Σήμερα θα κάνω ένα διάλλειμα από Σαμαρά, Τσίπρα και Στουρνάρα και θα το πάω αλλιώς. Διότι ανταγωνισμοί δεν υπάρχουν μόνον στην πολιτική και στις επιχειρήσεις. Οι ανταγωνισμοί τρέφουν και την ελληνική «showbiz». Για αυτό για παράδειγμα κάθε καλλιτέχνιδα που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της πρωτίστως ως celebrity για εξώφυλλο στα περιοδικά του καλοκαιριού, φροντίζει εγκαίρως να μας παρουσιάσει τον «καλοκαιρινό έρωτα», μαζί ασφαλώς με μερικές αποκαλυπτικές φωτογραφίες της ενώ κάνει «ξέγνοιαστες βουτιές» στη Μύκονο ή αλλού.
Ανταγωνισμοί «παίζουν» κι ανάμεσα στους τραγουδιστές. Κάποιοι είναι «στημένοι», κάποιοι προκύπτουν, κάποιοι έχουν να κάνουν με νοοτροπίες και χαρακτήρες. Αυτό τον καιρό τα στρατόπεδα είναι δύο και το δίλημμα ξεκάθαρο: Σφακιανάκης ή Ρέμος;
Πήγα το περασμένο Σάββατο και είδα τον Σφακιανάκη. Και είδα έναν άνθρωπο που βγάζει εκατομμύρια, προβάλλοντας στο video wall της σκηνής του τον δολοφονημένο Κύπριο Τάσο Ισαάκ. Θα σας πω την αλήθεια πως με ενόχλησε. Κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε. Η διασκέδαση είναι διασκέδαση και η πολιτική είναι πολιτική, πολύ δε περισσότερο όταν σχετίζεται με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Το να τα κάνουμε όλοι όλα, μας οδηγεί σε τραγουδιστές που πολιτικολογούν και σε πολιτικούς που χορεύουν ζεϊμπέκικα. Δεν είναι για καλό, ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Για το λόγο αυτό πιστεύω πως ο Ρέμος θα έχει αναγνωρίσει πως έκανε μαλακία, αναφερόμενος στην αναπηρία του Σόιμπλε από την πίστα του Nammos της Μυκόνου. Ούτε το είχε σκηνοθετήσει, ούτε είναι μέρος κάποιου σόου, όπως το παράδειγμα του Σφακιανάκη που ανέφερα. Είπε «τη μια κουβέντα παραπάνω» που λέμε πάντα οι Έλληνες σε στιγμές «ξεσαλώματος». Εντάξει, στο φινάλε έτσι είμαστε σαν λαός. Τι να κάνουμε; Να πάμε για μαζική λοβοτομή;
Πιστεύω λοιπόν πως ο Ρέμος χρησιμοποίησε μια ατυχή έκφραση όχι για να θίξει το θέμα της αναπηρίας του Σόιμπλε, αλλά αυτό που αντιπροσωπεύει για τον μέσο Έλληνα, παρά το γεγονός ότι ο μέσος Έλληνας δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε αυτό το πάρτι. Ο Ρέμος όμως έχει μάθει να απευθύνεται στον μέσο Έλληνα γιατί αυτός τον έχει αναδείξει σε κορυφαίο καλλιτέχνη. Κι όπως είναι στα μαγαζιά που τραγουδάει στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, έτσι είναι κι όταν τραγουδάει στο παγκοσμίου φήμης Nammos της Μυκόνου.
Για αυτό λοιπόν και πιστεύω πως είναι εξαιρετικά άδικη όλη αυτή η επίθεση που δέχεται αυτές τις μέρες, πληρώνοντας τον αυθορμητισμό του. Για κάτι που δεν θα ήταν καν θέμα, αν δεν το αναπαρήγαγε η γερμανική εφημερίδα Bild. Σε κάθε περίπτωση πάντως μιλάμε για ένα τραγουδιστή. Ούτε για εκπρόσωπο της χώρας, ούτε για καθηγητή Πανεπιστημίου. Αν και όλοι ξέρουν πως με τρεις καθηγητές Πανεπιστημίου σε μια κυβέρνηση, καταστρέφεις εύκολα μια χώρα. Το βλέπουμε μπροστά μας άλλωστε.
ΥΓ: Το εάν κάθε μπουκάλι σαμπάνιας στοιχίζει 4.000 ευρώ στο Nammos δεν είναι πρόβλημα του Ρέμου. Το ερώτημα είναι αν το ΣΔΟΕ που σίγουρα ήταν ενήμερο πως ο Ρέμος θα τραγουδήσει εκεί, έστειλε κλιμάκιό του; Ή περίμενε όλη τη δουλειά του ΣΔΟΕ να την κάνουν η Espresso και το «Πρώτο Θέμα»;
