Δεν υπάρχει μία και καθολική απάντηση στο γιατί δυσκολευόμαστε να βάλουμε όρια. Μπορεί να έχει να κάνει με την προσωπικότητά μας, με την ηλικία μας, με τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει, με τους ρόλους μας ή ακόμη και με την κοινωνία στην οποία ζούμε.
Για παράδειγμα, μπορεί να έχουμε μάθει από μικρή ηλικία ότι πρέπει να είμαστε πάντα πρόθυμοι και εξυπηρετικοί. Ή μπορεί να έχουμε την τάση να ελπίζουμε για το καλύτερο αντί να λαμβάνουμε δράση ώστε να το πετύχουμε. Μπορεί να δυσκολευόμαστε να χαλάσουμε «χατίρι» στους άλλους ή να θέλουμε να είμαστε αγαπητοί σε όλους.
Πώς θα μάθουμε να βάζουμε όρια;
Οι γονείς πρέπει να βοηθούν το παιδί τους να μαθαίνει τα δικά του όρια, ώστε στη συνέχεια να βάζει όρια και στους άλλους. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν το οικογενειακό μας περιβάλλον δεν μας έχει μάθει να βάζουμε όρια, μπορούμε να κατακτήσουμε αυτό το χαρακτηριστικό στην ενήλικη ζωή μας.
Το πρώτο βήμα είναι να γνωρίσουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας και τις ανάγκες τους. Σίγουρα, αυτό δεν είναι κάτι εύκολο, όμως δεν είναι και ακατόρθωτο.
Έπειτα, θα πρέπει να βρούμε το θάρρος να διεκδικούμε όσα θέλουμε και να απομακρυνόμαστε από όσα δεν θέλουμε. Να οριοθετήσουμε δηλαδή στην πράξη τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνουμε εγωκεντρικοί, εγωιστές ή ανεύθυνοι. Απλά θα πρέπει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας προκειμένου να μην πιεζόμαστε.
Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να μάθουμε να επικοινωνούμε, να κρίνουμε, να επιχειρηματολογούμε αλλά και να μη φοβόμαστε τις διαφωνίες. Φυσικά, μιλάμε πάντα για διαφωνίες που γίνονται με αλληλοσεβασμό και όχι με εκρήξεις θυμού.
Με αυτόν τον τρόπο θα θέτουμε τα όριά μας, χωρίς παράλληλα να δημιουργούμε εντάσεις.
πηγή:vita.gr
