει ότι σέβεται το ρόλο του Αρχιεπισκόπου, εκφράζοντάς του προσωπικά την επιθυμία να μην ορκιστεί με θρησκευτικό όρκο και να αφήσει στην ευχέρεια του κ Ιερώνυμου το να παραβρεθεί ή όχι στην ορκωμοσία του πρωθυπουργού.)
Για πρώτη φορά επίσης συγκυβερνά η αριστερά με τη δεξιά. Για την ακρίβεια μάλιστα ζούμε σε μια συγκυρία όπου ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα έχει την πιο στενή πολιτική (όχι βέβαια ιδεολογική) συνεννόηση με ένα κόμμα που τοποθετείται στη συντηρητική δεξιά. Ίσως σημείο των καιρών για το ποια είναι σήμερα η αίσθηση εθνικής κυριαρχίας των ελλήνων πολιτών.
Το άλλο που συνέβη για πρώτη φορά μετά από 92 ολόκληρα χρόνια (εξαιρώντας βέβαια τα χρόνια της επταετίας της χούντας) είναι ότι θα απουσιάζει το όνομα Παπανδρέου τελείως από την ελληνική Βουλή.
Στα λοιπά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια τα ποσοστά του Βασίλη Λεβέντη και του κόμματός του, Ένωση Κεντρώων είναι ιστορικά υψηλά με 1,79% στην επικράτεια αλλά πολύ περισσότερο στα αστικά κέντρα της βορείου Ελλάδας όπου άγγιξε το 5,11% και 4,04% σε Ά και ΄Β Θεσσαλονίκης αντίστοιχα. Ενδεικτικό ίσως της κρίσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας.
ΥΓ1. Μιας και λέμε για Α Θεσσαλονικής, οι φανατικοί και μη οπαδοί του πολιτικού φαινομένου που ακούει στο όνομα Κώστας Ζουράρις θα έχουν πια για πρώτη φορά την ευκαιρία να τον θαυμάζουν στα έδρανα της Βουλής.
