Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Διαβάζοντας τις υιοθετούμενες απόψεις του κ.Χατζηαγγελίδη σήμερα στο RizopoulosPost, στο άρθρο με τίτλο «Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα ομοφοβικό έγκλημα», θεώρησα καθήκον μου να γράψω μερικά πράγματα.
Το να χρησιμοποιούμε την δύναμη του διαδικτύου και την φωνή που μας δίνει ένα μέσο, προκειμένου να διαπιστώσουμε αν πράγματι είμαστε υπερασπιστές της ιδεολογικής και πολιτικής μας κοσμοθεωρίας, είναι κάτι κενό και επί της αρχής ανούσιο.
Κάπως έτσι αποφάσισα να αντιμετωπίσω και το συγκεκριμένο ζήτημα, καθώς διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας την άποψη του κ.Χατζηαγγελίδη δεν μπόρεσα να μην διαπιστώσω αφενώς την κυνικότητα της γραφής του(υιοθετούμενης)και αφετέρου το τρομακτικό και σε μεγάλο βαθμό εκλογικευμένο συμπέρασμα στο οποίο προέβη.
Θεωρώ περιττό να εξηγήσω γιατί δεν χρειάζεται να έχουμε ένα ομοφοβικό έγκλημα προκειμένου κάποιοι να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους. Νομίζω πως και από ποινικής άποψης ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής θα κατανοούσε πως το να προτρέπεις σε βία, ουσιαστικά είναι και κάτι το οποίο εκτός του ότι μπορεί εύκολα να βρει απήχηση σε συγχυσμένα μυαλά, αποτελεί και ποινικά κολάσιμο αδίκημα.
Για να επιστρέψω στην αρχική ροή της σκέψης μου, αυτό που χρειάζεται είναι η «ύπαρξη δράσης εκ μέρους της κοινωνίας συνολικά».Και σίγουρα κάτι τέτοιο δεν θα προωθηθεί διατυμπανίζοντας και ουσιαστικά εκφράζοντας απαράδεκτες απόψεις που προωθούν την βία και την μισσαλοδοξία σε μια κοινωνία που ήδη ασφυκτιά και δείχνει να «πνίγεται».
Από την άλλη γνωρίζοντας αρκετά στοιχεία τέτοιων υποθέσεων μπορώ να αναφέρω πως δυστυχώς, ακόμη και εάν αληθεύουν τα όσα υποννοεί το άρθρο, και οι υιοθετούμενες απόψεις του αρθρογράφου, η κυνική και σε μεγάλο βαθμό κατακρεουργημένη επιβολή του τερματισμού της διαφορετικότητας υπό το πρίσμα της εξεύρεσης ενός νεκρού ,δεν εξυπηρετεί τίποτα και κανέναν.
Ο λόγος; Μα φυσικά διότι ο πολιτικός ακτιβισμός και οι αιτιολογικές του προεκτάσεις όσον αφορά το ομοφυλλοφυλικό ζήτημα,έχουν προ πολλού αναλυθεί διεξοδικά. Το να αναγάγει κάποιος ένα ένα τόσο λεπτό και κρίσιμο ζήτημα ως «debatable» πολλώ δεν μάλλον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του 2017 είναι απαράδεκτο και μοιραία καταδικαστέο για τα πραγματικά «θύματα» αυτού του κοινωνιολογικού φαινομένου.
Κλείνοντας και για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις θέλω να πω 3 πράγματα:
1)Καλώς ή κακώς δεν είμαι εγώ σε θέση να πω εάν όντως η πολιτεία με την καθυστερημένη της αντίδραση, πέτυχε να εκθρέψει ακραίες φωνές. Το μόνο που μπορώ να αναγνωρίσω είναι ότι η πολιτεία αποφάσισε να κάνει κάποια βήματα προς την ικανοποίηση πάγιων διαχρονικών αιτημάτων μιας ομολογουμένως μικρής πληθυσμιακής ομάδας,με την ειδοποιό διαφορά πως αυτό συνέβη (και έτσι πρέπει) δίχως να θίγονται τα συμφέροντα άλλων ατόμων και κοινωνικών συνιστώσων.
Διότι ας μην κοροϊδευόμαστε, οι εμπνευστές τέτοιων απόψεων, δεν ενδιαφέρονται για την θυματοποίηση και σε μεγάλο βαθμό εμπορευματοποίηση του ζητήματος. Ενδιαφέρονται πρωτίστως να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για κατευνασμό της αδικαιολόγητης οργής που νιώθουν.
2) Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή και να διαφωνεί με το άρθρο. Αυτό το οποίο δεν έχει κανένα δικαίωμα να κάνει, είναι να επιτρέπει στην κυνικότητα και την μισσαλοδοξία,(δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά της οικονομικής και a priori κοινωνικής κρίσης) να υπερισχύσουν έναντι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του σεβασμού στο διαφορετικό και της ηθικής πάνω απ΄όλα υποχρέωσης για τήρηση της νομιμότητας.
3) Θεωρώ αυτονόητο να τονίσω πως το RizopoulosPost δίνει την ευκαιρία προς πάσα κατάθεση άποψης, αρκεί η τελευταία ,τουλάχιστον έτσι όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι εγώ να μην είναι τόσο απροκάλυπτα κυνική και ακραία.
