Σύµφωνα µε έρευνα της ΕΜΑΣ ( Εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας) το καλοκαίρι τα ζευγάρια απιστούν αλλά και χωρίζουν. Οι άνθρωποι ανέκαθεν γνώριζαν πως στις διακοπές, ιδιαίτερα του έντονου και διονυσιακού ελληνικού καλοκαιριού οι πειρασµοί για µια περιπέτεια εκτός της µόνιµης και συµβατικής σχέσης είναι δικαίωµα και σχεδόν ένας κανόνας ζωής που επιβεβαιώνεται από τις δικές µας αλλά και τις εµπειρίες των φίλων.
Μοιάζει πως όλοι κάτι περιµένουν από τις περιπέτειες του καλοκαιριού. Το ερώτηµα είναι βέβαια, γιατί το καλοκαίρι και πως αλλάζει αυτή η διάθεση που οδηγεί τα ζευγάρια στην αλλαγή συντρόφων µε μεγαλύτερη ευκολία από τους χειμερινούς µήνες;
Η εξήγηση ίσως να στηρίζεται σε τρεις διαφορετικές θεωρήσεις όπως και η ίδια η σεξουαλικότητα του ανθρώπου. Όταν λέµε ότι το σεξ έχει τρεις πυλώνες µε ισότιµη ίσως συμμετοχή και αλληλεπίδραση εννοούμε πως το σεξουαλικό έχει τρεις διαστάσεις: τη βιολογική όπου τα γονίδια µας ελέγχουν τις εντολές για ηδονές και επιθυμίες που ξεφεύγουν από τη λογική µας πλευρά (ας πούµε όπως η πείνα είναι ένα ένστικτο έτσι ανάλογα και το σεξ πρέπει να το κατανοήσουμε ως µια διέγερση και σωµατική ανάγκη για ηδονή που πολλές φορές μοιάζει µε την πείνα που για να κορεστεί έχει ανάγκη από τροφή ενώ στο σεξ το σωµατικό της ανάλογο λέγεται ηδονή και οργασµός).
Ο δεύτερος πυλώνας της σεξουαλικότητας είναι η κοινωνική του διάσταση που εκπαιδεύει την ανθρώπινη φύση να έχει συγκεκριμένες συμπεριφορές σε ορισμένες συνθήκες. Ο κάθε πολιτισµός επιβάλλει τρόπους προσέγγισης αλλά και µόδες που επηρεάζουν καθοριστικά την ανθρώπινη συµπεριφορά (τρόπος οµιλίας, ντυσίµατος, φλερτ) που στη συνέχεια επηρεάζουν και τη σηµαντική παράµετρο που λέγεται σεξ.
Ο τρίτος πυλώνας είναι η συναισθηματική διάσταση και το βαθύ εγώ µας, που πρέπει επίσης να τροφοδοτηθεί από αισθήσεις , εικόνες και φαντασιώσεις που άλλες αποκτιούνται στην παιδική ηλικία άλλες στην εφηβεία και στη συνεχεία µια ζωή µε τις παραστάσεις που όλοι αποκτούµε μετουσιώνοντας τες µε βάση τις εμπειρίες µας.
Το καλοκαίρι µπορεί σύµφωνα µε τις ανθρωπολογικές προσεγγίσεις να ταυτίζεται µε τις πιο πρωτόγονες δοµές του ανθρώπινου εγκέφαλου όπου το πιο γυµνό και εκτεθειμένο σώµα να παραπέµπει στο πρωτόγονο και διονυσιακό µας κοµµάτι όπου οι αναστολές και οι ηθικοί κοινωνικοί κανόνες παραµερίζονται για να εµφανιστεί µια πιο ζωώδης και εκρηκτική διάθεση για κατάκτηση των σωµατικών ηδονών .
Η βιολογική βάση της ανθρώπινης σεξουαλικής συµπεριφοράς τους θερµούς µήνες µοιάζει να µας οδηγεί σε πιο επιθετικές και οργασµικές σεξουαλικές καταστάσεις γιατί η φύση µας έχει προετοιμάσει για αναγνώριση των σωµατικών σηµάτων που προκαλούν σεξουαλική διέγερση. Ο ρόλος του ιδρώτα και των φερορµονών που θεωρούνται τα αόρατα σηµάδια της πρόκλησης, ίσως να παίζουν ένα πολύ πιο σηµαντικό ρόλο παρά το ότι δεν είναι σαφώς περιγεγραµµένα γιατί ακριβώς ακουµπούν στις αρχαϊκές δοµές του εγκέφαλου µας που δε διαφέρει πολύ από τα πρωτεύοντα και προγονούς µας της ζούγκλας , που ως γνωστό βρίσκουν το σύντροφο τους µόνο από την οσµή της περιόδου του θηλυκού.
