Γράφει η Γιώτα Μπουγά
Όλοι έχουμε αναρωτηθεί τον τελευταίο καιρό για την ιδιαίτερα σκληρή στάση της Αυστρίας απέναντι στην Ελλάδα. Ή χώρα ήταν από τις πρώτες που πρότειναν το κλείσιμο της Βαλκανικής οδού και, ως παγιωμένο -πιο παλιό- μέλος της ΕΕ, παρέχει έρεισμα για τις άκαμπτες θέσεις των κρατών του Βίσεγκραντ πάνω στο προσφυγικό.
Η συνάντηση για το προσφυγικό στην Αυστρία, χωρίς την Ελλάδα, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και χαρακτηρίστηκε ως μια “εξωθεσμική πρωτοβουλία που παραβιάζει το γράμμα και το πνεύμα των Συνθηκών της ΕΕ και του διεθνούς δικαίου για τους πρόσφυγες”. Παράλληλα, τα ακραία επιχειρήματα των ιδίων χωρών στη Σύνοδο κορυφής της προηγούμενης Δευτέρας προκάλεσαν αίσθηση, χωρίς, ευτυχώς, να επιτευχθεί η απομόνωση της Ελλάδας.
Γιατί, όμως, η Αυστρία υιοθετεί μια τόση αυστηρή στάση απέναντι στην Ελλάδα;
Μια τέτοια απόκλιση θέσεων είναι ανεπίτρεπτη ανάμεσα σε δύο ευρωπαίους εταίρους. Μήπως, όμως, η Αυστρία δίνει έμφαση στην “πλασματική” διαμάχη με την Ελλάδα για να καλύψει κάποια από τα εσωτερικά της προβλήματα;
Η απάντηση, όσο μου επιτρέπεται, είναι ότι αυτό θεωρείται πολύ πιθανό. Ανάμεσα στην Ουγγαρία και στη Γερμανία, η Αυστρία έχει μετατραπεί σε μια από τις χώρες που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα λόγω της προσφυγικής κρίσης, καθώς δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Μόνο το Σεπτέμβριο, περίπου 170.000 μετανάστες έφθασαν στην Αυστρία των 8,5 εκατομμυρίων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Η προσφυγική κρίση, λοιπόν, έχει προκαλέσει τεράστια εσωτερικά προβλήματα στη χώρα, καθώς υπάρχουν προβλήματα τόσο με τις κοινωνικές παροχές όσο και τους μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες που δυσκολεύονται να ενσωματωθούν σε μια καθαρά χριστιανική κοινωνία, ενώ συντηρητικά στοιχεία προτάσσουν τον ανάγκη του να “προστατευθεί η δυτική ταυτότητα”.
Επιπλέον, για χρόνια η Αυστρία “ζει πάνω από τις δυνατότητές της”, αφού υπάρχει περιορισμένη εσωτερική ζήτηση, πτώση των εξαγωγών εξαιτίας της αύξησης του κόστους εργασίας. Συγκεκριμένα, από το 2008 και μετά, το κόστος εργασίας στην κεντροευρωπαϊκή χώρα έχει αυξηθεί περισσότερο από 20%.
Το τρίτο και τελευταίο μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης σε ζητήματα κρατικής πρόνοιας. Οι πιθανές μεταρρυθμίσεις είναι ιδιαίτερα δύσκολες, όταν η διαφορά σε έδρας στο κοινοβούλιο για το Λαϊκό Κόμμα και τους Σοσιαλδημοκράτες είναι μικρή και αποφεύγεται να προκαλείται η δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης.
Μήπως, τελικά, η σκληρή στάση της Αυστρίας απέναντι στην Ελλάδα καλύπτει τα προβληματικά εσωτερικά ζητήματα της πρώτης; Τα συμπεράσματα δικά σας.
