Γράφει ο Αθανάσιος Γραμμένος
Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός προσωπικά, ισχυρίζονται ότι πρέπει αυτή η Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ΠτΔ), με την ερχόμενη τρίτη ψηφοφορία, για να αποφύγουμε τις εκλογές και την περαιτέρω αποσταθεροποίηση που αυτές θα επιφέρουν στην οικονομία. Λέει ακόμη ότι πρέπει να αποτραπεί μία ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή διότι θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τον τόπο και εν τέλει θα οδηγούσε τη χώρα έξω από το Ευρώ.
Εν τούτοις, τα κυβερνητικά στελέχη οδηγούνται σε μια παροιμιώδη αντίφαση. Επικαλούνται μεν την κρισιμότητα της κατάστασης για να θεμελιώσουν την εκλογή ΠτΔ πάση θυσία, αλλά με ιδιαίτερη ευκολία την παραβλέπουν και υποστηρίζουν τη διεξαγωγή εκλογών με δική τους υπαιτιότητα στην περίπτωση που υπερψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής (ΧΑ), βάζοντας έτσι την «πολιτική ορθότητα» υπεράνω του εθνικού συμφέροντος, όπως μάλιστα εκείνοι το ορίζουν.
Αν η ανάδειξη της ΧΑ σε ρυθμιστή της προεδρικής εκλογής δεν είναι απλώς μία πρόφαση της εκτελεστικής εξουσίας για να μπορέσει να δικαιολογήσει την ενδεχόμενη αποτυχία συγκέντρωσης των δύο τρίτων, τοτε ο ίδιος ο κος Δήμας, με τη στάση του, δείχνει ότι δεν είναι ο καταλληλότερος για τη θέση που του προτάθηκε. Αφού ο ΠτΔ συμβολίζει την ενότητα του Έθνους, τότε πρέπει να μπορεί να εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες και όχι όσους εκείνος κρίνει σκόπιμο. Θα έπρεπε, για παράδειγμα να έχει παραιτηθεί εξ αρχής από τη θέση του Αντιπροέδρου του κυβερνώντος κόμματος στην οποία παραμένει ακόμη και ιδιαίτερα όσον αφορά στους ψηφοφόρους της ΧΑ να τους ενθαρρύνει να (επαν)έλθουν στις δημοκρατικές θέσεις και στο «συνταγματικό τόξο», όχι να τους διαγράφει μονοκονδυλιά, συσπειρώνοντας τη μάζα του υπόδικου νεοναζιστικού κόμματος.
Άλλωστε, δύο βουλευτές που εκλέχτηκαν με τη ΧΑ τον έχουν ήδη υπερψηφίσει στη δεύτερη ψηφοφορία, καταρρίπτοντας το επιχείρημα του και την ευθιξία των συναδέλφων του, ενώ με μια δεύτερη αναγνωση, όλες οι θετικές ψήφοι θα έπρεπε να ερμηνευτούν από τον ίδιο και τον κο Σαμαρά ως ταύτιση με όλους εκείνους τους Έλληνες που δεν θέλουν εκλογές τώρα γιατί τις θεωρούν επιζήμιες.
Ανησυχητικό όμως είναι ότι με αυτούς τους τακτικισμούς ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για να απονομιμοποιείται οποιοδήποτε αποτέλεσμα διαμορφώνεται με ψήφους κομμάτων ή βουλευτών που δεν αρέσουν στην εκάστοτε ισχυρότερη παράταξη, υπονομεύοντας την αντιπροσωπευτική αρχή στη βάση της. Αφού είναι ανεπιθύμητες οι ψήφοι της ΧΑ, θα μπορούσαν να είναι το ίδιο και αυτές του ΚΚΕ ή των βουλευτών Παπανδρέου και Καραμανλή που έχουν σοβαρές ευθύνες για την σημερινή κατάσταση.
Εξάλλου, οι προτάσεις που γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες περί εκλογής ΠτΔ με αριθμό μικρότερο των 180 αναμειγνύουν την πολιτική με το Συνταγματικό Δίκαιο σε ακαθόριστες δόσεις, περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, ευτελίζουν το Σύνταγμα σε χρηστικό εργαλείο και αρνούναι τη ρεαλιστική σχέση ισχύος των παραγόντων του πολιτικού συστήματος.
Παρ’ όλ’ αυτά, στο βάθος τους αναγνωρίζουν –έστω και υποδόρια- ότι το πρόβλημα είναι αποκλειστικά πολιτικό σε όλες τις πτυχές του. Η παρουσία των Νεοναζί στη Βουλή, η αδυναμία συνεννόησης στο πρόσωπο του αρχηγού του κράτους, η δεδομένη πρόταση προσώπου του κυβερνώντος κόμματος, η πιθανότητα των εκλογών και η οικονομική πολιτική ως διακύβευμα, δηλαδή το σύμπλεγμα των παραμέτρων της επικαιρότητας είναι αμιγώς πολιτικό και δεν μπορεί να λυθεί με συνταγματικές ακροβασίες! Χρειάζεται πολιτική αποτελεσματικότητα και εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα για να απογυμνωθούν τα άκρα και να επιστρέψουν στα φυσιολογικά τους σπιθαμιαία ποσοστά.
Μία καλή ευκαιρία ανατροπής της αρνητικής διάθεσης των πολιτών και επανέναρξης του καλόπιστου πολιτικού διαλόγου θα ήταν η υποψηφιότητα ενός σπουδαίου και κοινώς αποδεκτού Έλληνα για τη θέση του ΠτΔ. Το αξίωμα αυτό απαιτεί κάποιον με σοφία και πολιτικό ταμπεραμέντο μεγάλου ηγέτη για να εκπληρώσει τον σκοπό του –πιο πολύ σήμερα- και όχι πρόσωπο που απλώς εξυπηρετεί πολιτικές ισορροπίες όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια –και πιο πολύ σήμερα. Όσο αυτό δεν γίνεται κατανοητό από τον πολιτικό κόσμο θα συνεχίσουμε να αναζητούμε εκτός από τον «καταλληλότερο Πρωθυπουργό» και τον «καταλληλότερο Πρόεδρο».