Άρα τους θερµούς µήνες γινόμαστε πιο ζωώδεις µε λιγότερες κοινωνικές αναστολές άρα και πιο επιρρεπείς στην ελεύθερη σεξουαλική ζωή που οδηγεί στην απιστία αφού η πίστη είναι ούτως ή άλλως µια ηθική επιταγή και ένα συμβόλαιο που συγκρατεί τη σχέση δύο ανθρώπων χωρίς όµως να προϋποθέτει την σεξουαλική επιθυµία.
Η κοινωνική εξήγηση του φαινομένου της απιστίας στηρίζεται στην έντονη ανάγκη του ανθρώπου για περιπέτεια για φυγή από την καθημερινότητα και την γκρίζα εκδοχή της. Ο κοινωνικός άνθρωπος είναι πιεσμένος από συµβάσεις και θεσµούς που ως ένα βαθµό κάνουν πιο ανθρώπινη τη ζωή µας γιατί αν επικρατούσαν µόνο τα ένστικτα θα υπήρχε ένας καθημερινός πόλεµος όλων εναντίον όλων ακόµα και για τα πιο απλά πράγµατα.
Ο συμβολισμός του καθωσπρεπισμού έχει ως αρνητική πλευρά την περιέργεια της ανθρώπινης πλευράς για το σπάσιµο των συµβάσεων, για παραβίαση των κανόνων και των εντολών που για πολιτιστικούς λόγους αρνούνται την ζωική µας φύση εξυμνώντας την ηθική µας καταγωγή και την πνευµατική ανάταση ( βλέπε καταξίωση της αγάπης και καταδίκη της σωµατικής έκφρασης του έρωτα ως χυδαίας ).
Ο µέσος όρος του πολιτισμένου σημερινού ανθρώπου έχει ανάγκη να ξεφύγει από τα στερεότυπα που κληρονοµεί από τις κοινωνικές του διαστάσεις για να δοκιµάσει τα όρια του ως ηδονική και µοναδική φύση . Ο άνθρωπος είναι τόσο κοινωνικός όσο και µια ατοµική εκρηκτική φύση που πολλές φορές ισορροπεί αλλά και άλλες τόσες μοιάζει η παραβίαση του κανόνα να είναι εξίσου αναγκαία και σηµαντική .
Το καλοκαίρι µακριά από τις αόρατες αλυσίδες της κοινωνικότητας του, μοιάζει να τον οδηγεί σε µια ανάγκη να δοκιμαστεί και να δοκιμάσει τα όρια του αφού το περιβάλλον της θερινής ατμόσφαιρας τον καλεί ως σειρήνες µε ηδονικές φαντασιώσεις που θολώνουν την επιθυµία του να γυρίσει στην Ιθάκη του.
Η ψυχολογική εξήγηση της καλοκαιρινής απιστίας έχει να κάνει µε το κενό που θέλει να καλύπτει ο κάθε άνθρωπος αφού γεννιέται και πεθαίνει προσπαθώντας να το γεµίσει µε επιθυμίες ανεκπλήρωτες τις περισσότερες φορές.
Η απόσταση ανάµεσα σε µια φαντασιωτική επιθυµία και µια πραγματοποιημένη φαντασίωση είναι πολύ πιο εύκολη το καλοκαίρι που όλοι γύρω µας προσποιούνται τους ιδανικούς άλλους και αντισυμβατικούς εραστές.
Το καλοκαίρι όλοι υποδύονται κάτι ιδανικότερο και διαφορετικό από τη πραγματική τους ζωή όλοι γίνονται για τις ηµέρες των διακοπών πρίγκιπες και µοιραίες γυναίκες.
Στις διακοπές όλοι θα ντυθούν µε τις µάσκες που η αλήθεια της ζωής τους δεν τους επιτρέπει, όλοι θα αναζητήσουν µέσα από τους απατηλούς τους εαυτούς την ηδονική και ακόλαστη επιθυμία ως αντίδοτο του θανάτου .
Γιατί όπως έγραψε και ο Νίτσε, «ευτυχώς που έχουµε την απάτη για να µην πεθάνουµε από την αλήθεια της ζωής».
