Για τα μάτια της Έλλης Στάη έχουν γραφτεί κι έχουν ειπωθεί πολλά. Αυτό που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί είναι πως θα γίνονταν η αιτία (ή αφορμή) για να τιναχθεί στον αέρα η κατ’ αρχήν συμφωνία του debate μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα. Έτσι ξύπνησε ο Αλέξης ρε παιδί μου και είπε: ‘Σιγά μη τρέχω για να δω μόνο τα μάτια του Σαμαρά και του Χατζηνικολάου. Θέλω και την Έλλη!».
Τώρα θα μου πείτε και οι άλλοι γιατί στύλωσαν τα πόδια; Στ’ αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω.Υποθέτω πως έχουν κάποιο θέμα με τα μάτια της Έλλης. Μπορεί να θεωρούν πως θα ασκούσαν υπνωτιστική επίδραση στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και δεν θα ήταν τόσο αποδοτικός τηλεοπτικά, όσο μπορεί να είναι συνήθως.
Για να αφήσουμε όμως τα αστεία και τις σαχλαμάρες, η εικόνα που εκπέμπει η Ελλάδα στον υπόλοιπο κόσμο είναι πραγματικά σουρεαλιστική. Η χώρα είναι στα πρόθυρα μιας εθνικής καταστροφής που θα γυρίσει το ρολόι της ιστορίας της τέσσερις δεκαετίες πίσω. Η Ισπανία απειλείται με κραχ. Η Κύπρος είναι με το ένα πόδι στον ευρωπαϊκό μηχανισμό υποστήριξης. Ολόκληρη η Ευρώπη ζει τις πιο δραματικές στιγμές της μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο. Ολόκληρος ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα μπορεί να ξεφύγουν ανά πάσα στιγμή από τον έλεγχο και μπαίνει εκ των πραγμάτων ζήτημα παγκόσμιας διακυβέρνησης. Κι εμείς το παίζουμε … «τρελίτσα».
Οι δυο αρχηγοί που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα τσακώνονται όχι για τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά διακυβεύματα των εκλογών, αλλά για το εάν στο συντονισμό της τηλεοπτικής αναμέτρησής τους θα συμμετέχει ή όχι η κ. Έλλη Στάη. Να τους χαιρόμαστε!
ΥΓ1: Μια φορά «Ελληνάρες», πάντα «Ελληνάρες»! Και τον Τρωικό Πόλεμο για τα μάτια της Ελένης δεν τον κάναμε;
ΥΓ2: Μια και το έφερε η κουβέντα, τον Τρωικό Πόλεμο τότε καταφέραμε να τον κερδίσουμε με την επινόηση (ευφυΐα, καινοτομία, στρατηγική) του «Δούρειου Ίππου». Διότι αν περιμέναμε να κερδίσουμε από τον θυμό και τον τσαμπουκά του Αχιλλέα, εκεί θα είμασταν ακόμη! Έχει μείνει κανένας «Οδυσσέας», ρε παιδιά, σ’ αυτή τη χώρα;
