Αυτή τη στιγμή ένα από τα ποιο δημοφιλή hashtags στο tik tik είναι το cottageocοre, δηλαδή περιεχόμενο που αναπαριστά ή εμπνέεται από πτυχές της αγροτικής ζωής. Ξύλινες ή πετρόκτιστες μικροσκοπικές κατοικίες, καλαθάκια με φρέσκα αβγά, αγροί κάμποι και περήφανα κατσίκια σε απόκρημνες πλαγιές, αυτό είναι το cottagecore. Μια πιο στυλιζαρισμένη εκδοχή του «Κυριακή στο χωριό» ή «εμείς οι Βλάχοι όπως λάχει», που θα έλεγε και μια ψυχή του ελληνικού ερωτικού σινεμά.
Το cottagecore αναδεικνύει την ουσία των απλών πραγμάτων, την ομορφιά της φύσης που μας παρέχεται δωρεάν και την ανάγκη αποκατάστασης της σχέσης μας με το περιβάλλον. Μας συστήνει ένα κόσμο με ξύλινα σπιτάκια, καταπράσινα λιβάδια και ελάχιστη τεχνολογία.Ουσιαστικά, πρόκειται για την επιρροή που έχει ασκήσει στους χρήστες η διαρκής έκθεση σε κάθε πιθανή και απίθανη εκδοχή μινιμαλιστικής διακόσμησης και interior design.
Το πώς ακριβώς έγινε trend κανείς δεν το γνωρίζει, όμως οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί. Μόνο στο Tumblr τα σχετικά posts αυξήθηκαν κατά 153%, τα likes κάτω από αυτά τα posts κατά 541% και τα reblogs (οι κοινοποιήσεις δηλ) κατά 644%. Μάλιστα τον Ιανουάριο βρέθηκε ανάμεσα στα πιο δημοφιλή keywords που αναζήτησαν οι χρήστες στο Google.
Ο ρόλος της πανδημίας
Αν και μοιάζει εκ πρώτης όψεως παράδοξο, όμως το ενδιαφέρον των χρηστών για το cottagecore εν μέσω της πανδημίας μπορεί να εξηγηθεί. Αυτός ο παλιός, απλός κόσμος, που ήταν εναρμονισμένος με την φύση, ταπεινός, ουσιώδης και απομονωμένος επανήλθε στο προσκήνιο τώρα που αναγκαστήκαμε να ζήσουμε σε συνθήκες καραντίνας και εγκλεισμού, τώρα που κληθήκαμε να επαναπροσδιορίσουμε ορισμένες από τις αξίες μας.
Ο μινιμαλισμός και απλότητα του cottagecore ουσιαστικά θέτει το πρόταγμα πρώτα να έχουμε έλεγχο του χώρου μας και έπειτα έλεγχο πάνω στις ζωές μας. Η αγροτική ζωή με τους αδήριτους νόμους και σταθερές της είναι ένα καταφύγιο. Οι εικόνες της προσφέρουν αυτό που έχουμε ανάγκη οι περισσότεροι αυτή την εποχή: ένα καθησυχαστικό χάδι απέναντι σε όσα άγνωστα μας απειλούν: μπορεί να είναι ένας απειροελάχιστος και αόρατος ιός ή η βιβλικής οργής κλιματική αλλαγή.
Μέσα σε ένα κλίμα αβεβαιότητας, η ζωή στη φύση μπορεί να μας δώσει ξανά τις απαραίτητες συντεταγμένες ακόμα και αν το στίγμα τους βρίσκεται σε ένα απλό βαζάκι σπιτικής μαρμελάδας φτιαγμένης από τα φρούτα του κήπου. Ίσως τελικά η τέλεια ζωή να συνίσταται στη δυνατότητα να μπορείς να φτιάχνεις μόνος σου τη μαρμελάδα σου -ποιος ξέρει; Άλλωστε μήπως είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι τώρα που θεωρητικά έχουμε μια πληθώρα επιλογών ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη;
Ειδικά τώρα, που οι περισσότεροι περνάμε την καραντίνα όχι σε αχανείς μεζονέτες όπως πολλοί από τους celebrities που δεν παραλείπουν να μας δώσουν κουράγιο από τις αχανείς κουζίνες τους καθώς ετοιμάζουν banana bread, αλλά σε απλά (και σε αρκετές περιπτώσεις ασφυκτικά) διαμερίσματα, οι εικόνες με τη φύση να ζει μια οργιαστική άνοιξη λειτουργούν σαν βαλβίδες αποσυμπίεσης. Άλλωστε και το cottagecore ουσιαστικά μας προτρέπει να απομακρυνθούμε από τον «αληθινό» κόσμο, να μοιράζουμε το χρόνο μας σε λίγους και καλούς φίλους και να χτίσουμε μια περιβαλλοντικά βιώσιμη «φούσκα».
Ίσως η τέλεια ζωή να συνίσταται στη δυνατότητα να μπορείς να φτιάχνεις μόνος σου τη μαρμελάδα σου.
Κάποιος κυνικός θα προσέξει ότι στην πραγματικότητα δεν κάνουμε κάτι περισσότερο από το να ανταλάσσουμε μία μορφή απομόνωσης, αυτή της δικτυωμένης αποξένωσης, με μια άλλη. Παρόλα αυτά η βασική διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση δεν έχεις έλεγχο ούτε καν πάνω στις «επιλογές» σου, ενώ στη δεύτερη είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου, αυτόνομος και αυτάρκης χάρη στην αποκατεστημένη σχέση σου με το φυσικό περιβάλλον.Για να μην το πάμε μακριά, εκείνη η φίλη σου ανέβασε ποστ με το ψωμί που ζύμωσε η ίδια ή η άλλη που ανέβασε σε story μια χειρόγραφη συνταγή της γιαγιάς της για ένα γλυκό του κουταλιού, την οποία βρήκε τυχαία σε ένα συρτάρι, ή εκείνη η τρίτη που τώρα στην καραντίνα ανακάλυψε τον επίμονο κηπουρό που έκρυβε μέσα της (κι ας έχει μόνο γλάστρες) εκδοχές του cottagecore επιτελούν -κι ας ζουν στην Κυψέλη, στο Παγκράτι και στα Πευκάκια και όχι σε κάποιο χωριό.
Ίσως το αναγκαίο restart να ξεκινήσει από το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την παρουσία μας και τον ίδιο το ρόλο των κοινωνικών δικτύων. Ίσως ο δρόμος για μια πιο ουσιαστική ζωή να περνάει πρώτα από τα hashtag του Instagram.
