ια τη στιγμή που απογοητευμένη έβαλε τα κλάματα μπροστά στον τότε πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, μίλησε η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, όταν της ανακοίνωσε οτι δεν μπορεί να την βάλει στο ψηφοδέλτιο γιατί ήταν μικρή.
Η κ. Αγγελοπούλου, μιλώντας στην ΕΡΤ μεταξύ άλλων, περιέγραψε πώς έκλαψε μπροστά στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη όταν τη δεκαετία του 80 της ανακοίνωσε ότι δε θα την έβαζε στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας διότι ήταν ακόμα μικρή.
«Η πρώτη μου μεγάλη απογοήτευση, έρχεται την εποχή που προσπαθώ να μπω στα κοινά. Δεν ανήκω σε πολιτική οικογένεια. Ήμουν μια απλή δικηγόρος, είχα ήδη την πρώτη μου κόρη, την Καρολίνα, και ήθελα να κάνω κάτι, δε μου αρκούσε η Νομική. Μιλάμε για μια δύσκολη και σκληρή εποχή. Το 1986. Προσπαθώ να μπω υποψήφια δημοτική σύμβουλος της Αθήνας. Τότε κατέβαινε ο Μιλτιάδης Έβερτ. Ο ”μπουλντόζας”!
Τότε επικεφαλής του κόμματος ήταν ο πατέρας του Κυριάκου, ο Κώστας Μητσοτάκης. Τέλος πάντων, δεν έβρισκα ραντεβού, δε μου έδινε και κανείς σημασία, βρήκα κάποια στιγμή μια ευκαιρία και έκανα ένα ραντεβού μαζί του. Του ζήτησα να μου δώσει μια ευκαιρία για να αποδείξω αυτά που θέλω. Εκείνος, μου είπε εκ των υστέρων, πως είπε στον Έβερτ ”βάλε πολλές γυναίκες”. Για να μην τα πολυλογώ, με έβαλε ο Έβερτ, βγαίνω εκεί. Ο Έβερτ μου είπε πως επειδή είμαι και ωραία γυναίκα θα με βάλει γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Απογοητεύτηκα εγώ. Λίγο καιρό αργότερα πήγα και τον έπιασα και του λέω γιατί δε μου δίνετε μια θέση που να δουλέψω. Γιατί δε με βάζετε στα σχολεία; Ακούω ότι έχουμε προβλήματα στα σχολεία με τη χρηματοδότηση από το υπουργείο κλπ» τόνισε η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη και πρόσθεσε:
«Μου έδωσε τη θέση. Εκεί ήταν που έκανα πολλή δουλειά, γύρισα τόσα σχολεία, είδα και μίλησα με τόσους γονείς και τόσους δασκάλους. Αυτό με έβγαλε βουλευτή της Α’ Αθηνών αργότερα. Περνάνε λίγο τα χρόνια και ετοιμαζόμαστε για εκλογές και επειδή, πλέον, είχα γνωρίσει κόσμο, νόμιζα πως θα με έβαζαν υποψήφια βουλευτή στην Α’ Αθηνών. Και με Καλεί ο Μητσοτάκης και μου λέει ”συγγνώμη, δεν μπορώ να σε βάλω, είσαι μικρή, προηγούνται άλλοι πιο μεγάλοι από εσένα, με μεγαλύτερη υπηρεσία στο κόμμα. Είσαι μικρή, έχεις χρόνια μπροστά σου”! Και θυμάμαι τότε οτι αρχίζω και κλαίω, χωρίς γκριμάτσες. Μαζεύτηκα, δεν εκνευρίστηκα, εν έφυγα από το κόμμα και είπα θα βοηθήσω από τα μετόπισθεν και θα έρθει η ώρα μου. Και ήρθε»!
