Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Διότι από το όπιο του λαού, την εκμετάλλευση της θρησκοληψίας, περάσαμε στο χασισάκι του λαού, με την κομματική/γραφειοκρατική χειραγώγηση της ιδεολογίας, για να καταλήξουμε στην εκπόρνευση του κοινοβουλευτισμού!
Τι είναι αυτό το τελευταίο; Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και που αντιστρέφει την θεωρία του Jürgen Habermas. Αντί για ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών, έτσι ώστε να αντιμετωπισθεί κοινωνικώς και κεϋνσιανιστικώς ασφαλώς, η δομική οικονομική κρίση, βάζουμε την δημοκρατία στο περιθώριο. Κάνουμε, δηλαδή, δραματικές «εκπτώσεις» στους θεσμούς της πολιτείας για να επιτελέσουμε το πατριωτικό μας καθήκον – που ασφαλώς συνδέεται με την επικράτηση του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού και του γερμανικού νεοηγεμονσμού στην Ελλάδα (!) – μια και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα έφτασε να διακηρύσσει πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Επανάσταση ή υποτελής πολιτεία υπό τον Σχεδιασμό της Τρόικας, στη θέση του Κρατικού Σχεδιασμού ή της λειτουργίας της ελευθέριας αγοράς, είναι πλέον το δίλημμα. Το πρώτο υποστηρίζουν εθνικοσοσιαλιστές και όσοι επιμένουν να δοξάζουν τον τροτσκιστικό αναρχοσυνδικαλισμό ή τον μπολσεβικισμό με την μορφή του γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού, ενώ το δεύτερο ανέχονται ως υπέρτατη ανάγκη και ως «το μη χείρον βέλτιστον» όλοι οι υπόλοιποι!
Στην πραγματικότητα κανείς στην Ελλάδα δεν δηλώνει ότι συμφωνεί με την πολιτική μεθοδολογία και την πρακτική, αλλά ούτε καν με την πολιτική οικονομία και την λογιστική της Τρόικας. Είναι σαν η Ελλάδα να βρίσκεται υπό κατάληψη, μετά από μια πολεμική αναμέτρηση και μια συνθηκολόγηση και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να επιτελούν το πατριωτικό τους καθήκον υπονομεύοντας με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία τους δημοκρατικούς θεσμούς και το γενικότερο δημοκρατικό σχήμα του Ελληνικού Πολιτεύματος.
Κάπως έτσι είναι σαν όλοι να πιστεύουν πως η λύση στην μακρόχρονη ελληνική κοινωνικοοικονομική κρίση θα επιτευχθεί με την έμμεση ή άμεση κατάλυση της δημοκρατίας και με τον εξευτελισμό της έννοιας της λαϊκής κυριαρχίας – μετά την κακοποίηση και τον εξευτελισμό όλων απολύτως των εννοιών που ορίζουν είτε το αστικό καθεστώς, είτε την σοσιαλιστική κριτική προς αυτό.
Είδατε που είχαμε δίκιο – σου λέει το ιερατείο του ΚΚΕ, όπως και οι εκπρόσωποι του νεοναζισμού ή άλλων εκφάνσεων του εθνικοσοσιαλισμού! Μέσα στην ΕΕ οικονομική λύση υπέρ των δύο τρίτων του ελληνικού λαού και υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων δεν υπάρχει! Μόνον αυτό; Εδώ δεν υπάρχει καν δυνατότητα διαπραγμάτευσης, έρχεται με τον πλέον επίσημο τρόπο να βεβαιώσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία βλέπει πλέον τον εαυτό της, όχι ως οχυρό της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αλλά ως εμπόδιο εφαρμογής του Σχεδίου Β του Σόιμπλε, που παραπέμπει σε συντεταγμένη έξοδο από την ευρωζώνη, ή του Σχεδίου Γ εκείνων που επιδιώκουν την μη-συντεταγμένη, ανεξέλεγκτη εξέλιξη της χρεοκοπίας και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα!
Έτσι είναι τα πράγματα, έρχονται να συμφωνήσουν βαθύτατα ικανοποιημένοι οι τυχοδιώκτες της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, οι οποίοι, υποστηρίζοντας με σθένος το ότι «χώρες της ευρωζώνης δεν πτωχεύουν ποτέ», κατέληξαν να συνηγορούν υπέρ της πτώχευσης και υπέρ της ανάγκης για φτωχοποίηση με εσωτερική υποτίμηση, καθώς είναι ορθολογικό, όπως διακηρύσσουν, «μία χώρα να μην καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει»! Και ορθολογικότερο όλων, ασφαλώς, να διοργανώνει Ολυμπιάδες που αποπνέουν αυτό ακριβώς το πνεύμα!!! Βλέπεις, όπου αρχίζει η υπερτιμολόγηση και η αρπαχτή, σταματά και η όποια λογική των ελλήνων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών.
Ό, τι πιο βλακώδες, απλοϊκό, θρασύ και χυδαίο κυκλοφορεί στον αποδιανοητικοποιημένο σημερινό κόσμο μας, «ψωνίζεται» και αναπαράγεται ως κοινή λογική από αυτόν τον συρφετό που εκπροσωπείται με έναν πράγματι αντιπροσωπευτικό τρόπο στην Ελληνική Βουλή, από την Φώφη, τον Σταύρο και τον Μεϊμαράκη! Για φαντάσου να υπάρχουν άνθρωποι στον 21ο αιώνα της κυριαρχίας του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι οποίοι ισχυρίζονται πως «η χώρα δεν μπορεί να καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει»! Και μετά θεωρούν πως υπερέχουν ιδεολογικά των πλέον δογματικών αριστερών, οι οποίοι σταμάτησαν να παρακολουθούν την εξέλιξη του καπιταλισμού από την στιγμή που η επανάσταση του Λένιν έδωσε ένα «Τέλος στην Ιστορία». Έναν αιώνα πίσω φέρνουν και αυτοί, από την δεξιά ασφαλώς πλευρά τους, την ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά πιστεύουν πως σκέφτονται και ομιλούν ως σύγχρονοι φιλελεύθεροι!
