Επιστήμονες από το Ουζμπεκιστάν και την Κίνα αποκάλυψαν, μετά από πέντε χρόνια κοινής έρευνας, τους κύριους παράγοντες πίσω από τη συρρίκνωση της Θάλασσας της Αράλης τα τελευταία 20 χρόνια.
Σύμφωνα με το Κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua, κυριότερες αιτίες είναι η επέκταση της γεωργικής γης αλλά ταυτόχρονα η υπερθέρμανση του κλίματος και η έλλειψη τεχνολογίας εξοικονόμησης νερού.
Από το 2000, η γεωργική γη στη λεκάνη της Θάλασσας της Αράλης έχει σταματήσει να επεκτείνεται», δήλωσε ο Τσεν Σι, διευθυντής του Κέντρου Οικολογικών και Περιβαλλοντικών Μελετών στην Κεντρική Ασία, υπό την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών.
Η πιο πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες η μείωση της επιφάνειας της θάλασσας της Αράλης προκλήθηκε από έναν συνδυασμό παραγόντων:
Αύξηση της θερμοκρασίας, έλλειψη τεχνολογίας εξοικονόμησης νερού στη γεωργική γη, επέκταση των υγροτόπων στη μέση και σε χαμηλότερες περιοχές της λίμνης και μεγάλη ποσότητα νερού που αποθηκεύεται σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς.
Οι ξηρές περιοχές αντιπροσωπεύουν πηγή σκόνης αλατιού, σοβαρή απειλή για το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων.
Επιστήμονες από την Κίνα και το Ουζμπεκιστάν έχουν προτείνει έναν οδικό χάρτη για την αποκατάσταση της οικολογίας των ξηρών περιοχών, που παλαιότερα καλύπτονταν από τα νερά της λίμνης. Έχουν χωρίσει τη Θάλασσα της Αράλης σε διάφορα τμήματα, τα οποία πρόκειται να τύχουν φροντίδας με στοχευμένα μέτρα.
Ο Τσεν Σι δήλωσε ότι η τεχνολογία εξοικονόμησης νερού είναι ένας από τους σημαντικούς τρόπους επίλυσης οικολογικών προβλημάτων στις χώρες της Κεντρικής Ασίας.
«Το 60% των υδάτινων πόρων του Ουζμπεκιστάν χρησιμοποιείται για φυτείες βαμβακιού. Οι αποτελεσματικές τεχνολογίες εξοικονόμησης νερού μπορούν να εξοικονομήσουν 8 -10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού κάθε χρόνο στο Ουζμπεκιστάν, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βιομηχανική ανάπτυξη και αποκατάσταση της Θάλασσας της Αράλης», είπε ο ερευνητής.
Η θάλασσα της Αράλης, που βρίσκεται μεταξύ του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν, ήταν κάποτε η μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο. Αυτό το υδάτινο σώμα έχει συρρικνωθεί εντυπωσιακά από το 1960 – η έκτασή του συρρικνώθηκε από 67.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα το 1960 σε μόλις 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα το 2020.
