Για τη μεταφορά Μάκης Ανδρονόπουλος*
Μία εξαιρετικά σημαντική και ζωηρή συζήτηση έχει ξεκινήσει εδώ και δέκα τουλάχιστον ημέρες στην ομάδα GREEKS ABROAD στο Linked in υπό τον τίτλο «Η Ελλάδα ξεπουλιέται αδέρφια. Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα θάβουν τέτοιες ειδήσεις. Τι μπορούμε να κάνουμε;». Την καυτή αυτή συζήτηση πυροδότησε η ανάρτηση ενός γαλλικού ρεπορτάζ για τον χρυσό της Χαλκιδικής από ένα μέλος της ομάδας (μπορείτε να δείτε το video εδώ), ενώ ακολούθησαν κι άλλες αναφορές με σχετικά ρεπορτάζ ξένων μέσων. Εκατοντάδες σχόλια συνεχίζουν να καταγράφονται, δείχνοντας πως τα μέλη της ομάδας παρακολουθούν στενά τις ελληνικές εξελίξεις και ότι έχουν άποψη και θέλουν να εμπλακούν σε μια εθνική προσπάθεια ανάταξης της χώρας.
Η Ομάδα GREEKS ABROAD που είναι εξαιρετικά ανήσυχη για την πορεία της χώρας, αποτελείται από νέους ανθρώπους υψηλού μορφωτικού επιπέδου που διαβιούν στο εξωτερικό και όχι μόνο και οι οποίοι μοιράζονται τις σκέψεις και τις αγωνίες τους για την πατρίδα. Ο λόγος τους είναι σοβαρός, επιστημονικός και εμφορείται από τις εμπειρίες που έχουν επαγγελματικά αποκτήσει στις χώρες που ζουν, εργάζονται ή σπουδάζουν, αλλά και από ένα ρεαλιστικό ρομαντισμό, καθώς διαισθάνονται πως η ελληνική κοινωνία έχει εισέλθει σε μια φάση ανατρεπτικών αλλαγών, αν και ορισμένοι φοβούνται πως…η νοοτροπία δεν αλλάζει. Αισθάνονται ντροπή για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και είναι υποχρεωμένοι καθημερινά να εξηγούν τα ανεξήγητα στους ξένους.
Είναι πολύ επιφυλακτικοί απέναντι στο πολιτικό σύστημα, στα κόμματα και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Βλέπουν με καχυποψία τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς άλλοι θεωρούν ότι γίνονται με αδιαφανή τρόπο και πέφτουν μίζες, ενώ άλλοι ότι οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ θα οδηγήσουν σε αυξημένα τιμολόγια και σε ενισχύσεις των ιδιωτών από το κράτος, όπως στην Αγγλία με τους σιδηροδρόμους, που σημαίνει πολύ υψηλό κόστος για τον φορολογούμενο πολίτη. Το κράτος δεν έχει αποδειχθεί ικανός μάνατζερ επιχειρήσεων, παραδέχονται, αλλά με αυτή τη δικαιολογία δεν πρέπει να εκποιηθούν τα πάντα προς όφελος των ίδιων που προκάλεσαν την κρίση. Πάντως, θεωρούν πως δεν έχει σημασία για αυτούς αν οι κοινωφελείς οργανισμοί είναι κρατικοί ή ιδιωτικοί. Αν έχουμε διεφθαρμένους στην εξουσία, στην περίπτωση των κρατικών οργανισμών θα διορίζουν τον κάθε άσχετο υποστηρικτή τους, και στην περίπτωση των ιδιωτικών οργανισμών θα κάνουν τα στραβά μάτια στην εγκληματική απληστία με το αζημίωτο, υποστηρίζουν.
Οι περισσότεροι θεωρούν τον γιγαντισμό του κράτους βασική αιτία των παθών μας και ευνοούν τον περιορισμό του, αλλά και τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό και στην εξυγίανσή του, έτσι ώστε να μπορεί να επιτελεί αποτελεσματικά τον ρόλο του.
