Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Αν και ο Τσίπρας είχε δείξει τις προθέσεις του κατά την επίσκεψή του στον Παυλόπουλο μετά την επιστροφή του από την Άγκυρα, εντούτοις κατάφερε να αιφνιδιάσει τους πάντες με το αίτημα για σύγκλιση συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Ακόμη και το ίδιο τον Παυλόπουλο, ο οποίος απέφυγε εντέχνως να εμπλακεί ενεργά στη σύγκλιση του συμβουλίου και προέτρεψε τον Τσίπρα να κάνει μόνος του τα αναγκαία τηλέφωνα.
Η πολιτική πρωτοβουλία του Τσίπρα είναι σωστή. Και πράγμα σπάνιο για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, εκδηλώνεται στο σωστό χρόνο. Αλλά ακριβώς για αυτό κάποιοι φαίνεται πως θέλουν να αποτύχει. Δεν είναι τυχαίο ας πούμε πως από το δελτίο του Mega προβλήθηκε η άποψη πως η σύγκλιση του συμβουλίου ζητείται κατ’ επιταγή των δανειστών. Ήταν «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» που ανάγκασε το Μαξίμου να απαντήσει πως η πρωτοβουλία ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση.
Το πιθανότερο είναι πως το συμβούλιο θα πραγματοποιηθεί. Μπορεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να αιφνιδιάστηκαν, μπορεί να προσέλθουν με βαριά καρδιά, παρ’ όλα αυτά δεν έχουν σοβαρό αντεπιχείρημα για να μην καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Τσίπρα. Αφού θυμίσουν λοιπόν πόσες φορές ο Τσίπρας είχε τορπιλίσει κάθε προσπάθεια για συναίνεση στα χρόνια που βρισκόταν στην αντιπολίτευση, στο τέλος θα επιδείξουν … υπευθυνότητα.
Στην ατζέντα επισήμως υπάρχουν δυο θέματα. Το ασφαλιστικό που αποτελεί το κύριο ζήτημα στο δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων και το προσφυγικό. Και τα δυο ζητήματα μπορούν να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα στην κυβέρνηση κι αυτό το ξέρει ο Τσίπρας. Επιδιώκει λοιπόν να βάλει και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να τοποθετηθούν επί των δύο κρίσιμων θεμάτων ώστε να μην κάνουν εύκολη και ανέξοδη κριτική, όπως έκανε εκείνος όταν βρισκόταν στην απέναντι πλευρά.
Ο Τσίπρας θέλει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα να φτάσει στο κλείσιμο της αξιολόγησης αυτής της πρώτης φάσης του νέου προγράμματος ώστε να μπορέσει – κατά τα προβλεπόμενα της συμφωνίας του Ιουλίου – να βάλει στο τραπέζι το θέμα της απομείωσης του χρέους. Είναι το δυνατό πολιτικό χαρτί του, το οποίο σε τελική ανάλυση θα καθορίσει και το χρόνο παραμονής του στην εξουσία. Δεν επιθυμεί λοιπόν να συμβεί οτιδήποτε που θα έδινε άλλοθι στους δανειστές για να μην τηρήσουν τα συμφωνηθέντα και να αρχίσουν τη συζήτηση για το χρέος.
Θα διευκολύνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης το σχεδιασμό του Τσίπρα; Πιστεύω πως ναι, καθώς δεν μπορούν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Αν δεν στηρίξουν και ο Τσίπρας καταφέρει να φτάσει στη συζήτηση για το χρέος και να πάρει ό,τι μπορεί, θα έχουν τελειώσει πολιτικά για πάντα. Επιδεικνύοντας πρόθεση συναίνεσης, θα μπορούν τουλάχιστον να επικαλεστούν πως έβαλαν κι αυτοί πλάτη.
Ταυτόχρονα ο Τσίπρας με την πρωτοβουλία του στέλνει κι ένα μήνυμα στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που στηρίζει την κυβέρνηση. Στον πρώτο γύρο η πλειοψηφία αυτή έχασε δύο βουλευτές ( Νικολόπουλος, Παναγούλης) κι ένας βουλευτής παραιτήθηκε κι έδωσε την έδρα του ( Σακελλαρίδης). Τώρα που το «πακέτο» είναι πολύ πιο βαρύ κι οδυνηρό, καθώς το ασφαλιστικό αφορά το σύνολο της κοινωνίας, ο Τσίπρας θέλει να στείλει μια έμμεση προειδοποίηση: Αν υπάρξουν διαφοροποιήσεις τότε θα είναι αυτοί που αναλαμβάνουν και την ευθύνη για να οδηγηθούμε σε κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας, είτε με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είτε και με τη συμμετοχή της ΝΔ, σε ένα σχεδόν «οικουμενικό» κυβερνητικό σχήμα.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς ο Τσίπρας δείχνει αποφασισμένος να κάνει ό,τι είναι αναγκαίο προκειμένου «να φτάσει στη βρύση και να πιει νερό», κάτι που δεν κατάφερε κανένας προκάτοχός του στην εποχή των μνημονίων. Ομολογουμένως είναι κάτι δύσκολο, ειδικά κάτω από τις παρούσες συνθήκες, αλλά όχι και ακατόρθωτο. Και για να γίνω πιο σαφής, είναι η μόνη λύση και η καλύτερη λύση.
