Θα γκρινιάξω πάλι σήμερα και θα με λένε κακό. Αλλά όταν «το παραμύθι πάει σύννεφο», προτιμώ να κάνω τον κακό από το να κάνω τον μαλάκα. Έβλεπα χθες τα διαφημιστικά σποτ της καμπάνιας «Ελλάδα – Ευρωπαϊκή Ένωση Μαζί» που βγήκαν στον «αέρα» από τo Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών. Διάσημοι έλληνες όπως και διάσημοι φίλοι της Ελλάδας κάνουν δηλώσεις για το πόσο σημαντική είναι η Ελλάδα για την Ευρώπη αλλά και τούμπαλιν, πόσο σημαντική είναι η Ευρώπη για την Ελλάδα. Πάλι καλά που δεν έχουν σαν μουσικό «χαλί» τον ερωτικό Γιάννη Πάριο.
Αλλά την ουσία του concept δεν θα την κρίνω και δεν την αξιολογώ. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι κάτι καλύτερο, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Η απορία είναι ποιο στόχο υπηρετεί αυτή η καμπάνια; Τι θα κρίνει την επιτυχία της; Ποια είναι τα προσδοκώμενα αποτελέσματά της;
Το Γραφείο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν με ενδιαφέρει. Αλλά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι ένας ευφυής πολιτικός και με πολύ καλή αίσθηση του τι είναι επικοινωνιακά αποδοτικό. Απορώ λοιπόν πραγματικά πώς δέχθηκε να βάλει την υπογραφή του σε μια διαφημιστική καμπάνια που δεν απαντά πειστικά σε κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα.
Εδώ θα τρελαθούμε τελείως. Στόχος είναι να πεισθεί ο κυρ – Μήτσος στα Πετράλωνα πως πρέπει να πληρώσει το «χαράτσι» της ΔΕΗ για να συνεχίσουν να είναι «μαζί» Ευρώπη και Ελλάδα; Ή μήπως επιδιωκόμενος στόχος είναι η άνεργη Μαρία με τα δύο μεταπτυχιακά, να αισθανθεί καλύτερα που είναι μια ευρωπαία άνεργη; Ή πάλι , ο Σταύρος που καταστράφηκε από ΙΚΑ, Εφορία και τράπεζες. Υπάρχει περίπτωση να νιώσει λιγότερη απόγνωση επειδή κυματίζουν μαζί οι σημαίες της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Αν ο στόχος είναι το εγχώριο ακροατήριο τότε το μήνυμα είναι απολύτως λάθος. Αν ο στόχος είναι ο υπόλοιπος κόσμος, που θα ήταν και το σωστό, τότε η καμπάνια δεν θα έπρεπε να «τρέχει» στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια. Θα έπρεπε να «τρέχει» στα βρετανικά μέσα διεθνούς εμβέλειας, τις μέρες αυτές που τα μάτια όλου του πλανήτη είναι στραμμένα στο Λονδίνο.
Θα πει κάποιος, μα τότε το κόστος θα ήταν πολλαπλάσιο. Ναι σωστά, αλλά τότε το κόστος θα είχε κάποιο όφελος, θα υπηρετούσε ρεαλιστικούς επικοινωνιακούς στόχους και θα μπορούσε να προσδοκά αποτελέσματα. Σήμερα «καίγονται» έστω και λιγότερα χρήματα, αλλά χωρίς καμία απολύτως λογική. Και εν πάση περιπτώσει, αν επρόκειτο για μια καμπάνια έξυπνη και ευρηματική, με ολοκληρωμένο σχεδιασμό στόχων και αποτελεσμάτων, θα μπορούσαν να βοηθήσουν οικονομικά και πολλοί Έλληνες που έχουν και τις δυνατότητες και τη διάθεση. Αλλά περιμένουν να δουν πραγματικά κάτι διαφορετικό και όχι «μία από τα ίδια» και ως περιεχόμενο αλλά πάνω απ’ όλα ως «λογική».
Κατανοώ ασφαλώς πως τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια «πεινάνε». Κατανοώ πόσο σημαντικό είναι για αυτά το χρήμα της κρατικής διαφήμισης. Όμως εδώ η ευκαιρία χάθηκε. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν η απόλυτα ιδανική ευκαιρία για να πούμε την άποψή μας στον υπόλοιπο κόσμο. Και να το κάνουμε μια στιγμή που θα μπορούσε να αποσπάσει τη μεγαλύτερη δυνατή διεθνή προσοχή. Τώρα, το μόνο που επετεύχθη με την καμπάνια αυτή είναι να χαμογελάσουν τα λογιστήρια των καναλιών και να πέσουν μερικές «χριστοπαναγίες» από αγανακτισμένους έλληνες τηλεθεατές που «λιώνουν» από τον καύσωνα, είτε γιατί φοβούνται να ανοίξουν το κλιματιστικό, είτε γιατί το εκκαθαριστικό της εφορίας δεν τους άφησε περιθώρια για διακοπές.
ΥΓ1: Παίζει και το ενδεχόμενο βέβαια να μην ξέρουμε τι να πούμε στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα είναι ακόμη πιο μεγάλο, Δημήτρη μου!
ΥΓ2: Κάποιος μου είπε ότι ουσιαστικά ήταν «έτοιμη δουλειά» από πέρυσι που συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη, αλλά δεν προβλήθηκε για να μην προκαλέσει. Δηλαδή σήμερα εκτίμησαν πως τα πράγματα έχουν γίνει καλύτερα; Αν αυτή είναι η ανάλυση του επικοινωνιακού περιβάλλοντος, κλάψ’ τα Χαράλαμπε! Καλύτερα να έλεγαν πως είναι απλά τεμπέληδες….