Αποδέχονται το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά προτιμούν το σκανδιναβικό μοντέλο δημοκρατίας και κοινωνικού κράτους ως πλαίσιο λειτουργίας του. Ο πολίτης είναι εξασφαλισμένος υπό την έννοια ότι το κράτος έχει επιβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρχουν συνθήκες δουλείας ούτε στα ωράρια ούτε στις αμοιβές. Εκεί ο κόσμος πάει στην εργασία του και όχι στην δουλειά του… Αμείβονται ανάλογα με τα προσόντα και την προϋπηρεσία τους! Αυτό είναι δημοκρατία. Κρίσιμο ζήτημα θεωρούν την επιβολή της αξιοκρατίας στην Ελλάδα.
Οι φόβοι και οι προτάσεις τους
Είναι μάλλον αισιόδοξοι. Ποιό πρόβλημα δεν έχει λύση; Μόνο αυτό που δεν θέλουμε να λύσουμε!…λένε. Φαίνεται να πιστεύουν στην αφύπνιση των Ελλήνων, στην «έμπνευση και δημιουργία» και έχουν μια σαφή στάση οικουμενισμού απέναντι στα πράγματα.
Ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα δραστηριοποιηθούμε με ανατρεπτικές ιδέες και πρακτικές, βαθειά φιλοσοφικές, οικίες στο κύτταρό μας και ότι θα εφαρμόσουμε νέες, καταλληλότερες και πιο ανθρώπινες πολιτικές στον τόπο μας.
Η Ισλανδία είναι για πολλούς υπόδειγμα αντιμετώπισης της κρίσης, ενώ δεν φαίνεται να είναι και τόσο προσκολλημένοι στο ευρώ. Φοβούνται όμως ότι οι υπογραφές που έχουν βάλει οι τρεις τελευταίες κυβερνήσεις στις συμφωνίες που έχουν κάνει με τους δανειστές μας, δεν μας αφήνουν και πολλά περιθώρια ανόρθωσης και εξέλιξης της χώρας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μας επιβάλουν την αποπληρωμή μέσω σκληρής λιτότητας και όχι μέσω ανάπτυξης. Για να πληρώνουμε τις δόσεις των παλιών δανείων, μας αναγκάζουν να πάρουμε νέα δάνεια…και από πάνω απαιτούν να τους δώσουμε ακόμα και την ζωή μας… Οι Έλληνες ήμασταν λαός με ιδιοκτησίες που κληρονομήσαμε από τους πατεράδες και τους παππούδες μας. Σε λίγο και το χώμα που θα πατάμε θα το νοικιάζουμε από τους πιστωτές μας…
Τον συνεχιζόμενο δανεισμό από τη Γερμανία τον αντιλαμβάνονται ως μια νέου τύπου αποικιοκρατία. Θεωρούν ότι ο λόγος που οι Ευρωπαίοι δεν μας αφήνουν να πτωχεύσουμε είναι αυτός ακριβώς, για να μπορέσουν κάποια στιγμή να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Εκτιμούν ότι από τη χαμηλή ισοτιμία του ευρώ επωφελούνται η Γερμανία και Γαλλία που έχουν βαριά βιομηχανία.
Η προσέγγισή τους για την ανάταξη της χώρας κινείται στους εξής πέντε άξονες:
1. Παροχή περισσότερης και έγκυρης πληροφορίας προκειμένου να μειωθεί η αβεβαιότητα των ατόμων για το μέλλον
2. Καλλιέργεια ισχυρής κοινωνικής ταυτότητας και αίσθησης της κοινότητας
3. Εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στους διαχειριστές των κοινών αγαθών
4. Κίνητρα για τη βελτίωση των ατόμων
5. Υπεύθυνη χρήση των κοινών αγαθών και τιμωρία της κατάχρησης
Έκανα την αναφορά στην ομάδα αυτή και στην υποδειγματική συζήτηση που διεξάγεται στους κόλπους της, μήπως ταρακουνηθεί ο καναπές…
* Ο Μάκης Ανδρονόπουλος είναι δημοσιογράφος, εκφράζεται μέσα από το blog extrapolation και έχει γράψει το βιβλίο «Η Ελλάδα στο ντιβάνι. Διεργασίες ανατροπής γύρω από την ιστορία, τη γλώσσα και τα κοινωνικά στερεότυπα» (εκδ. Αλεξάνδρεια).