Μετά από αυτά, είναι να μην αιμορραγούν μετά από τα δάκρυα βαθειάς συγκίνησης, όλες οι Παναγίες της Ελλάδας; Έμεινε πια κάτι πολιτικό ή φυσιολογικό το οποίο να διατρέχει και να οργανώνει την ελληνική κοινωνία; Όταν στην μεταφυσική, αντί της πολιτικής, βρίσκουν καταφύγιο όλες αδιακρίτως οι πολιτικές δυνάμεις από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, τι πιο εύλογο η ταχύτατη οπισθοδρόμηση της γενικής πολιτικής παιδείας στην Ελλάδα να καταλήξει να αναζητεί το μήνυμα του μέλλοντος μέσα από ακραίες εκδηλώσεις εικονολατρικής μεταφυσικής! Και πού είσαι ακόμη!
Φέρει τεράστια ευθύνη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα γι’ αυτή την μηδενιστική και μεταφυσική εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων και του τρέχοντος ορισμού της εσωτερικής τάξης των πραγμάτων, στο πλαίσιο ανάπτυξης της κοινής γνώμης! Όταν για να δικαιολογήσεις την αποτυχία σου να διαπραγματευθείς πολιτικά την ελληνική υπόθεση της ευρωζώνης στο πλαίσιο της ΕΕ και διεθνώς, καταλήγεις να μεταδίδεις το μήνυμα στην ελληνική κοινωνία πως δεν είχες καμία άλλη επιλογή από το να θάψεις το πρόγραμμά σου και να υποταχθείς στο Σχέδιο της Τρόικας που συνηθίσαμε να αποκαλούμε μνημονιακή πολιτική, επιτελώντας το πατριωτικό σου καθήκον να σώσεις την χώρα από την άτακτη χρεοκοπία ή από ένα βελούδινο διαζύγιο με την ευρωζώνη, τότε εύλογο είναι την πολιτική δυναμική στην Ελλάδα να χαράσσουν οι μεταφυσικοί της επανάστασης και οι μεταφυσικοί της θρησκείας.
Άλλωστε, συνθηκολογώντας με την συγκυριακή συμμαχία νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών της ΕΕ, δεν κάνεις τίποτε άλλο παρά να μεταμορφώνεις την ελπίδα και την αξιοπρέπεια στην οποία στήριξες την άνοδό σου στην κυβερνητική εξουσία, σε μεταπολιτική, λέγοντας την σαχλαμάρα: «αγώνας χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε»! Και αυτό, για να αποφύγουμε να συζητήσουμε στα σοβαρά το είδος του αγώνα, τον στόχο, την στρατηγική και το πρόγραμμα δηλαδή, της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα που κατέληξε, επιφέροντας κρίσιμη και ίσως ανεπανόρθωτη ζημιά στην εθνική οικονομία, να νομιμοποιεί στην πραγματικότητα πολιτικά τόσο την μνημονιακή πολιτική της κεντροευρωπαϊκής ελίτ προς την περιφέρεια, όσο και την διάσταση της υποτελούς πολιτείας για την Ελλάδα, ως μη χείρον βέλτιστον για τον λαό και την πατρίδα.
Αυτό ούτε ως δημοκρατικό πατριωτισμό θα μπορούσε να το ορίσει κάποιος, ούτε ως πατριωτική δημοκρατία! Αποτελεί αχρεία πολιτικώς προσβολή του δημοκρατικού φαινομένου και δίνει την ευκαιρία σε όλους εκείνους που επιδιώκουν την αποσύνδεση της οικονομίας από την δημοκρατία με την κυριαρχία των δικαιωμάτων της αγοράς πάνω στα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, όπως και σε εκείνους που επιδιώκουν την αποσύνδεση της πατρίδας από την δημοκρατία, ορεγόμενοι δεξιές ή αριστερές δικτατορίες, να νοιώθουν μετά από πάρα πολλά χρόνια, άνθρωποι της εποχής. Είναι τελικώς ο πολιτικός λόγος της «μη-επιλογής» με διαπραγματευτικά-πολιτικά μέσα, που προπαγανδίζει σήμερα η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, μετά την άνευ όρων «συνθηκολόγηση των Βρυξελλών», που επαναφέρει στην επικαιρότητα την μεταφυσική για να καλύψει αυτή το τεράστιο δημοκρατικό κενό που αφήνει η άνευ όρων υποχώρηση της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, μπροστά στον κίνδυνο να απολέσει την κυβερνητική εξουσία.
Όπου η αριστερά και ο προοδευτικός χώρος έκαναν εκπτώσεις στην δημοκρατία δήθεν υπέρ της οικονομίας, αλλά στην πραγματικότητα υπέρ της παραμονής τους στην κυβέρνηση, ζημίωσαν για πολλά χρόνια την κοινωνία και έβλαψαν ανεπανόρθωτα την προοδευτική κουλτούρα. Αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατανοήσει τις επόμενες ημέρες την παγίδα στην οποία είναι εγκλωβισμένος και εντός της οποίας τραβάει ολόκληρη την προοδευτική ελληνική κοινωνία, βλέπω σύντομα να μεταφέρονται με την διαδικασία του κατεπείγοντος, ακόμα και οι εικόνες της Παναγίας στην εντατική!
